درس مدیران ایرانی به اینتر و رئال
۴۷ میلیـارد؟ چه می‌کنید؟
نخستین بار صبح روزی که انتقال سامان فلاح به استقلال قطعی شد، خبرگزاری «ایسنا» از توافق بین آبی‌ها و این بازیکن خبر داد و نوشت تنها مانعی که در مسیر این جابه‌جایی وجود دارد، درخواست 47 میلیارد تومانی باشگاه گل‌گهر برای صدور رضایتنامه است. به هر حال اما ساعاتی بعد تصویر فلاح با پیراهن باشگاه استقلال منتشر شد تا روشن شود توافقات لازم صورت گرفته است. در این چند روز صحبت دیگری در مورد رقم رضایتنامه فلاح نشد تا اینکه دیروز رضا حدادیان، مالک باشگاه نساجی مازندران در گلایه از وضعیت فوتبال ایران گفت: «در لیگی که 4 هزار میلیارد تومان پول جابه‌جا می‌شود ما چطور می‌توانیم با تیم‌ها رقابت کنیم؟ سامان فلاح که اهل ساری است به تیم استقلال پیوست و استقلال فقط برای رضایتنامه او 47 میلیارد تومان پول داده است. ما چطور می‌توانیم با این شرایط بازیکن جذب کرده و فعالیت کنیم؟»
روشن نیست ادعای حدادیان مبتنی بر همان خبر قبلی خبرگزاری‌هاست یا او از جای دیگری اطلاعات موثق دارد. با این حال دست‌کم تا زمان تنظیم این مطلب، موضوع از طرف باشگاه استقلال تکذیب نشده بود، آن هم در حالی که می‌دانیم چنین اخباری در صورت اغراق‌آمیز بودن، با واکنش فوری باشگاه‌ها همراه می‌شود. آیا واقعا باید بپذیریم استقلال برای دریافت رضایتنامه یک بازیکن، آن هم در پستی که فصل گذشته بهترین عملکرد تیمی را به ثبت رسانده، چیزی حدود 800 هزار دلار هزینه کرده است؟ خب با این پول که کلی بازیکن در لالیگا و بوندس‌لیگا برای تیم‌های مختلف توپ می‌زنند. آیا واقعا این بریز و بپاش‌ها تناسبی با سطح فنی فوتبال ایران دارد؟ اگر قرار بود باشگاه‌ها در پایان فصل تراز مالی مثبت داشته باشند و هر چه خرج می‌کنند را برگردانند، آیا باز شاهد رد و بدل شدن این پول‌ها می‌بودیم؟
غیر از دستمزد خود بازیکنان که به شکل غیرواقعی سر به فلک کشیده، داستان این ارقام نجومی که بابت دریافت رضایتنامه پرداخت می‌شود هم عجیب و تا حدی شک‌برانگیز است. فصل گذشته هم استقلال بنا به ادعای علیرضا خانی، عضو سابق هیات‌مدیره باشگاه مبلغ 9 میلیارد تومان بابت دریافت رضایتنامه محمدرضا خالدآبادی به باشگاه هوادار پرداخت کرده است حال آنکه این سنگربان فقط یک بار به بازی گرفته شد. همه اینها در حالی است که باشگاه‌های اروپایی معمولا تمام تلاش‌شان را می‌کنند بازیکنان موردنظر را بعد از پایان قرارداد با تیم سابق و به صورت آزاد و رایگان جذب کنند. نمونه ساده‌اش همین انتقال امسال مهدی طارمی به باشگاه اینتر که مجانی تمام شد یا بمب بزرگ تابستان، یعنی حضور امباپه در رئال مادرید که آن‌قدر فلورنتینو پرز دندان روی جگر گذاشت تا آخرش قرارداد او با پاری‌سن‌ژرمن تمام شد و بدون پول رضایتنامه به مادرید آمد. البته که همه آنها اشتباه می‌کنند و صددرصد حق با مدیران کاربلد ایرانی است!
