آخر این گریه، خوش بود
فوق‌ستاره‌ای که زمان جوانی و اوج دوران بازی، بدشانسی نمی‌گذاشت با آرژانتین جامی بالای سر ببرد و حالا که به انتهای دوران حرفه‌ای نزدیک شده هم‌تیمی‌هایش از جان مایه می‌گذارند تا اشک‌هایش تبدیل به لبخند شود. گریه‌های لئو پس از مصدومیت سنگین در فینال و تعویض اجباری، یک تفاوت اساسی با گریه‌هایش در فینال کوپا ۲۰۱۶ داشت. آن زمان مسی پنالتی‌اش را خراب کرد و دیگر بازیکنان آلبی‌سلسته نه تنها آن را جبران نکردند، بلکه خودشان هم عامل ناکامی شدند.
این‌بار اما قرار نبود آقای کاپیتان با گریه زمین را ترک کند و این لبخند ناشی از بالای سر بردن جام بود که روی صورت لئو نشست. درست است که نژاد‌پرستی، چمن نامطلوب، مهیا نکردن شرایط امنیتی آن هم در قاره پرتنش آمریکا و عملکرد بد داوری از برخی انتقاداتی بود که به روند برگزاری کوپا آمریکا توسط مربیان و اعضای تیم‌های مختلف وارد شد و اوج آن را هم با تاخیر بیش از یک ساعته در شروع فینال شاهد بودیم. با این حال پایان قصه برای مسی که هم در طول تورنمنت به رکورد گل‌های ملی علی دایی رسید و هم در انتها با کسب چهل و پنجمین جام در دوران بازی‌اش دست نیافتنی‌تر شد، خوش و خرم بود.
