برای اسمت بجنگ!

این اصل حرف است، جمله سال. مهم‌ترین ره‌آورد تاریخ هر باشگاه، شخصیت و هویت آن است. فراز و فرود، اوج و افول همیشه و برای همه -از آدم‌ها تا تیم‌ها- اتفاق می‌افتد، اما چیزی که بزرگان را متمایز می‌کند، عزت نفس و خودبسندگی است. همین رئال مادرید که این روزها برای پانزدهمین قهرمانی‌اش در اروپا آماده می‌شود، یک دوره دوازده ساله در حسرت جام دهم یا همان «دسیما» سوخت، اما حتی در همان روزگار هم غرور و وقار در اپسیلون به اپسیلون تیم موج می‌زد. باشگاه معتبر و با پرنسیپ، آویزان این و آن نمی‌شود، دنبال خوشایند دیگران نیست و با رقبا علیه یک دشمن دیگر، اتحاد استراتژیک نمی‌سازد. کسی که از درون بزرگی‌اش را باور کرده باشد، اجاره نمی‌رود و سرباز بقیه نمی‌شود. این «من» هستم؛ اگرچه به جبر دوران خسته و تکیده و رنجور، اما بزرگ و باشکوه. بدترین نوع فقر، فقدان اصالت است.