این کارشناس با اشاره به اینکه منافع اروپایی‌‌ها هم در این بین مطرح است، گفت: «‌بنابراین سوریه اکنون به صحنه پیچیده‌‌ای از منازعات و تضاد منافع بازیگران منطقه‌‌ای و فرامنطقه‌‌ای بدل شده است و با توجه به اینکه مشخص نیست واکنش روسیه، ایالات متحده آمریکا، کشورهای اروپایی و به‌‌خصوص ایران به این حملات ترکیه چه خواهد بود، نمی‌توان گفت که به شکست کامل روند آستانه و آغاز دوران پساآستانه رسیده‌‌ایم؛ اگرچه تاکید دارم که روند آستانه در طول سال‌های اخیر یک روند شکننده بوده است.»

قهرمانپور معتقد است: «‌ترکیه در سایه تجربیات آمریکا در افغانستان و عراق و نیز شکست اروپایی‌‌ها و ایالات متحده در سوریه سعی می‌کند، هم برای خود هم‌‌پیمانی مانند ایران پیدا کند و هم در سایه برنامه‌های بلندمدت و میان‌‌مدت با استفاده از آوارگان سوری دست به تعریف یک حوزه نفوذ در سوریه بزند.»

 وی درباره واکنش تهران و مسکو به حمله احتمالی ترکیه به شمال سوریه به ابعاد و شدت این حمله اشاره کرد و گفت: «‌من معتقدم اگر حملاتی که ترکیه قصد انجام آن را دارد نهایتا عملیاتی شود و در عین حال این عملیات در سطحی گسترده نباشد واکنش جدی مسکو و تهران را به دنبال نخواهد داشت. در ضمن ترکیه خود را یک قدرت نوظهور متوسط جهانی می‌‌داند؛ بنابراین اردوغان معتقد است با چنین قدرتی اگر حمله به شمال سوریه انجام شود، نه با واکنش تند و جدی از سوی جمهوری اسلامی ایران روبه‌رو خواهد شد و نه روسیه. به ویژه پوتین که در جنگ اوکراین گرفتار است و به نقش، نفوذ و جایگاه ترکیه هم نیاز دارد. البته باید تحلیل را به سطحی عمیق از روند آستانه و ایران برد.» این پژوهشگر در ادامه با اشاره به اینکه روسیه چندان بی‌‌میل هم نیست که ترکیه حملات خود را به شمال شرق سوریه انجام دهد، تاکید کرد: «اگر ترکیه بخواهد به منطقه تل ‌‌رفعت نزدیک شود ایران ناگزیر خواهد بود که از روسیه برای مدیریت ترکیه کمک بخواهد. این مساله به امتیازدهی به مسکو منجر خواهد شد. پس حمله احتمالی ترکیه به شمال سوریه چندان به ضرر روسیه نیست. ضمن اینکه روسیه این برآورد و ارزیابی را دارد که به دلیل عدم تمایل پررنگ و جدی دولت بایدن در حمایت از نیروهای کردی در سوریه و همچنین تحولاتی که برای کردها در سوئد بعد از پیوستن این کشور (سوئد) و فنلاند به ناتو روی داد، شرایطی شکل بگیرد که با حمله احتمالی ترکیه به شمال سوریه، کردها فاصله معناداری با آمریکایی‌‌ها بگیرند و به همان اندازه کردها به روسیه نزدیک شوند.»