به گزارش اتحادیه بین‌المللی تامین اجتماعی (ISSA)، هنگامی که اعمال قرنطینه در پی تشدید این بیماری، فعالیت‌های مولد اقتصادی را غیرممکن کرد، دولت‌‌‌ها برای تامین شهروندان خود در مقابل درآمد ازدست‌‌‌رفته‌‌‌شان، سیاست‌های طراحی شده گسترده‌‌‌ای اعمال کردند که از آن جمله می‌توان به حمایت از اشتغال، ارائه مزایای بیکاری و ایجاد برنامه‌‌‌های اجتماعی برای حمایت از آسیب‌‌‌پذیرترین گروه‌‌‌های شغلی از بحران کرونا مانند کارگران خویش‌‌‌فرما و غیررسمی اشاره کرد.  بر اساس جدیدترین مطالعه ایسا در حوزه واکنش‌‌‌های سازمان‌های تامین اجتماعی به همه‌گیری  کووید-۱۹، مداخلات حمایتی ویژه و ضروری از گروه‌‌‌های آسیب‌‌‌پذیر در منطقه آمریکا از جمله ارائه مزایای نقدی منظم برای مدت زمان محدود و پرداخت‌‌‌های یکباره به منظور حمایت از اقشار آسیب‌‌‌پذیر، افزایش موقت مزایای موجود، پیش‌‌‌پرداخت مزایا برای کاهش خطرات ناشی از ازدحام بیش از حد در مراکز پرداخت، تسهیل موقتی معیارهای واجد شرایط و گسترش دامنه پوشش مزایای موجود برای گروه‌‌‌های جمعیتی فاقد هیچگونه دامنه پوشش مانند کارگران غیررسمی صورت گرفت. در اکثر کشورها برای جمعیت فعال و شاغل اقدامات ویژه‌ای درنظر گرفته شد و در برخی از کشورها نیز برای افراد تحت پوشش برنامه‌‌‌های بیمه اجتماعی و همچنین کارفرمایان، انعطاف‌پذیری بیشتری در پرداخت حق بیمه و حتی گاهی اوقات معافیت موقت از پرداخت حق بیمه لحاظ شد.

یک تغییر عمده در بسیاری از کشورها، منجر به طبقه‌بندی ویروس  کووید-۱۹  به عنوان یک بیماری شغلی و دسترسی کارگران به حمایت‌‌‌های اجتماعی بالاتر در این زمینه شد؛ همچنین حمایت اضطراری از بیکاران و تقویت مزایای (بیمه) بیکاری در برخی از کشورها نیز صورت گرفت.

سازمان‌های بیمه اجتماعی در اجرای اقدامات ضروری گسترده به طور کارآمد و موثری دارای نقش کلیدی هستند و ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی نیز نقش اساسی در گسترش اقدامات سلامت ملی دارند.  تمامی سازمان‌های دولتی بزرگ در حالی که تماس‌‌‌های فیزیکی غیرضروری با مردم را کاهش داده‌‌‌اند، اما همچنان به استمرار خدمات خود پرداخته‌‌‌اند. حرکت به سوی رویکرد انسانی و دیجیتالی یکپارچه نه تنها به دستیابی این اهداف کمک بسزایی می‌کند، بلکه طرحی برای حرکت به سوی نظام تامین‌ اجتماعی چابک‌تر و خدمات باکیفیت‌تر ارائه می‌دهد. سازمان‌های بیمه اجتماعی در سراسر جهان برای رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی که منجر به کاهش خدمات حضوری ارائه شده به مردم شده است از مدل‌‌‌های ارائه خدمات گوناگونی استفاده می‌کنند که ازآن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: استفاده بیشتر از کانال‌‌‌های دیجیتال از جمله خدمات الکترونیکی، تلفن‌همراه و اشتراک‌‌‌گذاری اطلاعات؛ استفاده از مراکز تماس برای ارائه خدمات به افرادی که امکان دسترسی به کانال‌‌‌های دیجیتال ندارند و درصورت لزوم ارائه خدمات در منزل؛ اقدامات اندک برای حضور فیزیکی و اسناد کاغذی در واگذاری درخواست‌‌‌ها و رسیدگی به عملکردها؛ استقرار مجدد کارکنان و تطبیق فرآیندها برای رسیدگی به حجم بی‌سابقه عملکردها.

اگرچه سازمان‌های بیمه اجتماعی برای اطمینان یافتن از استمرار خدمات با حداقل ارتباط و تعامل حضوری، به سرعت خود را با مدل‌‌‌های ارائه خدمات تطبیق دادند، اما همچنان تلاش‌‌‌ها برای برآورده شدن نیازهای حمایت اجتماعی موجود و نوظهور ناشی از همه‌گیری بیماری کووید-۱۹ از اولویت‌‌‌های کلیدی دولت‌‌‌هاست.

اخبار مرتبط