راهکار دیگر مبلغان کارملیت برای گرایش ارامنه به مذهب کاتولیک، ازدواج دختران مسیحی کاتولیک با نجیب‌زادگان ارمنی بود؛ چراکه از این راه، افراد بیشتری از ارامنه به مذهب کاتولیک روی می‌آوردند. همچنین، هنگامی که شاه‌عباس ارامنه را مجبور به پرداخت وام‌هایشان کرد و فرمان داد که اگرارامنه وام خود را نپردازند، باید دین اسلام را بپذیرند، کارملیت‌ها به یاری آنها شتافتند و برای جلوگیری از تغییر دین ایشان، مبالغی به آنها پرداختند تا دیون خود را به شاه ادا کنند و بدین‌گونه گامی در راستای نزدیک‌تر ساختن ارامنه به مذهب کاتولیک برداشتند. کارملیت‌ها درصدد بودند تا ارامنه را به اطاعت از پاپ متمایل سازند و براین باور بودندکه ارائه کمک‌های مالی و سیاسی به ارامنه در ایران یا در سرزمین‌های مسیحی اروپا، باید در مقابل اطاعت ارامنه از پاپ اعظم باشد و هر ارمنی برای برخورداری از حمایت‌های دول مسیحی باید به مذهب کاتولیک درآید. پیشنهاد پدران کارملیت به صاحب‌منصبان کلیسای کاتولیک رم درخصوص ارامنه این بود که در صورت عدم اعتقاد ارامنه به کلیسای کاتولیک، دوک‌های ونیز و فلورانس و دول اروپایی، باید اموال ارامنه را مصادره کنند.  با وجود این، کارملیت‌ها موفقیت چندانی در تغییر مذهب ارامنه و گرایش آنان به مذهب کاتولیک، به دست نیاوردند. از این‌رو، همواره مخاصمات و درگیری‌هایی بین ارامنه و کارملیت‌ها وجود داشت؛ زیرا ارامنه از فعالیت‌های تبلیغی کارملیت‌ها و دیگر مبلغان کاتولیک در ایران ناراضی بودند و درصدد جلوگیری از آن برمی‌آمدند.

منبع: احمدرضا خضری، اعظم فولادی‌پناه، «فعالیت‌های مذهبی کار ملیت‌ها در ایران عصر صفوی»، مطالعات تاریخ اسلام، ۱۳۹۰.