عکس کمتر دیده شده از امام خمینی

به گزارش تسنیم، در این خبر می‌توانید عکسی کمتر دیده شده از امام خمینی «ره» در روز عاشورا سال ۵۸ مشاهده کنید. شبی که در قم سپری شد. شبی که مرد ایستاده و رهرو آن شبها برای کسی می‌گریست که گریستن برای او افتخار است. فخر می‌فروخت که چنین دل می‌داد؛ برای آنکه عملش زینت اتاقش بود.

عکس گویای بسیار نکته‌هاست. کافی است از بالا آغاز کنید. آنجا که نوشته است «العدل اساس الملک» که او می‌دانست اساس حکومت اسلامی عدل است؛ چرا که رسولش فرموده بود پیشتر «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم».

امام می‌گریست برای آنکه شمشیرش برای عدل بود. خروج می‌کرد از شهر پیامبرش تا عدالت را بجوید در بیابانهای سرزمین بلا یا بر ساحل خشکیده فرات از برای او. او عدالت را آنجا دید که آب او را می‌طلبید و فاسقان دست معشوق را بر عاشق ببریدند.

امام برای امامش می‌گریست که عمرش به همین یک جمله خلاصه می‌شود. او خون داد که بگوید خونم ریخت تا ثار الله شود و این الله بود که بر من حکم کرده بود «العدل اساس الملک» و ملک باقی نماند پس از او؛ چون اساسش ظلم بود. کفرش که بماند.

امام می‌گریست خمیده. قامتش از ظلم ناعادلان افتاده بود. دستش قوت چند اشک او را داشت و او خجل نبود که نشان ندهد غم عزیزش را. همان که سر داد برای عدل، بماند که دل نهاد زیر پای سم اسبان. خاک بر تنش نشست، خمیده شد و راست کرد آن تن را که بگوید «العدل اساس الملک».

به عکس بنگرید که چه بی‌پیرایه است این عکس. نیست چیز مضاف بر اتاق بودنش. همه چیز مؤجز و گویاست. زینتش همان یک تابلو نستعلیق است که فریاد می‌زند حرف پیر آن روزها را: «العدل اساس الملک».

پس چه بسا که امام زیر لب می‌گفت:

غـــــــــــم دل با که بگویم که مرا یارى نیست جز تـــــــــو اى روحِ روان، هیچ مددکارى نیست

غم عشق تو به جان است و نگویم به کسى که در این بــــــــادیه غمزده، غمخوارى نیست

یا آنجا که گفته است:

داستــــــــــــــــــان غم من راز نهانى باشد آن شناســـد که ز خود یکسره فانى باشد

او فنای امام خود را دید و گریست. او که خود یکسره فانی بود و داستان غم امامش را به تمام تلخیش چشید. او می‌گریست تا فانی‌ها به اشک آیند و بدانند که «العدل اساس الملک».

امام، عاشورای ۵۸، قم. شبی که دیگر تکرار نمی‌شود؛ مگر آنکه فانیان عالم هنوز داستان غم را بشناسند.