گروه بنگاه‌ها: به گفته مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت، درصورت افزایش بازیافت میادین نفتی غرب کارون،روزانه ۶۷۰ هزار بشکه نفت به تولیدات کشور افزوده می‌شود. سید‌نورالدین شهنازی‌زاده در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» با اعلام این مطلب گفت: دستیابی به فناوری‌های افزایش ضریب بازیافت را تنها راه دسترسی به این هدف است و برای افزایش ضریب بازیافت، ایران به‌طور یقین به همکاری با صاحبان فناوری جهانی نیاز دارد که این مساله به‌طور جدی در قراردادهای جدید نفتی دیده شده است. شهنازی زاده در یک مقایسه ملموس اقتصادی، میزان افزایش تولید نفت در اثر یک درصد افزایش ضریب بازیافت را نزدیک بودجه سالانه کل کشور بر می‌شمارد و می‌گوید: «در صورت افزایش یک درصدی ضریب بازیافت میادین غرب کارون، درآمدی معادل ۵/ ۳۳ میلیارد دلار در سال عاید کشور می‌شود که این رقم نزدیک به بودجه ارزی کشور و رقمی قابل توجه و تامل است.

مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت می‌افزاید: اگر ما بتوانیم ضریب بازیافت را تا ۲۰ درصد در میادین غرب کارون افزایش دهیم، می‌توان انتظار درآمد ۶۷۰ میلیارد دلاری را برای کشور داشت که امکان آن در قالب قراردادهای جدید بلند مدت و همچنین قراردادهای IOR و EOR میسر می‌شود. فناوری‌های افزایش ضریب بازیافت همواره به ویژه در سال‌های اخیر، در صنعت نفت ایران مورد توجه قرار گرفته است. ایران که به اذعان مدیران صنعت نفت، به دلیل تحریم‌های چند ساله اخیر از دانش و فناوری‌های روز دنیا عقب مانده و در حوزه فناوری‌های افزایش ضریب بازیافت که عمدتا IOR و EOR هستند، حرف چندانی برای گفتن ندارد. در قراردادهای فعلی ضریب بازیافت از چاه‌های نفتی در ایران زیر ۳۰ درصد تعریف شده‌اند، این در حالی است که ضریب بازیافت نفت در کشورهای توسعه یافته بالای ۴۰ درصد است.

غلامرضا منوچهری، معاون مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در مهندسی و توسعه نفت، در مصاحبه‌ای که سال ۹۵ انجام داده بود در تشریح وضعیت فعلی ضریب بازیافت چاه‌های نفت غرب کارون گفته بود: « در قراردادهای فعلی در غرب کارون، ضریب بازیافت (Recovery) پیش بینی شده پنج‌و نیم درصد است، در صورتی که می‌توانیم به ۲۰ و حتی بالای ۳۰ درصد فکر کنیم، این افزایش ریکاوری بیشتر از همه محصول تکنولوژی جدید است.» در حال حاضر عمده میادین نفتی ایران نیمه عمر خود را طی کرده‌اند و این مساله منجر به کاهش تولید شده است، در حال حاضر ضریب بازیافت کشور به‌طور متوسط نزدیک به ۲۶ درصد است که با به‌کارگیری دانش افزایش ضریب بازیافت می‌توان این عدد را به ۴۰ درصد افزایش داد. با توجه به میزان ۸۰۰ میلیارد بشکه‌ای ذخایر نفت درجای ایران، افزایش حتی یک درصد ضریب بازیافت می‌توان انتظار ۸ میلیارد بشکه تولید نفت را داشت که با احتساب قیمت‌های کنونی نفت این میزان، ۴۰۰‌میلیارد دلار درآمد ارزی به دنبال دارد.

از سوی دیگر با توجه به مشترک بودن برخی میادین نفتی ایران، به ویژه در غرب کارون که میادین نفتی ایران با عراق مشترک هستند، ضرورت افزایش ضریب بازیافت را دو چندان می‌کند، عراقی‌ها که پس از رژیم بعث از شرکت‌های آمریکایی برای تولید نفت از این میادین مشترک بهره گرفته‌اند، به‌خوبی با فناوری‌های افزایش ضریب بازیافت آشنا بوده و یک گام از ایران جلوترند. شرکت ملی نفت ایران هم در سال‌های اخیر تمرکز ویژه‌ای برای این دانش به کار گرفته است، گواه این ادعا را می‌توان تفاهم‌نامه‌های مطالعاتی دانست که با شرکت‌های داخلی و خارجی با هدف توسعه ثانویه میادین هیدروکربوری منعقد شده است. تفاهم‌نامه‌هایی که با اجرایی شدن آنها می‌توان امید داشت که فعالیت‌های مطالعاتی و پژوهشی در کنار بهره‌گیری از توان نیروی انسانی، تکنولوژی و همچنین سرمایه‌هایی که در قالب قراردادهای جدید جذب کشور می‌شوند، ضریب بازیافت نفت کشور در آینده کوتاه‌مدت، رشد چشمگیری داشته باشد.

آن‌طور که مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت می‌گوید، قراردادهای جدید نفتی می‌توانند تحقق ضریب بازیافت مطلوب را امکان پذیر کنند. در واقع این مساله در دل قراردادهای جدید قرارداده شده است و شرکت‌های سرمایه گذار خارجی موظف به حفظ روند افزایش ضریب در طول ۲۰ سال فعالیت در میدان هستند، ضمن آنکه در صورت افزایش بیشتر ضریب بازیافت، درصدی به‌عنوان پاداش به این شرکت‌ها تعلق می‌گیرد که به گفته شهنازی‌زاده این مساله در واقع «متن تولید صیانتی» و کمک برای انتقال دانش و فناوری به داخل کشور است.