بخش عمده تجارت جهانی از طریق شبکه حملونقل دریایی صورت میپذیرد؛ بهطوریکه در عصر حاضر حدود ۸۰درصد تجارت بینالمللی از طریق دریا انجام میشود. تقریبا تمام محمولههای حملشده توسط کشتیرانی بهعنوان تجارت دریایی در نظر گرفته میشود. کشورهای درحالتوسعه بهشدت به صنایع کشتیرانی وابسته هستند و طبق گزارش بانک جهانی حدود ۵۵درصد صادرات و ۶۱درصد واردات این کشورها بهصورت مستقیم به کشتیرانی و تجارت دریایی متکی است. بهرهمندی یک کشور از حملونقل دریایی و بهتبع آن تجارت دریایی در وهله اول مستلزم برخورداری آن کشور از راههای دریایی و مرزهای آبی است. وجود این مسیرهای آبی در جغرافیای یک کشور امتیازی ویژه برای آن کشور بهحساب میآید که میتواند آن کشور را در مسیر توسعه و شکوفایی بیشتر و اثربخشتر اقتصادی قرار دهد. بهرهمندی ایران از بنادر ساحلی متعدد، یک موقعیت استراتژیک را برای کشور رقم زده است که اهمیت تجارت جهانی و توسعه ناوگان حملونقل دریایی را دوچندان میکند.