کرسی شعر
جواد سروش soroushjavad@gmail.com چیزی که شاید این روزها بیش از گذشته به چشم می‌خورد، انواع مختلف مواجهه نقاشان با دنیای متون و واژگان است. تلاش‌هایی که پدیدارهای تصویری این هنرمندان به انحای گوناگون بازنمایی می‌کند، گویای آن است که مرزهای این ارتباط برای بسیاری مرزهایی به شدت گنگ وگاه بی‌معناست.
سه رویکرد متداول در این گستره عبارتند از: انتخاب عناوین پیچیده و به ظاهر فلسفی برای کسب هویت معنایی دور از ذهن، عدم انتخاب عنوان به‌دلیل عدم توانایی یافتن ارتباط با بستر زبانی مشخص و مطلوب-به نوعی عدم درک ارتباط زبانی با نشانه‌های تصویری خلق شده-و در آخر انتخاب عناوین و خلق تصاویری در خدمت تداعی کلمات و عبارتی که در عنوان به‌کار گرفته شده‌اند. این مورد آخر بیشتر به تصویرسازی شبیه است تا نقاشی؛ چراکه تصاویر تعهد فضاسازی برای کلمات را برعهده دارند.
نمایشگاه نقاشی و ویدیو «رنه صاحب» با عنوان «کرسی شعر» در گالری «آران» از دسته آخر است. یعنی رنه صاحب که نامش تداعی‌کننده نام «رنه شارل» شاعر فرانسوی است، کوشیده است تا با نقاشی و طنازی تصویرگر بخشی از ادبیات ما باشد که ضرب‌المثل‌ها و پندهای اخلاقی را در خود جای داده‌ است که البته در این مسیر به موفقیت زیادی دست یافته است؛ تصاویری که خلق کرده است سهم زیادی از کنایه و طنز پنهان درکلمات و اصطلاحات موجود در ضرب‌المثل‌های ما را با خود نمایش می‌گذارند؛ موضوعی که شاید بیش از همه در این نمایشگاه به چشم می خورد این است که تکلیف نقاش با کلمات و عناوین مشخص است او در این مجموعه تصویرگر طنازی‌های شاعرانه است.