سندیکای تولیدکنندگان لوله وپروفیل فولادی ۴۴ ساله شد
تاریخچه صنعت لوله و پروفیل فولادی در ایران، به ابتدای دهه۴۰ باز می گردد. تا پیش از آن، پروفیل آهنی در کارگاهی که ماشین آلات آن توسط بنیانگذار این صنعت در ایران (مرحوم مهندس فتحی)طراحی و ساخته شده بود، تولید می‌شد ولی با آغاز دهه ۴۰، کارخانه های تولیدکننده «پروفیل آهنی» در ایران موجودیت یافتند. آنچه در این میان بی نظیر است و جلب توجه می کند، این است که «صنعت لوله و پروفیل فولادی در ایران» تنها صنعت ملّی کشور است که «هویت» صنفی و سازمانی آن، تقریبا قدمتی هم پای خود آن دارد.
آنچه در این میان بیشتر جلوه می کند آن است که در سال های پایانی دهه ۴۰ و زمانی که تشکیل «نهاد مدنی» اهمیت ویژه تاریخی دارد، نیت «پیش‌گیری از اجحاف فروشندگان مواد اولیه و کالاهای خارجی» ، «لزوم هماهنگ کردن تولیدات واحدها بر حسب نیاز جامعه» و «حمایت از مصرف‌کنندگان» موجب شد تا تولیدکنندگان و صاحبان این صنعت، نسبت به تأسیس یک «تشکل صنفی غیر انتفاعی» اقدام کنند، و این یعنی همه آنچه که از یک نهاد مدنی «ملی»، «صنفی»، «اقتصادی» و «صنعتی» انتظار می‌رود.
آنچه در این میان بیشتر جلوه می کند آن است که در سال های پایانی دهه ۴۰ و زمانی که تشکیل «نهاد مدنی» اهمیت ویژه تاریخی دارد، نیت «پیش‌گیری از اجحاف فروشندگان مواد اولیه و کالاهای خارجی» ، «لزوم هماهنگ کردن تولیدات واحدها بر حسب نیاز جامعه» و «حمایت از مصرف‌کنندگان» موجب شد تا تولیدکنندگان و صاحبان این صنعت، نسبت به تأسیس یک «تشکل صنفی غیر انتفاعی» اقدام کنند، و این یعنی همه آنچه که از یک نهاد مدنی «ملی»، «صنفی»، «اقتصادی» و «صنعتی» انتظار می‌رود.
تاریخچه صنعت لوله و پروفیل فولادی در ایران، به ابتدای دهه40 باز می گردد. تا پیش از آن، پروفیل آهنی در کارگاهی که ماشین آلات آن توسط بنیانگذار این صنعت در ایران (مرحوم مهندس فتحی)طراحی و ساخته شده بود، تولید می‌شد ولی با آغاز دهه 40، کارخانه های تولیدکننده «پروفیل آهنی» در ایران موجودیت یافتند. آنچه در این میان بی نظیر است و جلب توجه می کند، این است که «صنعت لوله و پروفیل فولادی در ایران» تنها صنعت ملّی کشور است که «هویت» صنفی و سازمانی آن، تقریبا قدمتی هم پای خود آن دارد.
آنچه در این میان بیشتر جلوه می کند آن است که در سال های پایانی دهه 40 و زمانی که تشکیل «نهاد مدنی» اهمیت ویژه تاریخی دارد، نیت «پیش‌گیری از اجحاف فروشندگان مواد اولیه و کالاهای خارجی» ، «لزوم هماهنگ کردن تولیدات واحدها بر حسب نیاز جامعه» و «حمایت از مصرف‌کنندگان» موجب شد تا تولیدکنندگان و صاحبان این صنعت، نسبت به تأسیس یک «تشکل صنفی غیر انتفاعی» اقدام کنند، و این یعنی همه آنچه که از یک نهاد مدنی «ملی»، «صنفی»، «اقتصادی» و «صنعتی» انتظار می‌رود. به این ترتیب پنجم آذرماه 1351 هجری خورشیدی، هیأت موسس «سندیکای صاحبان کارخانه‌های سازنده لوله و پروفیل ایران» اعلام موجودیت کرد و نهادی صنفی و مدنی برای یک صنعت اقتصادی بنا نهاده شد که همچنان پابرجاست. تا سال 1357 واحدهای تولیدکننده لوله و پروفیل فولادی به 11 کارخانه رسید. در سال 1363 اعضای سندیکا، در اقدامی «سازمانی»، «صنفی» و «مدنی» ضمن ایجاد تغییراتی در اساسنامه، نام آن را به «سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی» تغییر دادند و تاکنون بر اساس اهداف تعیین شده، این سندیکا به عنوان «نهادی صنفی» و سازمانی با «هویت جمعی» و در راستای توسعه «اقتصاد صنعتی» بخش خصوصی ایران در مقام عضوی دیرپا در خانواده بزرگ اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، به فعالیت خود ادامه می‌دهد.این تشکل فراگیر صنعتی به دلیل ضرورت ارائه مفیدترین خدمات به اعضا، فعالیتهای خود را در قالب کمیته و کمیسیونهای مناسب طبقه بندی کرده و در تعاملی مستمر با نهادهای دولتی از یک سو و عموم صنعتگران این رشته و صنایع وابسته از سوی دیگر، به حرکت خود شتابی مضاعف بخشیده است. درحال حاضر نیز با دارابودن عضویت حدود 120 واحد متوسط و بزرگ صنعتی با پراکندگی در سراسر کشور و ظرفیت تولید بالغ بر 10 میلیون تن در سال مهم ترین تشکل تخصصی تولید لوله و پروفیل فولادی در ایران به شمار می رود.
آنچه در این میان بیشتر جلوه می کند آن است که در سال های پایانی دهه 40 و زمانی که تشکیل «نهاد مدنی» اهمیت ویژه تاریخی دارد، نیت «پیش‌گیری از اجحاف فروشندگان مواد اولیه و کالاهای خارجی» ، «لزوم هماهنگ کردن تولیدات واحدها بر حسب نیاز جامعه» و «حمایت از مصرف‌کنندگان» موجب شد تا تولیدکنندگان و صاحبان این صنعت، نسبت به تأسیس یک «تشکل صنفی غیر انتفاعی» اقدام کنند، و این یعنی همه آنچه که از یک نهاد مدنی «ملی»، «صنفی»، «اقتصادی» و «صنعتی» انتظار می‌رود. به این ترتیب پنجم آذرماه 1351 هجری خورشیدی، هیأت موسس «سندیکای صاحبان کارخانه‌های سازنده لوله و پروفیل ایران» اعلام موجودیت کرد و نهادی صنفی و مدنی برای یک صنعت اقتصادی بنا نهاده شد که همچنان پابرجاست. تا سال 1357 واحدهای تولیدکننده لوله و پروفیل فولادی به 11 کارخانه رسید. در سال 1363 اعضای سندیکا، در اقدامی «سازمانی»، «صنفی» و «مدنی» ضمن ایجاد تغییراتی در اساسنامه، نام آن را به «سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی» تغییر دادند و تاکنون بر اساس اهداف تعیین شده، این سندیکا به عنوان «نهادی صنفی» و سازمانی با «هویت جمعی» و در راستای توسعه «اقتصاد صنعتی» بخش خصوصی ایران در مقام عضوی دیرپا در خانواده بزرگ اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، به فعالیت خود ادامه می‌دهد.این تشکل فراگیر صنعتی به دلیل ضرورت ارائه مفیدترین خدمات به اعضا، فعالیتهای خود را در قالب کمیته و کمیسیونهای مناسب طبقه بندی کرده و در تعاملی مستمر با نهادهای دولتی از یک سو و عموم صنعتگران این رشته و صنایع وابسته از سوی دیگر، به حرکت خود شتابی مضاعف بخشیده است. درحال حاضر نیز با دارابودن عضویت حدود 120 واحد متوسط و بزرگ صنعتی با پراکندگی در سراسر کشور و ظرفیت تولید بالغ بر 10 میلیون تن در سال مهم ترین تشکل تخصصی تولید لوله و پروفیل فولادی در ایران به شمار می رود.
ارسال نظر