داستان پیچیده شهاب زاهدی

یک خوشحالی غم‌انگیز

دنياي اقتصاد : بازی با الدحیل، یکی از بهترین نمایش‌های این سالیان پرسپولیس بود؛ مسابقه‌ای که در آن شاگردان گل‌محمدی فوتبال چشم‌نواز و برتری را نسبت به حریف ارائه دادند و نهایتا هم به یک پیروزی ارزشمند دست یافتند. در این مسابقه اغلب بازیکنان پرسپولیس نمایش درخشان و موفقی داشتند، اما شهاب زاهدی حتی در چنین روزی هم نمره قبولی نگرفت.

با وجود حملات پرتعداد پرسپولیس و موقعیت‌های پرشماری که بازیکنان این تیم می‌ساختند، زاهدی به ندرت در زمین دیده شد و نهایتا یک بازی بدون گل زده دیگر را هم پشت سر گذاشت. با این همه اما اشکال زاهدی در دوحه این نبود. به هر حال سطح فنی هر بازیکنی مشخص است و این نوسانات هم بخشی از فوتبال به حساب می‌آید. مشکل بزرگ شهاب این است که ذهن او نابالغ به نظر می‌رسد. بعد از ماجرای بازگشت زاهدی به زمین برای گرفتن پیراهن کریس رونالدو که سر و صدای زیادی هم به پا کرد، این‌بار شاهد خوشحالی بعد از گل او در شرایطی بودیم که خودش بهتر از هر کس دیگری می‌دانست پایش به توپ برخورد نکرده است! شاید بیننده تلویزیونی در نگاه اول متوجه نشد گل را عالیشاه زده یا زاهدی، اما شهاب حتما از واقعیت ماجرا خبر داشت. با این وجود با آن مدل خوشحالی خواست القا کند زننده گل اوست؛ پیامی که عمرش فقط چند ثانیه طول کشید. کاش زاهدی بداند هیچ مهاجمی با این ادا و اطوار موفق نمی‌شود. او باید در زمین تلاشش را افزایش بدهد و به مهره موثری تبدیل شود، وگرنه شادی کردن بابت گل دیگران، فقط تردیدها را در مورد مهاجم ناکام سرخ‌ها افزایش می‌دهد.