یکی از انتقادات درستی که از یحیی گل‌محمدی می‌شود، مربوط به عدم استفاده او از بازیکنان جوان و باانگیزه تیم است. او حتی در چهار مسابقه تشریفاتی پایان فصل گذشته هم به جوانان تیمش بازی نداد؛ گرچه باز با همه نفرات کلیدی‌اش به ذوب‌آهن باخت و با گل‌گهر و نساجی هم مساوی کرد. آیا نمی‌شد آن شکست و مساوی‌ها در حضور جوانانی مثل آریا برزگر یا احسان حسینی رقم بخورد؟ اینها بازی می‌کردند؛ اگر خوب بودند که حفظ می‌شدند و تجربه کسب می‌کردند، اگر هم بد بودند که از تیم کنار گذاشته می‌شدند و در فصل جدید جای خودشان را به جوان‌های مستعدتر می‌دادند. فراموش نکنیم بازیکنان جوان فعلی پرسپولیس که مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، این شانس را دارند که هر روز با تیم اصلی تمرین کنند. همه جای دنیا این موقعیت به کسانی داده می‌شود که مایه درخشش را داشته باشند و بعد از پرورش و تربیت به کار تیم بیایند. اگر قرار است بازیکن جوان صرفا کنار همه ستاره‌های بزرگسال تمرین کند و هیچ وقت هم از او استفاده نشود، کل فلسفه داستان زیر سوال می‌رود. انگار که فقط حریف تمرینی بی‌فایده در کنار بازیکنان بزرگسال قرار گرفته است.

از سوی دیگر خیلی از پرسپولیسی‌ها منتظر نیم‌فصل هستند و عقیده دارند در نقل‌وانتقالات این مقطع ضعف‌ها برطرف خواهد شد. غیر از پایان محرومیت عیسی آل‌کثیر که تازه خود او هم ناآماده برمی‌گردد، کدام اتفاق بزرگ ممکن است در نیم‌فصل رخ بدهد؟ در بازار فعلی کدام بازیکن تراز اول باقی مانده که بشود جذبش کرد؟ اگر قرار است اتفاقی برای پرسپولیس رخ بدهد، فقط با همین بازیکنان است. به تاخیر انداختن درک این مساله فقط به ضرر خود تیم است.

 

اخبار مرتبط