دنیای اقتصاد:
حملات موشکی بالستیک ایران به اسرائیل در یکم اکتبر ترس از یک جنگ همهجانبه در خاورمیانه را افزایش داده است. مارپیچ تنش در ۱۷ و ۱۸ سپتامبر با انفجار هزاران پیجر و رادیو توسط نیروهای حزبالله در سراسر لبنان آغاز شد. حملات هوایی مداوم در بیروت و جنوب لبنان مهم ترین عملیات اسرائیل در ۱۱ ماه تشدید تنشها را رقم زده است. «مونا یعقوبیان» معاون مرکز خاورمیانه و شمال آفریقا در موسسه صلح ایالات متحده ۳ اکتبر در فارن افرز مینویسد: در ۲۷ سپتامبر، اسرائیل با ترور دبیرکل حزبالله لبنان در یک حمله هوایی به حومه بیروت، ضربه ویرانگری را وارد کرد. اما حملات موشکی حزبالله به اسرائیل ادامه پیدا کرده است.
دنیای اقتصاد:
ارتش اسرائیل اعلام کرد که در سالگرد حمله ۷اکتبر، حملاتی را علیه مواضع حماس در سراسر نوار غزه آغاز کرد. این رژیم، همزمان حملاتی را به پایتخت لبنان انجام داد؛ بهطوریکه انفجارهای مهیب بار دیگر جنوب بیروت را لرزاند. ملحم خلف، نماینده عضو بلوک سیاسی «نیروهای تغییر» پارلمان لبنان، درباره حملات اسرائیل به کشورش گفت «در حملات اسرائیل در پاسخ به حزبالله اصل تناسب در بهکارگیری تسلیحات رعایت نمیشود.» او گفت نمونههای زیادی از عدم رعایت اصل تناسب وجود دارد از جمله «بمباران غیرنظامیان، ویران کردن تمام یک روستا، تخریب صدها خانه و ساختمان، کشتن بیگناهان در تلاش برای ترور هر کسی که اسرائیل تروریست میداند.» اما مقاومت در غزه و لبنان هم دست روی دست نگذاشتند. آنها هم در اولین سالگرد طوفانالاقصی حملات موشکی گستردهای به اسرائیل را سازمان دادند.
دنیای اقتصاد:
روز گذشته پس از کاهش تب و تاب خبری بازار ارز، قیمت دلار آزاد به مرز کانالهای قیمتی ۶۲و۶۳ هزار تومانی بازگشت. برخی از تحلیلگران سطوح قیمتی مذکور را نقطه تعادل بازار تا زمان مشخص شدن نتیجه ریسکهای سیاسی میدانند. البته درصورت تشدید تنشها احتمال رشد قیمت مجدد در نرخ ارز وجود دارد.
اقتصاد ایران از هر دو بعد عرضه و تقاضا در معرض شوکهای داخلی و خارجی بسیاری است. تلاطم قیمتهای جهانی منابع طبیعی، تحریمها و کاهش تقاضای جهانی در کنار عواملی همچون کسری برق و کمبود مواد اولیه، هر دو طرف عرضه و تقاضای اقتصاد ایران را تحتتاثیر منفی قرار داده است. در چنین شرایطی شاخص امنیت سرمایهگذاری میتواند نمایی از وضعیت اقتصادی ایران باشد. سرمایهگذاری از مهمترین متغیرهای اقتصادی و موتور محرک اقتصاد است که در تولید و رشد و توسعه اقتصادی کشور نقش کلیدی دارد. این شاخص اما در ایران طی سالهای اخیر، به سمت بدتر شدن پیش رفته و تاثیر منفی خود را بر بسیاری از حوزهها از جمله بخشهای مختلف تولیدی گذاشته و موجب خروج سرمایهگذاران از کشور شده است. در نبود امنیت، عدمسرمایهگذاری در حوزههایی همچون انرژی و زیرساختها، ناترازیهای گسترده و افت کمیت و کیفیت تولید و تبعات مختلف اقتصادی و اجتماعی را به دنبال داشته است.
دنیای اقتصاد-کیوان حسینوند:
تنیدگی بازار و بسترهای فرهنگی و سیاسی در کشورهای در حال توسعه از عمق زیادی برخوردار است؛ به عبارتی در این دسته از کشورها نمیتوان بدون توجه به سیاست و فرهنگ ایشان، توسعهای را تنها از دریچه بازار و آزادیهای آن رقم زد. کاوش در میان پاسخهای اندیشمندان درخصوص این مساله که بین آزادی اقتصادی و سیاسی، میان عوامل اقتصادی توسعه و میان عوامل سیاسی آن، کدام یک بر دیگری تقدم دارد، کدامیک شرط کافی را برقرار میسازند یا آنکه جمعا عواملی هستند که همه با هم لازمه یک توسعهاند نیز نشان میدهد که وضعیت این چند عامل کاملا تابع شرایط محیطی است و در هر زمینه و کشوری میتواند متفاوت باشد. با این همه، میتوان نتیجه گرفت که توسعهنیافتگی یک کشور نه فقط معلول یک عامل که مجموعهای از دلایل خواهد بود که در این بین نقش کلیدی تجارت بهعنوان پرکننده بسیاری از خلأهای اقتصادی در درون کشورها، پررنگ میشود.
دنیای اقتصاد-مهسا طاعتي:
سرانجام و با تاخیر چند ماهه، سازمان غذا و دارو ضوابط اجرای آزمایشی آییننامه عرضه اینترنتی دارو در سکوها را تدوین و ابلاغ کرد. انتشار این خبر در ابتدا از این جهت امیدوارکننده به نظر رسید که بالاخره پرونده توزیع آنلاین دارو ختم به خیر شده است، اما بررسیها و پیگیری از فعالان حوزه سلامت دیجیتال نشان میدهد که در همچنان بر همان پاشنه سنگاندازی در این مسیر میچرخد. به گفته فعالان حوزه، ضوابط سازمان غذا و دارو به دلیل دخالت در فعالیت سکوها، درج مواردی خارج از دستورالعمل تصویبشده و تدوین تبصرههای سخت، عملا در مرحله اجرا با مشکل مواجه است. در ضوابط ابلاغی این سازمان، شرایط فعالیت شرکتهای حملونقل ذکر شده که در بین فعالان بخش خصوصی سلامت دیجیتال به سوژه نگرانی درباره راهاندازی سامانه سازمان غذا و دارو برای توزیع دارو از بابت رقابت بخش دولتی تبدیل شده است.
بسیاری از رهبران سازمانها تمام عمر حرفهای خود را با تمرکز بر مدل کاری سلسلهمراتب دستوری و کنترلی سپری کردهاند و قاعدتا تغییر جهت به یک مدل چابکتر و مبتنی بر مهارت برای این دسته از مدیران تغییر بسیار بزرگی محسوب میشود. اما موضوع اینجاست که آینده کار نهتنها تغییر در طرز فکر رهبران سازمانها را اجتنابناپذیر میکند، بلکه مستلزم تغییر در مجموعه مهارتهایشان هم هست.