دنیای اقتصاد- راضیه احقاقی:
آلودگی ثانویه (گاز ازن) در هوای تهران طی ۲۴ ساعت گذشته به کمتر از ۱۰۰ که معیار سنجش سلامت هواست، رسید، البته هوا به لحاظ این گاز خطرناک همچنان در فاز ناپاک قرار دارد، اما از محدوده خطر خارج شده است. این درحالی است که شاخص گاز ازن در هوای تهران برای روز هفتم مرداد ماه به ۱۷۱ واحد نیز رسیده بود، اما کاهش دمای هوا طی روزهای اخیر باعث شد تا از میزان تولید و انتشار این آلاینده ثانویه کاسته شود. با وجود این همچنان آسمان تهران با آلودگی بالایی از ذرات معلق مواجه است و خبری از هوای پاک نیست.
دنیای اقتصاد:
تحقق مشارکت بخش خصوصی در اقتصاد نیازمند فرآیندهایی نظیر خصوصیسازی، بهبود محیط کسبوکار و توانمندسازی دولت است که توجه به مولفههای هر یک از اینها در نتیجه نهایی موثر خواهد بود. مرکز پژوهشهای اتاق ایران در گزارشی با عنوان «الزامات تحقق مشارکت مردم در جهش تولید» به بررسی فرآیند و پیشنیازهای تحقق شعار سال ۱۴۰۳ پرداخته است.
دنیای اقتصاد:
در هفتهای که مسعود پزشکیان، نهمین رئیسجمهور، حکم تنفیذ خود را دریافت کرد و مراسم تحلیف وی نیز در مجلس شورای اسلامی برگزار شد، بازار خودرو روزهای نسبتا آرامی را میگذراند. دولت چهاردهم در اواسط هفته جاری رسما کار خود را آغاز کرد، دولتی که بسیاری از شهروندان ایرانی انتظار گشایشهای اقتصادی را از آن دارند و انجام اقدامات اصلاحی در بخش خودرو بخشی از این انتظارات است.
دنیای اقتصاد:
مدیریت و حفاظت از بناهای تاریخی به واسطه تعدد بناها، پراکندگی بسیار زیاد و مالکیت قسمت اعظم این بناها توسط بخش غیردولتی با چالشهای عمدهای روبهرو است. از این رو شیوههای تمرکزگرا، دولتی و غیرمشارکتی در این حوزه باید به سمت شیوههای تمرکززدایی و مردمیسازی تغییر پیدا کند و تعامل با بخش غیردولتی و استفاده از ظرفیتهای آنها برای حفاظت از میراث فرهنگی در دستور کار قرار گیرد.
البرز نظامی/ دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد دانشگاه تهران
دهههاست که با معضل تورم دورقمی روبهرو هستیم. واقعیت آن است که حلنشدن این مساله بیشتر از آنکه موجب نارضایتی شهروندان ایرانی باشد، موجبات تعجب آنها را فراهم میآورد؛ از این جهت که چگونه عموم کشورهای دنیا این مساله را برای خود حل کردهاند؛ اما، ما نهتنها تاکنون این معضل را حل نکردهایم؛ بلکه در سالهای اخیر این نرخ، روند صعودی نیز به خود گرفته است. شهروند ایرانی زمانی که اخبار مربوط به نرخ تورم در کشورهای دیگر را میخواند، تعجبش بیشتر هم میشود. در بسیاری از کشورها، زمانی که نرخ تورم، مرز ۵درصد را رد میکند، آژیر خطر به صدا درمیآید! در این کشورها اگر نرخ تورم به ۱۰درصد برسد، آنچنان صدای اعتراض بلند میشود که دیگر باید فاتحه دولت مستقر در آن کشور را خواند. حال آنکه برای کشور ما، دستیابی به نرخ تورم ۵درصد و حتی ۱۰درصد در شرایط کنونی یک دستاورد بزرگ تلقی میشود؛ آنچنان که میتوان ادعا کرد که این دستاورد فرصت دوباره برای دولت مستقر را تضمین خواهد کرد. درست از همینرو نگارنده معتقد است که حلنشدن مساله تورم دورقمی در کشور ما دیگر موجب نارضایتی نیست؛ بلکه مایه تعجب است.
دنیای اقتصاد -حمید ملازاده:
با تشدید تغییرات آبوهوایی، شاهد تعدد و شدت بلایای طبیعی هستیم که در حال وارد آوردن فشار قابلتوجهی به جوامع و زیرساختها در سراسر جهان هستند. در این شرایط دشوار، انرژیهای تجدیدپذیر بهعنوان یکی از عوامل کلیدی در ارتقای تابآوری آب و هوا و تسهیل فرآیند بازیابی بلایا بهشمار میروند. سیستمهای انرژی تجدیدپذیر غیرمتمرکز، بهویژه ریزشبکههای خورشیدی، نقش اساسی در تامین برق پایدار در مناطقی که زیرساختهای انرژی سنتی آسیبدیده دارند، ایفا میکنند.
دنیای اقتصاد:
آیا سینمای دولتی در ایران میتواند به حیات خود ادامه دهد؟ آمارها میگویند نه! گیشهها از شکست سنگین فیلمهای دولتی در بازار اکران خبر میدهند اما سینما همچنان پابند دولت است. آیا در ایران سینمای غیردولتی هم داریم؟ این پرسش البته محل مجادله بسیاری است. برخی کارشناسان معتقدند که سینمای غیردولتی در کشور وجود ندارد، زیرا فیلمها یا مستقیم از دولت بودجه میگیرند، یا حمایت مالی حداکثری دارند یا به صورت غیرمستقیم از لابی و رانت استفاده میکنند. مسعود فراستی، منتقد معروف سینما، پیش از این گفته بود: «سینمای ایرانی دولتی است. پولش که صددرصد دولتی است، از آن ور هم که هیچ تهیهکننده خصوصی نداریم. سینما با استودیو و تهیهکننده خصوصی باید شکل بگیرد. نه با تهیهکنندگی نیمهدولتی و نیمهخصوصی. فیلمها هم از نظر سرمایه هم به لحاظ مدیریتی، دولتی هستند. تهیهکننده به معنای جدی کلمه نداریم. دوستان عمدتا مدیر تولید هستند. پولی از جایی بابت ساخت فیلم میگیرند و آن را تقسیم میکنند.» سینمای خصوصی، مستقل یا غیردولتی در معنای دقیق کلمه، سینمایی است که در آن فیلمسازان با سرمایه شخصی و مستقل و با مدیریت غیردولتی فیلم بسازند و اکران کنند. چنین سینمایی اصولا در ایران امروز ممکن نیست اما اگر بخواهیم با مسامحه سینمای خصوصی برای ایران تعریف کنیم، باید به فیلمهایی اشاره کنیم که مستقیم از دولت ارتزاق نمیکنند؛ در مقابل، فیلمهایی را که موسسههای دولتی تولید میکنند، سینمای دولتی مینامیم.