درددل‌های محمد فیلی از بدحسابی تهیهکنندگان سیما
چرا مردم با تلویزیون قهر کرده‌اند؟
فیلی که این روزها کار در شبکه نمایش خانگی را ترجیح می‌دهد، درباره تفاوت‌های این رسانه‌ها با صد‌او‌سیمای کنونی، در گفت‌وگو با ایرنا گله‌مندانه می‌گوید: «وضعیت نمایش خانگی تا حدود زیادی امیدوارکننده است، کاش تلویزیون هم در مورد تولیداتش این گونه با حساسیت برخورد می‌کرد، فعالان نمایش خانگی به دلیل حساسیتی که دارند خروجی بهتری هم دارند، ضمن این‌که پرداخت‌هایشان هم خوب است. از لحاظ پرداخت هم تلویزیون خوش‌حساب نیست؛ به عنوان مثال کاری را برای تلویزیون انجام داده‌ام و بیش از ۶ ماه هست که کار تمام و پخش هم شده اما هنوز حقوق من پرداخت نشده است. این مشکلی است که با تهیهکنندگان تلویزیون داریم. شاید اگر در خود تلویزیون کار کنید این شرایط نباشد اما برای کسانی که بیرون از فضا با تلویزیون کار می‌کنند ظاهرا این‌گونه است که پولی را می‌گیرند و نگه می‌دارند و به بچه‌ها نمی‌دهند و از سود این پول خرد خرد بدهی‌هایشان را می‌دهند و این سیستمی را که از قبل بوده است به هم می‌ریزد و از بین می‌برد.»
بازیگر سریال «چاردیواری» با ذکر نواقص آثار تولیدی در تلویزیون توضیح می‌دهد: «داستان‌ها فاجعه است و همین موضوع باعث شده است که مردم ما با تلویزیون قهر کنند و به سمت کارهایی بروند که با بخش خصوصی کار کنند و به آنجا گرایش پیدا کنند. این موضوع بسیار بد است. کاش گروهی راه می‌افتاد و جلوی برخی از کارها را می‌گرفت. وقتی زمان برایشان مهم باشد، روی کیفیت آن تاکید می‌شود و هر شکلی از خروجی پذیرفته نیست؛ در نتیجه اگر عجله برای روی آنتن رفتن وجود نداشته باشد، کارها این‌گونه نمی‌شود.»
بازیگر مجموعه تلویزیونی «بانوی عمارت» با مقایسه آثار تولیدی سیما در دهه‌های گذشته با امروز می‌گوید: «امیدوارم روزی این موضوعات کارشناسی و بررسی شوند که چرا در دهه ۶۰ کارهای بسیار خوبی داشتیم، همچنان که در این دوران کارهای «الف ویژه» هم زیاد داشتیم، کارهایی که به‌یادماندنی و خاطره‌انگیز بوده‌اند و به قول امروزی‌ها کارهای خاطره‌ساز کم نبود؛ اما می‌بینیم که این دست از کارها دهه ۷۰ کم می‌شود و در دهه ۸۰ کمتر و در دهه ۹۰ چیزی نداریم و این بسیار بد است.»
فیلی یادآور می‌شود: «این مشکلات از ابتدا وجود نداشت. چنانچه در دوره محمد هاشمی کارهای بسیار خوب و شسته‌ورفته‌تری تولید شد، درحالی‌که آن روزها تلویزیون مانند امروز جا نیفتاده بود. اما امروز به‌رغم تکثر و تعدد وسایل و تکنولوژی بالایی که داریم و تعداد زیاد آدم‌هایی که در تلویزیون کار می‌کنند و حقوق می‌گیرند در قیاس با آن سال‌ها چیزی نداریم. آن زمان انسانی‌تر و اسلامی‌تر با ما برخورد می‌شد اما امروز پولمان را که نمی‌دهند هیچ، حتی به قراردادی که با ما می‌بندند هم پایبند نیستند.»
