دنیای اقتصاد:
سهم صنایع و خدمات خلاق از تولید ناخالص داخلی جهانی و همچنین تجارت جهانی این بخش در دنیا رو به افزایش است، اما در حالی که این صنایع پتانسیل بالایی برای اشتغالآفرینی، ارزآوری، صادرات و پیوستن به زنجیرههای ارزش جهانی دارند، سهم ایران از این اقتصاد رو به گسترش در دنیا ناچیز است. بررسیها حاکی از این است که در حال حاضر گروه کوچکی از اقتصادها بیش از دوسوم صادرات جهانی کالاهای خلاق را تشکیل میدهند. در سال ٢٠٢٠، چین بهطور چشمگیری بزرگترین صادرکننده کالاهای خلاق بود (با ارزش ١٦٩میلیارد دلار آمریکا) و ایالاتمتحده آمریکا (٣٢میلیارد دلار آمریکا)، ایتالیا (۲۷میلیارد دلار آمریکا)، آلمان (٢٦میلیارد دلار آمریکا) و هنگکنگ (٢٤میلیارد دلار آمریکا) در رتبههای بعدی قرار داشتند.
بسیاری از اقتصاددانان معروف نسبت به چشمانداز رشد آفریقا در دهه اول پس از استقلال در سال ۱۹۵۷ خوشبین بودند. دلیل خوشبینی آنها یک مدل نظری خاص بود که فرمول سادهای را برای رشد پیشبینی میکرد. البته درک اینکه چرا این مدل خاص اشتباه بود، بسیار ساده است. آنچه احتمالا برای اقتصاددانان توسعه دشوارتر است، درس کلی شکست توسعه است. استراتژیهای جادویی جدید برای رشد و توسعه میآیند و میروند، اما بدیهی است که همه آنها نتوانستهاند کشورهای فقیر را ثروتمند کنند. این بینش ممکن است کاملا جدید نباشد، اما به گونهای ارائه شده است که به روشن شدن تصورات نادرست در مورد مزایای این یا آن استراتژی توسعه کمک میکند.