متاسفانه در شرایطی که هزینه‌‌‌های تولید نسبت به سال گذشته افزایش چشمگیری داشته‌‌‌اند و حتی هزینه خدمات دولتی چند برابر شده اما با یک نوع قیمت‌‌‌گذاری دستوری از طرف تقاضا مواجه هستیم؛ چرا که به دلیل تولید چند برابری نسبت به نیاز کشور، امکان افزایش قیمت‌ها متناسب با رشد هزینه‌‌‌هایی مانند انرژی، افزایش دستمزدها، روند صعودی هزینه‌‌‌های حمل‌ونقل و... وجود ندارد و همین امر شرایط را برای ادامه فعالیت‌‌‌ها دشوار کرده و حتی منجر به ورشکستگی بسیاری از واحد‌‌‌ها در ماه‌‌‌های اخیر نیز شده است.

در چنین شرایطی که صنعت گچ از تامین هزینه‌‌‌های تولید هم عاجز مانده و شاهد ورشکستگی برخی واحدهای قدیمی هستیم، برخی موضوع تولید گچ‌‌‌های جدید مانند گچ برگ‌‌‌ها، دیوارهای درای وال، گچ‌‌‌های ضد آتش و... را مطرح می‌‌‌کنند در حالی که سرمایه‌گذار و تولید‌‌‌کننده سودی برای تولید محصولات جدید متصور نیستند و متعاقبا سهامدار مردمی هم به خوبی می‌‌‌داند که صنعت گچ محل مناسبی برای سرمایه‌گذاری نیست؛ چرا که متاسفانه در شرایط کنونی سپرده‌‌‌گذاری در بانک‌‌‌ها، سودهای به مراتب بالاتری را به سرمایه‌‌‌دار می‌‌‌دهد؛ بنابراین فضای اقتصادی باعث شده تا از یکسو سرمایه‌‌‌ها به سمت بازاری غیر‌مولد حرکت کنند و از طرفی تامین مالی صنعت گچ به سختی صورت بگیرد؛ چرا که علاوه بر بی‌‌‌رغبتی سرمایه‌گذاران، اولا تضامینی که بانک‌‌‌ها برای پرداخت تسهیلات از صنعت گچ می‌‌‌خواهند به ندرت قابل تامین است و عمدتا ترجیح می‌‌‌دهند این ظرفیت را در اختیار صنایع بزرگ قرار دهند و از سوی دیگر حداقل سود تسهیلات ۲۸درصد است که بی‌‌‌شک هیچ صنعتگری در صنعت سپید چنین سودهایی به دست نمی‌‌‌آورد و با این شرایط باید فقط برای بانک کار کند.

متاسفانه در حالی که افزایش ۴۰‌‌‌درصدی بهای گچ در سال‌جاری می‌تواند باعث سر به سر شدن هزینه تولید و قیمت فروش شود اما با در نظر گرفتن میزان عرضه بسیار بالا در بازار، نهایتا خود صنعت تصمیم به افزایش ۲۰‌‌‌درصدی گرفت و جالب اینکه با توجه به رکود بازار مسکن و نبود خریدار، فروش گچ با افزایش این ۲۰‌درصد هم اتفاق نمی‌‌‌افتد و در واقع شرکت‌ها در چرخه رقابت منفی قیمتی گیر کرده‌‌‌اند.

به این چالش‌‌‌ها باید مساله محدودیت و قطع برق صنایعی مانند گچ را هم اضافه کنیم اما امیدواریم که با توجه به ضرورت هماهنگی برای گرم و سرد شدن کوره برای جلوگیری از آسیب به قطعات، همکاری‌‌‌ها به نحو احسن توسط وزارت نیرو و اداره برق انجام شود و از طرفی با توجه به گردش مالی بسیار اندک واحدهای تولیدکننده این صنعت، در خصوص میزان خاموشی دستگاه‌‌‌ها همکاری لازم را داشته باشند؛ البته این روزها در این خصوص صحبت از احداث نیروگاه‌‌‌های خود‌تامین توسط صنایع نقل محافل شده اما واقعیت این است که صنعت گچ حتی توانایی به‌روز کردن تکنولوژی تولید را ندارد و طبیعی است که نباید مسوولان از این صنعت انتظار احداث نیروگاه داشته باشند؛ چرا که امروز صنعتی که چند دهه از فناوری‌‌‌های روز دنیا فاصله گرفته و توانایی ادامه حیات ندارد، نیازمند نگاه ویژه مسوولان، به‌ویژه مسوولان وزارت صمت است.