به نوشته روزنامه واشنگتن‌پست، این نوآوری علاوه بر اینکه احتمالا سفرهای منظم به ماه را کم هزینه‌تر می‌کند، سوخت‌گیری در حین پرواز می‌تواند ماموریت‌های عمیق‌تر در فضا را امکان‌پذیر کند. ناسا میلیاردها دلار برای کمک به تحقق این فناوری هزینه می‌کند: در اوایل سال جاری، آژانس فضایی قراردادی ۳.۴میلیارد دلاری را به «بلو اوریجین»، سازمان سرمایه‌گذاری که توسط جف بزوس تاسیس شده است، اعطا کرد. قراردادهای قبلی به ارزش حدود ۴میلیارد دلار به اسپیس ایکس متعلق به ایلان ماسک بود که قرار است دو ماموریت اول را در اواخر این دهه انجام دهد و بلو اوریجین نیز به دنبال آن خواهد بود. اما درحالی‌که اسپیس ایکس قصد دارد با ناوگانی از فضاپیماهای مخصوص تانکر سوخت، فضاپیمای عظیم خود را در مدار پایین زمین سوخت‌گیری کند، بلو اوریجین چیز متفاوتی را پیشنهاد می‌کند: یک فرودگر ماه قابل استفاده مجدد که در فاصله زمانی بین سفرها به سطح ماه، در مدار ماه می‌ماند. این شرکت همچنین در حال کار روی یک فضاپیمای سوخت‌گیری است که آن را حمل‌کننده سیسلونار می‌نامد که سوخت را از مدار زمین به مدار ماه می‌برد؛ جایی که با فرودگر متصل می‌شود.

مرحله اول؛ پرتاب به ماه

سیسلونار به معنای جایی بین زمین و ماه است. در مرحله اول بلو اوریجین فرودگر اصلی ماه که نامش بلو مون یا ماه آبی گفته می‌شود، با موشکِ «نیوگلن بلو اوریجین» فرستاده به فضا پرتاب خواهد شد. ارتفاع آن به ۵۲فوت (بیش از ۱۵متر) می‌رسد. ناسا امیدوار است بتواند آب را به شکل یخ در دهانه‌های سایه‌دار دائمی قطب جنوبی ماه بیابد. آب نه تنها برای حفظ زندگی انسان حیاتی است، بلکه اجزای تشکیل‌دهنده آن، هیدروژن و اکسیژن می‌تواند به‌عنوان سوخت موشک استفاده شود.

مرحله دوم؛ سرهم کردن حمل‌کننده سیسلونار

در این مرحله، بلواوریجین، دو قطعه از حمل‌کننده سیسلونار را با یک جفت موشک نیوگلن به مدار پایین زمین پرتاب خواهد کرد. هنگامی که در مدار زمین قرار گرفتند، به یکدیگر متصل می‌شوند و سپس با موشک نیوگلن دیگری سوخت‌گیری می‌کنند. پس از سوخت کامل، حمل‌کننده سیسلونار برای دیدار با بلو مون یا ماه آبی به ماه پرواز می‌کند. حمل‌کننده سیسلونار با بلو مون ملاقات می‌کند و آن را با پیشرانه پر می‌کند. پس از سوخت‌گیری، بلو مون به دروازه، ایستگاه فضایی کوچکی که ناسا قصد دارد در مدار ماه سرهم کند، متصل می‌شود. سپس منتظر آمدن فضانوردان خواهد بود. کپسول خدمه اوریون از بالای یک موشکِ سیستم پرتاب فضایی به مدار قمر فرستاده می‌شود و به سمت دروازه پرواز می‌کند. در آنجا، فضانوردان اوریون از طریق دروازه به بلو مون منتقل می‌شوند. سپس بلو مون از دروازه جدا می‌شود و برای سفر به سطح ماه آماده می‌شود.

مرحله سوم؛ فرود روی ماه

فضانوردان در هنگام فرود به سطح ماه در داخل فرودگر هستند. انتظار می‌رود ماموریت آنها در سطح ماه یک هفته یا بیشتر طول بکشد. هنگامی که ماموریت کامل شد، بلو مون بلند می‌شود تا فضانوردان را به دروازه بازگرداند. در آنجا، آنها دوباره وارد کپسول اوریون می‌شوند تا سفر بازگشت به زمین را آغاز کنند. فرودگر در مدار ماه باقی می‌ماند؛ درحالی‌که حمل‌کننده سیسلونار به مدار پایین زمین بازمی‌گردد تا منتظر ماموریت بعدی خود باشد. ناسا امیدوار است تا فضاپیماهایی که می‌توانند سوخت‌گیری شوند ‌بتوانند بارها و بارها مورد استفاده قرار گیرند که هزینه سفر فضایی را کاهش ‌دهد و امکان حضور دائمی‌تر در ماه و اطراف آن را فراهم کند.