تلاش برای دسترسی به منطقه کاجو قصرقند ادامه دارد
۶ هزار سیل‌زده در انتظار کمک‌رسانی
صدیق حسین‌زاده، یکی از اهالی چابهار به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: «هنوز هم مساله بی‌خانمانی و از دست دادن زمین‌های کشاورزی خیلی از مردم در اینجا مطرح است.» آنچه او شنیده، این است که مسوولان در حال تهیه برآوردی از خسارت‌های اولیه هستند. آخرین تصاویر منتشر شده از رسول خادم و پرویز پرستویی در صفحات اجتماعی‌شان نشان می‌دهد که تا تاریخ ۱۷ اسفند هنوز هم بسیاری از روستاها نیازمند همیاری و امداد هستند. پیام‌های بی‌شماری از سیستان‌وبلوچستان امید رهایی از وضعیت فعلی‌شان را در دست‌های قهرمان کشتی ایران می‌بینند.
آب هنوز در خانه‌هاست
«مسیرهای دسترسی به بسیاری از روستاهای کاجوی قصرقند به دلیل صعب‌العبوری همچنان غیرممکن است. این روستاها آن سوی مسیر رودخانه و کوهستان قرار دارند و تنها ماشین‌های سنگین و جرثقیل‌ها می‌توانند به آن سو بروند.» اینها را بهمن هوتی فعال اجتماعی سیستان‌وبلوچستان می‌گوید. او از حجم زیاد کمک‌های مردمی خبر می‌دهد که اکنون با ۳۰ تا ۴۰ کامیون به چابهار رسیده‌اند، اما ماشین‌های مناسب وجود ندارد که این اقلام را به روستاها برساند. این فعال اجتماعی شرحی از آخرین وضعیت روستاهای سیل‌زده می‌دهد: «هنوز هم خیلی از خانه‌ها دچار آب‌گرفتگی است و با اینکه دو، سه روزی است هوا بهتر شده و آفتاب بیرون‌زده است این آب تبخیر نشده. خیلی از مردم در چادرها زندگی می‌کنند یا اینکه چند خانواده در یک اتاق.» هوتی می‌گوید: «مساله این است که محرومیت در سیستان‌وبلوچستان حتی پیش از سیل هم وجود داشته و وقتی از خانه نام می‌بریم منظورمان خانه نیست، بلکه سرپناهی است که با کوچک‌ترین باد و بارانی ویران می‌شود.» او ماجرای این روزهای سرزمین زال و رستم را خوش قلمداد نمی‌کند؛ «واقعیت این است که وقتی همراه رسول خادم به خیلی از روستاهای دورافتاده می‌رویم؛ ما که بومی اینجا هستیم از این همه محرومیت متعجب می‌شویم و برایمان باورپذیر نیست.»
دو درد آمد به یکبار
اینجا سیستان‌وبلوچستان است. خانه‌های بسیاری بر اثر سیل ویران شده و کم نیستند مردمی که زمین‌های کشاورزی خود را از دست داده‌اند. هنوز هم بسیاری از کودکان و زنان و افراد کهنسال نیاز به درمان و سرپناه ویژه دارند. دومین استان پهناور ایران در این چند وقت اخیر از طبیعت دو بی‌مهری بزرگ دیده است؛ سیل و زلزله. هر کدام از این بحران‌ها به تنهایی خانمان‌‌برانداز است چه برسد به اینکه هر دو با هم بر سر یک خطه که پیش از این هم با مشکلات متعددی دست‌وپنجه نرم می‌کردند، فرود بیاید. حسین‌زاده بر این اعتقاد است که این سرزمین سیل‌زده به دلیل نزدیکی به کشورهای افغانستان و پاکستان پیش از زلزله هم زمینه بروز انواع بیماری‌های واگیردار را داشت و حالا بعد از سیلاب‌ها این بیماری‌ها افزایش یافته است. با توجه به این شرایط باید دید که مسوولان در روزهای پیش‌رو چه تدابیری برای رفع این مشکلات در پیش می‌گیرند. رئیس سازمان مدیریت بحران کشور می‌گوید: «هلال احمر در این دوران خیلی خوب وارد عمل شد و از همان ساعت‌های اولیه در کنار مردم بود. کمک‌رسانی از سوی مردم نیز به میزان قابل ملاحظه‌ای انجام شد.»
۲هزار میلیارد تومان خسارت
آخرین برآورد خسارت در سیستان‌وبلوچستان که در ۱۲ اسفند منتشر شده، حکایت از آن دارد که در اثر وقوع سیلاب حدود ۲ هزار میلیارد تومان خسارت وارد شده است. گفته می‌شود، مناطق جنوبی استان از جمله چابهار، نیکشهر، قصرقند و دشتیاری خسارت بیشتری را متحمل شده‌اند.
رئیس سازمان مدیریت بحران کشور می‌گوید: «حدود ۱۲۰۰ کیلومتر از جاده‌ها نیاز به بازسازی دارد. حدود ۵۰۰ کیلومتر از آن؛ آب کناره‌های جاده را برده و به سرعت در حال ساخت است. استانداری سیستان و بلوچستان با امکانات موجود در منطقه از همان روز اول شروع به بازسازی کرد و همچنین با کمک تجهیزات استان‌های همجوار مانند استان خراسان جنوبی و استان کرمان ساخت‌و‌سازها سرعت خوبی گرفته است.»نامی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر با اشاره به سرریز شدن سدهای منطقه بر اثر بارندگی تاکید می‌کند: «مردم منطقه اذعان دارند که منتظر چنین بارانی بوده‌اند.
ما نگران فراهم کردن آب برای این منطقه در تابستان بودیم که بارش باران موجب سرریز شدن همه سدهای منطقه شد. علاوه بر آن تمام هوتک‌ها که به صورت سنتی آب را نگه می‌داشتند و برای کشت محصولاتی مانند ماش به کار گرفته می‌شدند نیز پر شدند و ما به دنبال ایجاد یک شبکه خروج آب از منطقه به صورت علمی هستیم.» او بیان می‌کند که در بلوچستان پاکستان حجم باران نسبت به بلوچستان ایران بین یک‌دوم تا یک‌سوم بوده اما بر اساس آمارها، سیل پاکستان ۴۸ تا ۵۸ نفر کشته داشته است. اما خوشبختانه به دلیل هشدار به موقع سازمان هواشناسی، فرمانداری، استانداری، بخشداری و دهیاران به مردم به جز چند نفری که با وجود هشدارها در باغی حضور یافته بودند مشکل خاصی نداشتیم.
آخرین سکانس
بررسی‌های «دنیای اقتصاد» نشان می‌دهد که همچنان سیستان‌وبلوچستان نیاز به کمک دارد، اما کمک‌های حساب‌شده‌ای که بتواند به ساخت‌و‌ساز راه‌های دسترسی روستایی منجر شود. خانه‌هایی که ویران شدند دوباره مطابق با شرایط بومی و آب‌وهوایی این اقلیم سیل‌خیز ساخته شود. امکانات درمانی و دارویی به صورت دائمی در روستاها فراهم شود و مدیریت آب به صورت سیستماتیک و کارشناسانه صورت بگیرد که دیگر شاهد اتفاقات و خساراتی در این سطح ویران‌کننده نباشیم.
