آموزه‌هایی از جیانگ زمین
این رویداد، یک سال پس از ارسال دو نامه وزیر امور خارجه چین به مادلین آلبرایت صورت گرفت که در آن چین متعهد به توقف همکاری هسته‌ای فعلی و آینده با ایران شد. پکن و واشنگتن در سال ۱۹۹۵ درباره کنار گذاشتن همکاری هسته‌ای جمهوری خلق چین با جمهوری اسلامی ایران مذاکره کرده بودند. در آن زمان، چین مهم‌ترین شریک هسته‌ای ایران بود. بنابراین تصمیم پکن به صورت نمادین و عملی ضربه مهمی به روابط چین و ایران بود. تعهد به توقف فروش موشک‌های کروز وزن بیشتری بر جدایی چین از ایران افزود و آن را تاریخی کرد. محیط ملاقات کلینتون و جیانگ در سال ۱۹۹۷ دو درس مهم را به ما می‌آموزد: اول اینکه چین هرگز روابط خود با آمریکا را فدای ایران نخواهد کرد.
دوم برای جمهوری خلق چین، مشارکت با جمهوری اسلامی ایران می‌تواند با جاه‌طلبی‌های چین برای ظهور به عنوان یک قدرت بزرگ مسوول در تضاد باشد. با این حال دوران تصدی جیانگ‌زمین به عنوان رئیس‌جمهور چین درس مهم دیگری را به همراه داشت، اینکه روابط چین و ایران به طرز قابل توجهی انعطاف‌پذیر است. در ژوئن ۲۰۰۰، خاتمی، رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی ایران از چین بازدید کرد. چین از تلاش ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی، که پکن در سال ۲۰۰۱ به عضویت آن درآمد، حمایت کرد و سپس، در آوریل ۲۰۰۲، جیانگ‌زمین از ایران دیدن و با مقامات عالی ایران دیدار کرد. بنابراین، چه خوب و چه بد، جیانگ زمین یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ روابط چین و ایران بود.
