آیا فلزات باتری میتوانند راهحلی برای گرمایش زمین باشند؟
لیتیوم روی سکوی پرتاب
رکورد قیمتی فلز باتری
در حالی که گرایش دوباره صنعت به زغالسنگ در دنیا به دلیل نزاعهای سیاسی مانع تحقق هدف کاهش آلایندهها و استفاده از انرژی پاک شده است؛ اما تولیدکنندگان خودروهای برقی مصمم هستند با استفاده از فلزات باتری و تولید خودروهای برقی از افزایش آلایندهها بکاهند. بر اثر محبوبیت لیتیوم در پی افزایش تقاضا نیز در بازارهای شرقی بهای این فلز باتری مسیر صعودی را در پیش گرفته است. دوشنبه گذشته طبق گزارش شرکت فلزات آسیا بهای این فلز در چین به بیش از 70هزار دلار به ازای هر تن رسید. این نرخ بالاترین سطح قیمتی در پنجسال گذشته است. همچنین قیمت لیتیوم از سال گذشته تاکنون بیش از سهبرابر افزایش داشته است. این جهش قیمتی بهدلیل تقاضای بالای کارخانههای تولیدکننده فلزات باتری در چین و کمبود عرضه در بازارهای جهانی است. همچنین از هفته گذشته بهای فلزات باتری در پی صعود قیمتی لیتیوم، افزایش یافته است. افزایش هزینهها موجب تهدید زنجیره عرضه که در حال حاضر نیز تحت فشار قرار دارد، شده است. مقامات دولتی چین نیز از این مساله نگران شدهاند. هفته گذشته مقامات این کشور از بنگاههای لیتیوم خواستند که باوجود تقاضای بالا، قیمتها را بسیار بیشتر از هزینه تولید افزایش ندهند. در سمت عرضه اما به دلیل تداوم موج گرما در چین برخی کارخانهها در ناحیه سیچوآن، از مرکز مهم تولید لیتیوم در چین خط تولید خود را به مدت دوهفته به حالت تعلیق درآوردند که خود عاملی دیگر برای افزایش کمبود عرضه شده است. شرکت گانفنگ یکی از واحدهای مهم تولید لیتیوم در چین، هفته گذشته به مشتریان خود اعلام کرد که قیمتها برای سفارشهای آتی بهدلیل افزایش هزینههای تولید به جهت افزایش هزینه برق، دوباره ارزیابی خواهند شد. این کمپانی باتریهای کوچک لیتیومی را برای محصولاتی همچون هدفونهای بلوتوثی تولید میکند.
کمبود لیتیوم نیز سبب شده است تا شرکتهایی همچون فورد و استلانتیس که از مصرفکنندگان عمده این فلز هستند، بهدنبال عقد قراردادهای بلندمدت با کارخانههای تولید لیتیوم باشند. همچنین شرکت تسلا در حال ساخت کارخانه تولید لیتیوم خود در تگزاس است. در آمریکا نیز به دنبال تصویب قانون کاهش تورم که به موجب آن خریداران خودروهای برقی از برخی مالیاتهای پرداختی معاف خواهند شد، تقاضا برای باتریهای برقی و به تبع آن لیتیوم افزایش یافته است. سازندگان باتریهای برقی و صنعت خودروسازی به دنبال تثبیت عرضه در بازارها هستند، با اینحال تحلیلگران احتمال میدهند افزایش قیمت مواد اولیه بهدلیل تورم در ماههای آتی زنجیره عرضه را به خطر انداخته و هزینهها را افزایش خواهد داد.
کاهش آلودگی با خودروهای برقی
ایلان ماسک، مالک شرکت خودروسازی تسلا، بهتازگی در جواب پرسشی مبنی بر اینکه تا 10سال آینده این شرکت چه تعداد خودروی برقی تولید خواهد کرد پاسخ داد، برآورد تخمینی ما که امکانپذیر باشد، حدود 100میلیون خودرو است.
کارشناسان معتقدند تولید این میزان خودرو در یکدهه آینده، برای کاهش آلودگی کربنی و عمل به معاهده پاریس امری ضروری است. این قرارداد که در سال 2016 بسته شد، پیمانی است که برای هر عملی که منجر به تغییرات آب و هوایی شود، منع قانونی ایجاد میکند. هدف این معاهده کاهش گرمایش جهانی است. در حال حاضر رسیدن به استفاده 100درصدی از انرژی پاک تا قبل 2050 در دستور کار حدود 22ایالت آمریکاست. برای دستیابی به این هدف، این مناطق باید از خودروهای برقی استفاده کنند که تولید آن نیز نیازمند استفاده از فلزات باتری همچون لیتیوم است. همچنین اروپا قصد دارد با استفاده کامل ار انرژیهای تجدیدپذیر، وابستگی خود را به سوختهای فسیلی روسیه همچون گاز به طور کامل از بین ببرد. همچنین جو بایدن، رئیسجمهور آمریکا نیز بهتازگی اعلام کرد که این کشور 900میلیون دلار برای ساخت ایستگاههای شارژ خودروهای برقی در سراسر ایالاتمتحده صرف خواهد کرد. البته نگرانیهایی نیز در خصوص دستیابی به این هدف وجود دارد. برخی کارشناسان معتقدند، کشورها به اندازه کافی ذخیره معدنی فلزات باتری برای وابستگی کامل به خودروهای الکتریکی نخواهند داشت. برخی نیز معتقدند ذخیره فلزات به اندازهای نیست که بتواند جایگزین نفت و سایر سوختهای فسیلی بشوند. هنری سندرسون، کارشناس حوزه انرژیهای پاک معتقد است، مساله این است که برای حل بحران گرمایش جهانی باید سریع عمل کنیم و مقیاس را نیز گسترش دهیم. پس وقتی در مورد به مقیاس رساندن فلزات باتری مورد استفاده در خودروهای برقی صحبت میکنیم، به مقیاس رساندن امری حیاتی است. در حال حاضر منابع مواد خام برای ساخت باتری خودروهای الکتریکی به اندازه کافی وجود دارد؛ مشکل اصلی این است که استفاده از فناوری تبدیل این مواد به باتریهای موردنیاز دشوار است و باید بسیار سریع عمل کنیم؛ چون تقاضا برای این فلزات بهشدت درحال افزایش است و اگر درحال حاضر به فکر چارهای نباشیم، در آینده برای صنایع معدنی دشوار خواهد بود که به نیاز بازار پاسخ دهند. همچنین طبیعی است که استفاده از ظرفیت تمام معادن هزینههایی خواهد داشت؛ اما فایده این هدف نیز بسیار زیاد است.