سازمانها و شرکتها همیشه به دنبال حداکثرسازی سود سهامداران و ذینفعان هستند. امروزه کسب سود و رشد درآمد با بیتوجهی به مسوولیتپذیری اجتماعی، بهخصوص در صورت نادیده گرفتن مسائل محیطزیستی و مشکلات اجتماعی غیرممکن شده است. علاوه بر اینکه انجام مسوولیتهای اجتماعی باعث میشود مشتریان تمایل بیشتری برای پرداخت هزینه کالا و خدمات شرکت داشته باشند و نرخ درآمد و سود بالا میرود، مطالعات نشریه CSR نشان میدهد که ۶۱درصد از سرمایهگذاران بزرگ برای سرمایهگذاری سراغ شرکتهایی میروند که بیشترین فعالیت را در حوزه مسوولیتهای اجتماعی داشتهاند. «باشگاه اقتصاددانان» در این پرونده سعی کرده است با کمک کارشناسان کسبوکار و پژوهشگران اقتصاد تصویر بهتری از مسوولیتپذیری اجتماعی و وضعیت آن در ایران ارائه کند.
محمد رشیدی/ پژوهشگر کارآفرینی در دانشگاه استون انگلستان
بیشینهسازی ثروت سهامداران همواره هدف اصلی و دیدگاه غالب در سازمانها بوده است، به این معنی که تمامی استراتژیها و فعالیتهای سازمان در خدمت افزایش ارزش سهام سهامداران باشد. آیا هدف یا مقصود اصلی سازمان باید افزایش ثروت سهامداران باشد یا ایجاد ارزش برای تمامی ذینفعان؟ در این یادداشت دو نظریه رایج سهامداران و ذینفعان را با ذکر نقاط ضعف و قدرت و ارتباط این دو را با اقتصاد سرمایهداری و سوسیالیسم بررسی خواهیم کرد.
امین سرتیپی / مشاور و مدیر ارشد پایداری و مسوولیتپذیری در کسبوکار
در ایران چند سالی است که اصطلاح «مسوولیت اجتماعی شرکتی-CSR» مطرح و مانند خیلی از مفاهیم بینالمللیِ وارداتی ایرانیزه شده است. علاوهبر صاحبان و مدیران بنگاههای اقتصادی، دانشگاهیان، فعالان اجتماعی-محیطزیستی و سمنها، اهالی رسانه و اخیرا هم اهالی سیاست و مقامات حکومتی، هر کدام از ظن خود به آن میپردازند و مباحثی را دنبال میکنند.