ضریب اعتماد و آینده یک انتخاب

دکتر ارغوان فرزین‌معتمد /پژوهشگر اقتصادی در حالی که وعده‌های اقتصادی از مهم‌ترین مباحث در فرآیند انتخابات چهاردهم ریاست‌جمهوری بود، اما آنچه در دور اول انتخابات شاهد بودیم، نه گفتن بخش عمده‌ای از جامعه به چنین وعده‌هایی است که دلیل اصلی آن بی‌اعتمادی مردم به سیاستگذاران و سیاستمداران است. آنچه در جامعه امروز شاهد هستیم، نتیجه فراوانی انباشته بی‌اعتمادی است که اتفاقا یک متغیر بسیار مهم در اقتصاد سیاسی تلقی می‌شود.

نکته مهم این است که سرعت رشد بی‌اعتمادی بیش از سرعت برگشت اعتماد است.  آنچه برای آینده اقتصادی ایران و در پس انتخاب چهاردهم مهم است، صداقت رئیس و تیم دولت در ارائه برنامه‌ها و اجرای آنهاست.  صداقت در بیان مشکلات و ارائه راه‌حل واقعی تنها راه قرار گرفتن در مسیر اعتمادسازی است. به‌عنوان مثال، روشن کردن چالش کشور در بحث انرژی و ارائه راه‌حلی که حتی ممکن است در کوتاه‌مدت فشار بیشتری بر مردم وارد کند، به‌مراتب بهتر از انکار آن، ارائه راه‌حل‌های غیرواقعی و عدم‌عمل به وعده‌هاست.  معتقدم در بحث اعتمادسازی با یک اثر چرخ‌دنده‌ای مواجه هستیم که چسبندگی آن به سمت بی‌اعتمادی است. شعارهایی با هدف نشستن بر کرسی قدرت و بدون در نظر گرفتن ضمانت اجرای آن، نرخ بازگشت اعتماد را کاهنده‌تر می‌کند. کاهش مشارکت مردم در انتخابات اخیر و به دنبال آن عدم‌تحقق وعده‌های اقتصادی سه‌سال اخیر و شنیدن وعده‌های اقتصادی مشابه، نشانه‌ای روشن است.  ایجاد توازن در سیاست‌ها، شفاف بودن با مردم و همراه کردن ایشان در حل مشکلات و توجه به دستاوردهای کوتاه‌مدت در کنار دستاوردهای بلندمدت کلید موفقیت دولت چهاردهم است. رئیس‌جمهور آینده کار بسیار سختی در پیش دارد.