«دنیای اقتصاد»از نخستین جلسه هیات نمایندگان اتاق تهران گزارش می‌دهد
روز ناکام در اتاق تهران
نخستین نشست هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در دوره دهم در حالی برگزار شد که قرار بود تکلیف کرسی‌های هیات رئیسه این اتاق مشخص شود. اما بر خلاف تصورات، انتخابات هیات رئیسه به روز یکشنبه هفته آینده موکول شد. مسعود خوانساری، رئیس کنونی اتاق تهران اعلام کرد که به منظور همگرایی بیشتر بین دولت و بخش خصوصی پایتخت رایزنی‌ها برای انتخابات هیات رئیسه ادامه دارد.
این نشست اگرچه خبر خاصی نداشت و به معرفی اعضای هیات نمایندگان گذشت، اما حواشی زیادی داشت؛ از چهره‌های ناراحت اعضای ائتلاف گرفته تا جلسه محرمانه در لابی سالن جلسات. مطابق هر جلسه هیات نمایندگان اتاق تهران، قرار بود این جلسه نیز هفت صبح برگزار شود، اما با بیش از یک ساعت تاخیر برگزار شد. هیات نمایندگان اتاق تهران یا شاید بهتر بگوییم اعضای ائتلاف برای فردا به همراه حسین سلاح‌ورزی و محمد امیرزاده نواب رئیس اتاق ایران در لابی طبقه هشتم ساختمان وزرا، جلسه‌ای نیمه محرمانه داشتند. با اینکه خبرنگاران از ساعت ۷ صبح در محل برگزاری جلسات هیات نمایندگان حضور یافتند،اما لابی طبقه هشتم در قرق ائتلاف برای فردا بود و کسی اجازه ورود به آن منطقه را نداشت.
با این حال صداهای نامفهومی از آن جلسه نیمه‌محرمانه به گوش می‌رسید. صداهایی که هر از گاهی بلند می‌شد و نشان از جدل یا حتی همراهی گروهی با صحبت‌های آهسته فرد یا افراد دیگر داشت. با اینکه از روز گذشته خبرهایی از منابع آگاه درخصوص تقسیم کرسی‌های هیات رئیسه اتاق تهران شنیده شده‌بود، اما جلسه نیمه‌محرمانه روز گذشته نشان داد هنوز هم اتفاق نظری در ائتلاف برای فردا برای هیات رئیسه وجود ندارد. این ائتلاف که بیشترین کرسی‌های هیات نمایندگان اتاق تهران را برای سومین سال متوالی به خود اختصاص داده، تعیین کننده اصلی صندلی‌های هیات رئیسه است. با وجود آنکه پیش از جلسه دیروز، جلسات متعددی برای انتخاب اعضای هیات رئیسه در این ائتلاف برگزارشده‌بود و ظاهرا بالاخره اعضا به یک جمع‌بندی رسیده بودند که محمود نجفی‌عرب را به عنوان رئیس، شهاب جوانمردی و فریال مستوفی را به عنوان نواب‌رئیس، عباس آرگون را به عنوان خزانه‌دار و فرزین فردیس را به عنوان منشی معرفی کنند، اما جدال‌های روزگذشته نشان داد اختلافات درونی ائتلاف بر سر هیات‌رئیسه پایان نیافته‌است. در خصوص این جلسه روایت‌های گوناگونی وجود دارد. برخی عنوان می‌کنند که دولت سهم خود را از هیات رئیسه اتاق می‌خواهد. البته نه به این معنی که یک فرد دولتی وارد هیات‌رئیسه شود، بلکه به این معنی که فرد مورد حمایت آنها در این ترکیب جای بگیرد، اما روایت دیگر حکایت از دوقطبی شدن ائتلاف برای فردا دارد و جلسه روز گذشته به منظور تاکید بر حضور احمد فرشچیان در هیات‌رئیسه اتاق تهران بوده و ربطی به دولت نداشته‌است. گفته می‌شود این دوگانگی موجب شده تا انتخاباتی که در دوره‌های قبل بیشتر صوری بود، به انتخابات جدی تبدیل شود. البته ائتلاف برای فردا در ادوار گذشته و در دوره کنونی در جلسات داخلی خود، انتخاباتی را برگزار کرده‌اند و از دل آن،اسامی ۵ نفر نامبرده بیرون آمده است اما با توجه به شنیده‌هایی که حاکی از اختلافات درون ائتلاف برای فرداست، اگر تیم فرشچیان با بزرگان ائتلاف به نتیجه نرسد، بازی ممکن است آن‌طور که پیش‌بینی شده‌بود، ادامه نیابد.
حتی اگر سناریوی سهم‌خواهی دولت از هیات‌رئیسه اتاق درست باشد، در صورت مخالفت اعضای ائتلاف برای فردا، گزینه دولتیها رای نخواهد آورد؛ چراکه دولت ۲۰ کرسی هیات نمایندگان را در اختیار دارد. با توجه به حذف یکی از اعضای ائتلاف برای فردا و جایگزینی فرد علی‌البدل، در صورت همراهی فرد وارد شده (رامین خسروخاور) با دولتیها، بازهم بیشترین کرسی در اختیار ائتلاف خواهد بود و دولتیها بدون توافق بااعضای ائتلاف برای کسب صندلی‌های هیات‌رئیسه کاری از پیش نخواهند برد. از سوی دیگر ممکن است ائتلاف برای فردا برای آنکه انتخابات را از حالت صوری دربیاورد، برای هرکرسی، دو کاندیدا یا بیشتررا معرفی کند که آن هم در صورت توافق داخلی، در نهایت این ائتلاف است که گزینه‌های خود را وارد هیات‌رئیسه می‌کند اما چنانچه اختلافات درون ائتلاف حل نشود، این انتخابات یک انتخابات جدی خواهد بود و زورآزمایی بین اعضای ائتلاف از جلسات محرمانه به صحن علنی کشیده خواهد شد.
اختلافات از کجا شروع شد؟
ائتلاف برای فردا از سال ۹۳ فعالیت خود را در انتخابات اتاق آغاز کرد، آن‌هم با دو چهره شناخته‌‌شده یعنی مسعود خوانساری و پدرام سلطانی. سال نخست فعالیت ائتلاف برای فردا با پیروزی در انتخابات اتاق تهران همراه شد. البته تمام کرسی‌ها به آنها نرسید؛ ولی بیشترین کرسی‌ها را در این اتاق در اختیار گرفتند و هیات‌رئیسه اتاق را تعیین کردند. مسعود خوانساری در سمت رئیس اتاق تهران کار خود را آغاز کرد و پدرام سلطانی به عنوان نایب‌رئیس به اتاق ایران رفت. در آن دوره و دوره بعد از آن یعنی انتخابات سال ۹۷ که تمامی کرسی‌ها به ائتلاف برای فردا تعلق گرفت، به ظاهر اختلافی میان اعضای ائتلاف حداقل به‌ظاهردر بحث هیات‌رئیسه وجود نداشت. مسعود خوانساری مجددا رئیس اتاق شد و هیات‌رئیسه نیز با اکثریت آرا یعنی انتخاب ائتلاف، به کرسی نشستند. چهره‌های جدید ائتلاف برای فردا در آن دوره زیاد نبودند و رای غالب را اعضای قدیمی‌تر در اختیار داشتند.
اما یکی از تفاوت‌های این دوره نسبت به دو دوره گذشته حضور ۲۰ چهره جدید در ائتلاف است. از نکات مهم دیگر نیز حضور جوانان در لیست ائتلاف است. پیش از این شنیده می‌شد که جوانان ائتلاف که عموما چهره‌های جدید هستند، خواستار ریاست حسن فروزانفرد بودند اما گروه مسن‌تر به ریاست محمود نجفی‌عرب تمایل بیشتری داشتند. به نظر می‌رسد شکاف بین اعضا از اینجا آغاز شده‌است. هرچند انتظار می‌رفت فروزانفرد حداقل در ترکیب هیات‌رئیسه قرار بگیرد، اما با انتشار اسامی هیات‌رئیسه اتاق تهران، نام او در بین آنها نیز دیده نشد. شاید تا پیش از این تصور بر این بود که عدم حضور فروزانفرد در هیات‌رئیسه شکاف بین اعضای ائتلاف را بیشتر کند، اما روز گذشته اسمی از او به میان نیامد، در عوض گفته شد احمد فرشچیان با همراهی فرهاد آگاهی و داوود رنگی خواهان یکی از کرسی‌های هیات‌رئیسه بوده‌اند. برخی عنوان می‌کنند؛ مسعود خوانساری در انتخاب هیات‌رئیسه دخالت مستقیم داشته و دارد که البته این موضوع دور از ذهن نیست اما پیگیری‌های «دنیای اقتصاد» حاکی از آن است که در یک انتخابات داخلی، اعضای هیات‌رئیسه انتخاب شده‌اند. موضوعی که برخی از اعضای ائتلاف برای فردا آن را رد نمی‌کنند اما به کنایه راجع‌به آن سخن می‌گویند و در نهایت عنوان می‌کنند که آنچه آقای خوانساری خواست، اتفاق افتاد اما اختلافات داخلی ائتلاف برای فرداکمی تعجب‌برانگیز است چراکه در دوره‌های گذشته چنین اختلافاتی در این ائتلاف وجود نداشت. حتی اگر اختلافی بود، پیش از جلسه هیات نمایندگان حل و فصل می‌شد. البته شاید بخشی از این اختلافات به غیبت مسعود خوانساری در اتاق دهم برمی‌گردد. او که هشت سال به عنوان رئیس اتاق تهران ایفای نقش کرد و از هسته های اصلی ائتلاف برای فردا بود، این دوره کاندیدا نشد؛ولی ائتلاف او، همچنان با رای بالا به اتاق تهران راه‌یافت و او به عنوان یکی از بزرگان ائتلاف برای فردا،هنوز نقش موثری در تصمیمات این ائتلاف دارد.
البته اگر خوانساری در این انتخابات شرکت می‌کرد و رای می‌آورد، باز هم بر اساس آیین‌نامه جدید انتخابات، نمی‌‌توانست کرسی ریاست را از آن خود کند، چراکه دو دوره به عنوان رئیس اتاق تهران ایفای نقش کرده‌بود. برخی بر این باورند که ورود کامل اعضای یک ائتلاف به اتاق بازرگانی مانع از آن می‌شود که نظرات مخالف شنیده شود. در واقع این موضوع به چهره مطالبه‌گر اتاق آسیب می‌زند، چراکه هیچ تصمیمی در چنین اتاقی با مخالفت روبه‌رو نمی‌شود و سیستم مدیریت اتاق از دموکراتیک به پدرسالارانه تغییر می‌کند اما اتفاقات روز گذشته نشان داد حتی اگر یک ائتلاف با قاطعیت وارد اتاق شود، ممکن است اختلاف‌نظرها خود را حتی در آخرین لحظات و درست در طبقه هشتم ساختمان وزرا تا جایی نشان دهد که انتخابات به‌تعویق بیفتد.
