مجتبی کریمی

تورم در ایران دیگر صرفا یک شاخص اقتصادی نیست؛ به واقعیتی روزمره بدل شده که زندگی‌میلیون‌ها خانوار را شکل می‌دهد و افق تصمیم‌گیری اقتصادی را محدود می‌کند. فشار مستمر افزایش قیمت‌ها، به‌ویژه در حوزه خوراک، مسکن و خدمات، بسیاری از خانواده‌ها را ناچار کرده است میان تامین نیازهای فوری و برنامه‌ریزی برای آینده یکی را قربانی کنند. این جابه‌جایی ناخواسته اولویت‌ها، به‌تدریج توان جامعه برای نگاه بلندمدت و تصمیم‌گیری‌های آگاهانه را فرسایش داده است.