مترجم: مریم صدیقزنده
ماهی یک غذای مورد علاقه ذائقه جهانی است. از سال ۱۹۸۲ منشور سازمان ملل اجازه داد تا کشورها، صید ماهی را در ۲۳۱ مایلی سواحلشان محدود کنند. کشورهای فقیر آفریقایی مثل موریتانی یا سنگال منبعی پرسود برای کسب درآمد یافتند، چون شروع کردند به فروش مجوز صید ماهی به کشورهای ثروتمند اروپایی و آسیایی که قبلا موجودی ماهی را در آبهای خودشان تمام کرده بودند. بیشتر کشورهای آفریقایی که حق ماهیگیری خود را میفروشند، صنایع بزرگ تجاری ندارند. در ابتدا ماهیگیران محلی اهمیتی به قایقهای اضافهای که در آبهایشان دیده میشد، نمیدادند؛ اما ماهیگیران خارجی راه و روش غارتگری خود را ادامه دادند.