هدف این مقاله تبیین مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور یا ریشهیابی آنها نیست. همچنین مخاطبان این مقاله سیاستمداران یا فعالان اقتصادی نیستند بلکه بیشتر روی سخنم با دو گروه از متخصصان علوم انسانی یعنی «اقتصاددانان» و اساتید «روابط بینالملل» است که پیرامون مسائل کشور اظهار نظر میکنند و خلاصه کلامشان اتکا بر روابط بینالمللی است. بدون شک تعامل با دیگر کشورها حتی اگر نفعی در بر نداشته باشد همانند تقابل برای توسعه زیانبار نیست. اما تمرکز صرف بر تعامل با دنیای خارج نیز بهتنهایی حلال مشکلات نیست. هر دو گروه ریشه مشکلات و راهحل آنها را در خارج از کشور جستوجو میکنند. این گزاره نه تنها درست نیست بلکه تبعات منفی دارد که در این مقاله توضیح داده میشوند.
امیر ۸۳ ساله کویت که کمتر از ۵ ماه از صدارتش بر این امیرنشین خلیج فارس میگذرد، در اقدامی نادر پارلمان یا مجلس الامه را که نگین دموکراسی نیمبند در جهان عرب و یکی از معدود پارلمانهای قانونگذاری موثر در خاورمیانه بود، برای یک دوره ۴ ساله منحل و۶ماده از قانون اساسی را تعلیق و یک ماده را هم ملغی کرد. شیخ مشعل احمد جابر الصباح برادر ناتنی امیر سابق و چهره اطلاعاتی و امنیتی کویت تمامی اختیارات مجلس را ذیل دیوان امیری و کابینه قرار داد. اقدامی که میتواند پیامها و پیامدهای قابلتوجهی را بر صحنه سیاسی و اجتماعی این کشور بر جای بگذارد. شیخ مشعل در نطق انحلال پارلمان و خطاب به نمایندگان بر چند کلیدواژه تاکید کرد: دخالت در هسته اختیارات و حقوق اساسی امیر، مداخله در تعیین ولیعهد، فساد گسترده، رفتارهای مغایر با قانون اساسی و تهدید امنیت کشور به اسم دموکراسی.