گروه گردشگری: مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید در همایش حریم‌های میراث فرهنگی که در تخت جمشید برگزار شد، گفت: فرونشست زمین در اطراف مجموعه جهانی تخت جمشید، نقش رستم و برخی روستاهای مجاور این یادمان‌های تاریخی، در وضعیتی بحرانی است. به گزارش «ایرنا»، مسعود رضایی منفرد، افزود: افت سطح آب‌های زیرزمینی و مخاطره فرونشست سطح زمین، ناشی از وقوع خشکسالی‌های پی در پی و برداشت‌های بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی، یکی از بلایا و معضلات مهم کشور از جمله دشت مرودشت در چند سال گذشته است و به همین سبب تغییر و اصلاح الگوی کشت در این منطقه ضروری‌ترین اقدام برای رفع این بحران است. وی در بخش دیگری از سخنان خود اضافه کرد: با هرگونه دخل و تصرف غیرمجاز، خرید و فروش و تغییر کاربری بدون مجوز میراث فرهنگی در اراضی محدوده تخت جمشید، نقش رستم و شهر استخر برخورد قانونی خواهد شد. او ادامه داد: اجازه نخواهیم داد زمین‌خواری و موج تخریب و تغییر کاربری به حوزه حریم سه‌گانه تخت جمشید، نقش رستم و شهر استخر سرایت کند. مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید بیان کرد: تاکنون تخلفاتی در این حوزه صورت گرفته و پرونده‌های حقوقی در این زمینه تشکیل شده است که امیدواریم با عزم جدی و هم‌افزایی جمعی، میزان تخلفات در محدوده حریم پارسه کاهش یابد. رضایی منفرد افزود: توجه به عامل مهم تعامل با مردم محلی ساکن در محدوده‌های حریم‌های درجه یک و دو این یادمان‌های تاریخی، به عنوان یکی از مهمترین مسائلی است که باید به آن توجه کافی داشت زیرا ساکنان و کشاورزان این منطقه خود نگاهبانان همیشگی و حافظان محدوده‌های حرایم هستند. ابراهیم قزلباش، معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس نیز در این همایش گفت: تقویت انجمن‌های میراث فرهنگی و سازمان‌های مردم نهاد، باعث افزایش چشمگیر میزان خدمات، مشارکت و آگاهی بخشی در حوزه میراث فرهنگی می‌شود. به گزارش «دنیای اقتصاد» این اثر ثبت شده تاریخی در حالی در معرض خطر قرار گرفته است که مسوولان سازمان، این روزها تقریبا در همه سفرهایشان و بازدیدهایی که از نقاط مختلف کشور دارند، از تشکیل پرونده‌های جدید ثبت جهانی خبر می‌دهند؛ حال آنکه شنیدن چنین اخباری این پرسش را به ذهن متبادر می‌کند که آیا ثبت شدن آثار و سرمایه‌های ملی، به خودی خود، آنها را از گزند تخریب و فراموشی می‌رهاند و صنعت گردشگری ما را متحول خواهد کرد یا آنچه بسی ضروری‌تر و حیاتی‌تر است، تغییر نگاه مسوولان به این داشته‌های گرانبهای تاریخی و بی‌بدیل است و رسیدن به این باور که اگر این آثار در نتیجه اهمال امروز ما تخریب شوند، شناسنامه و هویت ملی خود را از دست خواهیم داد؟ و دیگر آنکه چرا همیشه به دنبال علاج بعد از واقعه هستیم و چشم‌انداز و برنامه‌ای برای پیشگیری نداریم؟!