مترجم: مهدی نیکوئی nikoueimahdi@gmail.com کوهستان‌های زیبا، رودخانه‌های جاری و سواحل درخشان باعث نشده است که دولت‌ها از ترویج توریسم از طریق میزبانی رویدادها چشم‌پوشی کنند. هنوز هم تمرکز بسیاری از دولت‌ها بر رویدادهایی مانند اجلاس، همایش‌ها و جشنواره‌ها است. سابقه میزبانی و استفاده از رویدادها به‌عنوان یک سیاست گردشگری در کره‌جنوبی به دهه ۱۹۹۰ میلادی بازمی‌گردد. از آن زمان تاکنون هر ساله بین ۲ تا ۳۰ رویداد عظیم بین‌المللی برگزار شده است. دولت کره‌جنوبی به جشنواره‌ها به‌عنوان نیروی پیشرانی برای توسعه اقتصادی، فعال‌سازی اقتصاد محلی و بهبود تصویر منطقه‌ای نگاه کرده است. در این مدت رهبران دولت‌های محلی در ایجاد جشنواره‌های محلی خود و رویدادهای فرهنگی سرمایه‌گذاری کرده‌اند. در نتیجه این امر، تعداد جشنواره‌های محلی به ۹۲۶ مورد در سال ۲۰۰۸ رسید.

توفیق جشنواره‌های محلی

برخی از جشنواره‌های محلی موفق، عواید مالی بسیاری را به دنبال داشته‌اند. جشنواره پروانه‌های همپیانگ نمونه‌ای از این موفقیت‌ها است. همپیانگ یکی از روستاشهرهای کره است که جمعیتی کمتر از ۴۰ هزار نفر دارد. مهم‌ترین صنعت آن کشاورزی است (با سهم بیش از ۶۰ درصد از درآمد در دهه ۱۹۹۰). پس از این دوره، صنعت کشاورزی این شهر به دلایلی با افول مواجه شد.

کاهش درآمدها و فقدان منابع درآمدی دیگر لزوم اتخاذ رویکردی جدید را نشان می‌داد. سئوک هیانگ لی، شهردار انتخاب شده همپیانگ جشنواره پروانه‌ها را در سال ۱۹۹۹ به منظور تجدید قوای اقتصاد محلی بنیانگذاری کرد. هدف از راه‌اندازی این رویداد فقط جذب گردشگران نبود؛ بلکه از این طریق آنها می‌توانستند برای محصولات کشاورزی محلی بازاریابی کنند. همپیانگ می‌توانست خود را به‌عنوان شهر تمیزی مطرح کند که در آن پروانه‌ها قادر به زندگی هستند. ترغیب ساکنان محلی و مالکان کسب‌وکارها برای همکاری در این طرح بسیار دشوار بود، اما آقای لی دست از تلاش برای کسب همکاری برنداشت.

خلاصه داستان اینکه جشنواره پروانه‌ها موفقیت بزرگی به دست آورد. تعداد گردشگرانی که از همپیانگ بازدید کردند در سال ۲۰۰۰ به یک میلیون و ۶۲۰ هزار نفر رسید. این رقم در سال ۱۹۹۸ و پیش از آغاز جشنواره پروانه‌ها تنها ۱۶۰ هزار نفر بود. اخیرا دولت همپیانگ اعلام کرد که این جشنواره در سال ۲۰۱۳ منجر به ایجاد ۱۹۱۰ شغل شده و درآمدهای بلیت‌فروشی آن به‌تنهایی به ۷۲۰ هزار دلار رسیده است. طبق این گزارش کل تاثیرات اقتصادی ناشی از این طرح گردشگری به ۳۰۲ میلیون دلار بالغ می‌شود.

در آن سوی قضیه، جشنواره‌های مختلفی بدون برنامه‌ریزی ایجاد شدند و نتوانستند تاثیر مثبتی بر اقتصاد نواحی داشته باشند. بسیاری از دولت‌های محلی تلاش کردند تا با تقلید از همتایان خود اقدام به برگزاری جشنواره‌هایی کنند، اما این موضوع باعث ایجاد جشنواره‌های ملال‌آور و بدون خلاقیت شد. در گزارش ارزیابی منتشر شده توسط نهاد فرهنگ و گردشگری کره، از بسیاری از دولت‌های محلی انتقاد شده است. این دولت‌ها بودجه خود را با برگزاری رویدادهایی تلف کردند که شامل برنامه‌های پیش پا افتاده و خسته‌کننده می‌شدند. براساس این گزارش، فقدان یگانگی و منحصربه‌فرد بودن تاریخی، ناحیه‌ای و فرهنگی در این رویدادهای محلی از مهم‌ترین دلایل شکست آنها بوده است.

نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست سال ۱۹۹۹ هنام که توسط شهرداری هنام برگزار شده بود یکی از موارد شکست‌خورده است. این طرح باعث کسری بودجه بیش از ۱۰۰ هزار دلاری شد. میزبانی یک رویداد بین‌المللی یکی از وعده‌های شهردار هنام بود و بلافاصله پس از انتخابات پیگیری شد. این رویداد بین‌المللی توسط بخش برنامه‌های توسعه سازمان ملل مجوز کسب کرده بود و شرکت‌کنندگان آن شامل شرکت‌های پیشرو جهان در زمینه کسب‌وکارهای دوستدار

محیط‌زیست بودند. با این وجود، هیچ شرکتی در هنام نبود که ارتباطی با تکنولوژی‌ها و کسب‌وکارهای محیط‌زیست داشته باشد. علاوه بر این موضوع، دولت شهر هنام نتوانست این رویداد را به‌خوبی مدیریت کند. هیچ فرد با تجربه‌ای وجود نداشت که بتواند چنین رویداد عظیمی را کنترل کرده و بودجه کافی را تامین کند. به‌رغم این مشکلات، شهردار برنامه را پیش برد. اجرای ناقص و غیرعملی این برنامه منجر به تحمیل بارسنگین مالی به بودجه شهر شد.

نکات مهم گردشگری رویدادها

رهبران دولت‌های محلی کشورهای مختلف نیز می‌توانند مانند کره‌جنوبی از رویدادها برای توسعه گردشگری خود استفاده کنند، اما باید به نکاتی توجه شود:

درس ۱: پیش از برنامه‌ریزی برای ایجاد یک رویداد باید به ویژگی‌های منحصربه‌فرد تاریخی، منطقه‌ای و فرهنگی هر ناحیه توجه شود. رویدادهای جدیدی که ایجاد می‌شوند، باید مبتنی بر ناحیه و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن باشد. منابع بسیاری برای یافتن گزینه‌های جدید مانند تاریخ محلی، فرهنگ، محصولات صنعتی و... وجود دارد. تمرکز بر یک ویژگی مناسب مانند پروانه‌های همپیانگ به معنای پیمودن نیمی از راه موفقیت است.

درس ۲: باید ظرفیت برای میزبانی رویدادها سنجیده شود. برای یک شهر کوچک، میزبانی اجلاسی بین‌المللی دشوار است. برای میزبانی رویدادها علاوه بر داشتن بودجه و نیروی انسانی کافی، نیاز است اطمینان حاصل کنیم که افراد با تجربه و با توانایی کافی برای مدیریت آن وجود دارد.

درس ۳: میزبانی و مدیریت رویدادها باید با همکاری صورت بگیرند. این موضوع فقط به دلیل کسب حمایت جامعه محلی برای مدیریت موفق رویداد نیست؛ بلکه از این طریق می‌توان سطح زندگی کنونی ساکنان محلی را نیز حفظ کرد. افزایش گردشگران می‌تواند روی شهر و زندگی شهروندان تاثیرات منفی داشته باشد؛ مانند افزایش ترافیک، جرائم و تورم. از این رو لازم است که پیش از میزبانی از عقاید و نظرات همه استفاده شده و عوائد آن نیز نصیب همه شود.