پارک ملی گلستان، از پرنده نگری تا صخره نوردی

منطقه‏ای کوهستانی در استان گلستان که در منتهی‏الیه شرق البرز و جنگل‌های شمال کشور واقع شده است، از سال ۱۳۵۷ نام پارک ملی گلستان را به خود گرفت. در واقع این منطقه نخستین پارک ملی ایران به شمار می‌رود. این منطقه کوهستانی به‌وسیله دره‏ای که رودخانه مادرسو در آن جاری است و در ابتدا جاده آسیایی بین تنگراه تا دشت قرار دارد، به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم شده است. مساحت این پارک حدود ۹۲ هزار هکتار است که شامل دره‏ها و چشم‌اندازهای متنوع، منابع آبی متعدد نظیر رودخانه‏ها، نهرها و چشمه‏ها و آبشارها می‌شود و از تنوع زیستی و ارزش‌های اکوتوریستی بسیار بالایی برخوردار است. پارک ملی گلستان که از همان سال ۵۷ به‏عنوان ذخیرگاه زیست‏کره انتخاب شد، مساحتی بالغ بر ۹۱.۸۹۵ هکتار را تشکیل می‌دهد. شما با کسب مجوز می‌توانید وارد پارک شده و با در نظر گرفتن ملاحظات زیست‌محیطی به برپایی اردو بپردازید یا در محل‌های اقامت تعیین شده، ساکن شوید. اگر کمی خوش‌شانس باشید حیات وحش منحصربه‌فرد منطقه را هم خواهید دید. تاکنون ۶۹ گونه پستاندار، ۱۵۰ گونه پرنده،

۳ گونه دوزیست و ۲۴ گونه خزندگان شناسایی شده و تعداد گونه‏های گیاهی پارک ملی گلستان به بیش از ۱۳۰۰ رسیده است.

از جذاب‌ترین جانوران بزرگ پارک پلنگ، خرس، مرال، بز وحشی، شوکا و گراز و از پرندگان زیبای آن هما، دال، عقاب، کبوتر جنگلی و انواع دارکوب‌ها هستند. پارک ملی گلستان دارای جذابیت‏های طبیعی متعددی در چهار فصل است. پرنده نگری در فصل بهار و پروانه‌ها در تابستان، وسوسه‌ای است که به سختی می‌توان در برابر آن تاب آورد. دیدن گاو‌بانگی (مرال) در فصل پاییز و تماشای گرازها در زمینه برف زمستان تجربه‌ای هیجان‌انگیز و بکر است. این منطقه به واقع بهشت طبیعت گردان است، ترکیبی از آبشارها، صخره‌ها، تالاب و جنگل، انتخاب وسیعی برای بهره بردن از این منطقه به شما می‌دهد. در فصل بهار در این پارک فرصت دیدن بلندترین آبشار فصلی (اوچر) با ارتفاع ۱۱۰ متر را خواهید داشت، بیلی کوه یکی از قله‌های زیبای پارک با چشم‏اندازی از دیوارهای صخره‌ای قورغون سلوکلی، کوهنوردان و صخره نوردان را به خود می‌خواند و بزرگ‌ترین تالاب طبیعی در ارتفاع ۱۳۵۸ متر، هم در این پارک قرار گرفته است. سلطان هبی، دره‌های آلمه، آق‌سو، سوار باغی، آلی دالی، آدام چاغران، آدنسد، جمشید‌آباد، قرنگی جنگل، قزقلعه و آلو باغ، کرکولی، دگرمانلی و خشک، میرزا بایلو و شارلق نیز از دیگر جاذبه‌های طبیعی این منطقه است.