عوامل محیطی زیادی در افزایش رقابت‌پذیری مقاصد نقش دارند. از اولین و مهم‌ترین این عوامل، تامین‌کنندگان هستند. ایالات متحده آمریکا به این دلیل به‌عنوان یک مقصد گردشگری موفق شناخته شده است که هزینه انرژی در آن پایین بوده و از تولیدات غذایی با کیفیت و مقرون به صرفه‌ای نیز برخوردار است. بهره‌وری نیروی انسانی نیز نسبتا در این کشور بالا است. منابع طبیعی، فرهنگی و تاریخی نیز معیارهای مهمی در تولید گردشگری محسوب می‌شوند. هر چند که این منابع به طریقی مشابه با انرژی، غذا یا مواد ساختمانی توسط صنعت توریسم مصرف نمی‌شوند، اما انواعی از عرضه یا متغیرهای ورودی هستند. مزایای رقابتی در صنایع تامین‌کننده داخلی مشابه باعث ایجاد مزیتی بالقوه برای یک مقصد می‌شوند؛ به خصوص زمانی که تامین‌کنندگان ورودی‌هایی تولید می‌کنند که برای عملکرد کلی و نوآوری صنعت ارزشمند هستند. برای پیشبرد این بحث لازم است ابتدا تامین‌کنندگان صنعت گردشگری را به عنوان شرکت‌ها یا سازمان‌هایی تعریف کرد که ورودی‌های سیستم را نظیر نیروی کار، مواد مورد نیاز، تجهیزات و تسهیلات فراهم می‌کنند. از طرف دیگر، صنایع مرتبط یا پشتیبان نیز نقش نسبتا مشابهی را ایفا کرده و فعالیت‌های مشترکی با بخش گردشگری دارند اما اصولا تقاضای بازار آنها متکی به مسافران و گردشگران نیست. به‌عنوان مثال، خدمات و محصولات صنایع فرهنگی مکمل صنعت گردشگری هستند، اما معمولا گردشگران سهم کمتری از بازار این محصولات را در برمی‌گیرند. در مقابل، می‌توان به هتل‌ها و خطوط هوایی اشاره کرد که بخش عمده‌ای از تقاضای آنها را گردشگران تشکیل می‌دهند و از این رو آنها را می‌توان به عنوان شرکت‌های بخش گردشگری و هتلداری به حساب آورد و نه صنایع پشتیبان و وابسته. لازم است که به نقش صنایع پشتیبان و وابسته نیز اشاره شود. خدمات نهادهای مالی، بنگاه‌های تبلیغاتی، مشاوران تحقیقات بازاریابی و... بازاریابی توریسم را تسهیل می‌کنند که باید به آن بیشتر پرداخته شود.

تامین‌کنندگان گردشگری کدامند؟

تامین‌کنندگانی که ورودی‌های صنعت گردشگری را فراهم می‌کنند بسیار زیاد و متنوع هستند؛ به این دلیل که مصرف توریسم بخش کوچکی از مصرف کل جامعه را شامل می‌شود (مطالعات نشان داده است که تغییرات هزینه محصولات و خدمات گردشگری تقریبا از تغییرات در شاخص قیمت مصرف‌کننده پیروی می‌کنند.) در هر صورت، برخی از مهم‌ترین ورودی‌ها و تامین‌کنندگان عبارتند از: نیروی کار (شامل آموزش و تمرین)، انرژی، مواد و تجهیزات ساختمانی، زمین، تولید اولیه و عمده‌فروشان، تولیدکنندگان ماشین‌های تفریحی (مانند تولیدکنندگان اتومبیل، خانه‌های اقامتی سیار، اتومبیل‌های برفی و قایق‌ها)، تولیدکنندگان تجهیزات و تکنولوژی‌های تفریحی و سرگرمی (پارک‌های تفریحی و جاذبه‌ها، عرضه‌کنندگان تجهیزات کمپینگ، ماهیگیری و شکار) و تولیدکنندگان هواپیما. بسیاری از منابع مورد استفاده در صنعت گردشگری «رایگان» هستند؛ مانند سواحل، چشم‌اندازها و پارک‌های ملی.

چه میزان تامین‌کنندگان این منابع می‌توانند در رقابت‌پذیری توریسم نقش داشته باشند؟ کارشناسان برای کسب توان رقابتی هم بر اهمیت وجود منابع (مزیت نسبی) و هم بر اهمیت توانایی مقاصد بر استفاده مناسب از این منابع (مزیت رقابتی) تاکید می‌کنند. از این رو، می‌توان تدارکات (وجود منابع) و تامین‌کنندگان (به‌کارگیری منابع) را در توسعه رقابت‌پذیری توریسم بسیار بااهمیت ارزیابی کرد. به طور قابل‌توجهی، بسیاری از منابع مهم برای صنعت گردشگری (مانند پارک‌های ملی، سایر زمین‌های عمومی، تسهیلات دولتی و زیرساخت‌ها) در اختیار بخش عمومی بوده و توسط دولت کنترل می‌شوند که از این رو نقش یک تامین‌کننده را برای صنعت گردشگری ایفا می‌کند. با این وجود، دولت برخلاف سایر تامین‌کنندگان بیشتر باید بر نقش نظارتی خود (و نه سودآوری) متمرکز شود، و از این طریق است که می‌تواند منافع جامعه را در بلندمدت به حداکثر برساند. صنعت گردشگری باید با سایر صنایع برای دسترسی به سهمی از این منابع به رقابت بپردازد.

تامین‌کنندگان از این نظر نیز اهمیت دارند که بهره‌وری آنها تعیین‌کننده قیمت ورودی‌ها بوده و قیمت یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد مزیت رقابتی است. به علاوه، تامین‌کنندگان منابع مهمی از نوآوری در تکنولوژی‌های نوظهور، مواد، ایده‌ها و فرآیندهای جدید هستند. به‌عنوان مثال، صنعت گردشگری ایالات متحده از مزیت پیشگام بودن در بسیاری از فناوری‌های سرگرمی بهره می‌برد. همچنین آمریکا از بسیاری مراکز آموزش گردشگری و هتلداری در دانشگاه‌های مرتبط منتفع می‌شود. هزینه‌های انرژی در این کشور نیز در مقایسه با بسیاری از کشورها پایین بوده و استانداردهای کیفیت خدمات نیز عموما بالا است. هنر آشپزی و آموزش آشپزهای خبره در فرانسه برای صنعت گردشگری این کشور یک مزیت قابل‌توجه به ارمغان آورده است. هزینه پایین و کیفیت بالای خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها در استرالیا نیز مزیتی برای این کشور به‌عنوان یک مقصد گردشگری ایجاد کرده است. تامین‌کنندگان داخلی و قدرتمند این توانایی را دارند که قیمت ورودی‌های صنعت گردشگری را کاهش داده، کیفیت آن را افزایش داده و از این رو در به کارگیری موثرتر این منابع نقش خود را ایفا کنند. به عقیده صاحب‌نظران، مجاورت و نزدیکی آنها به مصرف‌کنندگان باعث کاهش هزینه‌های مبادلات شده و به‌کارگیری ترجیحی، سریع و موثر آنها را موجب می‌شود. همچنین غرور ملی باعث گره زدن تامین‌کنندگان داخلی به مشتریان محلی شده و قیود فرهنگی باعث افزایش ارتباطات و همکاری می‌گردد. هر چند تاکید ما بر توان رقابتی، از حضور تامین‌کنندگان داخلی قدرتمند نشات می‌گیرد، اما گزینه‌های خارجی نیز ممکن است توان رقابتی یک مقصد را افزایش دهند. این مورد به خصوص برای آن دسته از کشورها و نواحی کاربرد دارد که فاقد گزینه‌های محلی هستند.