مهدی داوری دولت آبادی پیشنهاد ما برای گردشگری شما در این هفته، زیارتگاه «چک‌چک» است. زیارتگاهی در میان کوه‌های اردکان و انجیره در شهر یزد و جایی که نشان از تاریخ چند هزار ساله این دیار دارد و هم‌اکنون به عنوان یکی از زیارتگاه‌های زرتشتیان از احترام فوق‌العاده‌ای نزد پیروان این مذهب برخوردار است. اما چرا چَک‌چَک؟ می‌گویند این اسم از صدای قطره‌های آبی گرفته شده که از صخره می‌چکد و در این سال‌ها آن را به درون یک مخزن هدایت کرده‌اند. برای رفتن به این عبادتگاه اگر صاحب خودرو شخصی هستید می‌توانید از یزد به اردکان بروید و این عبادتگاه را در میان کوه‌های اردکان و انجیره پیدا کنید، اگر هم ماشین شخصی ندارید از یزد تا اردکان را می‌توانید با اتوبوس یا مینی‌بوس بروید و در آنجا خودرویی کرایه کنید.

محوطه عبادتگاه به شکل دهانه غار است و در آن درخت چنار کهنسالی به چشم می‌خورد. از بخشی از سقف عبادتگاه نیز آبی چکه می‌کند که ظرف‌هایی را برای جمع‌آوری آن گذاشته‌اند؛ این آب برای مصرف خوراکی و همچنین تبرک به زائران داده می‌شود. همچنین چند شمع به‌طور دائم در آنجا می‌سوزد و بخشی نیز برای سوزاندن عود یا چوب مقدس اختصاص دارد. برای ورود به زیارتگاه باید کفش‌ها را از پا درآورید، نهادن کلاه بر سر از دیگر آدابی است که برای ورود به چَک‌چَک توصیه می‌شود. همچنین در همان در ورودی تابلوهایی نصب شده که در آنها برخی آداب مربوط به بانوان و شرایط حضور آنها ذکر شده است. این آداب نزدیکی زیادی با آداب ورود بانوان به مسجد دارد.

در این زیارتگاه فروشگاه یا رستورانی برای تهیه یا صرف مواد غذایی موجود نیست. از این رو در یزد و اردکان اقلام مورد نیاز خود را تهیه کنید. اگر برنامه شما شب‌مانی در اطراف زیارتگاه است، این امر به دو طریق امکان‌پذیر است، تعدادی اتاق در آنجا برای استراحت ساخته شده که به آنها «خیله» می‌گویند؛ اما بهتر است امکان دوم را در نظر بگیرید و آن هماهنگی با مسوول زیارتگاه برای امکان برپا کردن چادر محوطه است. برای رسیدن به عبادتگاه باید پله‌های زیادی را آن هم باشیب تند طی کنید، از این رو این بازدید به سالمندان، بیماران دارای آرتروز و بیماران قلبی توصیه نمی‌شود.