مهدیس مدنی* تا رسیدند دست به کار شدند، کیسه‌های پلاستیکی یکی پس از دیگری از زباله پر می‌شدند. هر از چند گاهی برای بازیابی قوای از دست رفته مسیر پاکسازی شده را نگاهی می‌انداختند و عکس می‌گرفتند. قبل و بعد پاکسازی را که قیاس می‌کردی جان می‌گرفتی، تازه می‌شدی و به نتیجه‌بخش بودن تلاشی که می‌کردند ایمان می‌آوردی. محلی‌ها و گردشگران در کنار هم توانسته بودند خیلی چیزها را احیا کنند؛ طبیعتی که می‌رفت تا در زیر تلی از زباله مدفون شود، دست‌های دوستی که به سوی هم دراز می‌شد و قلب‌هایی که به امید حفظ محیط زیست به یکدیگر گره می‌خورد. کار پاکسازی که تمام شد همگی راهی شدند، کمی پایین‌تر در نزدیکی‌های شروع مسیر پاکسازی، خانواده‌هایی را می‌یافتی که برای گذران یک بعدازظهر زیبا در دل طبیعت، اتراق کرده بودند و از پاکی و زیبایی که به همت طبیعت‌دوستان به محیط بازگردانده شده بود لذت می‌بردند. یکی از گردشگران که مشغول جابه‌جا کردن وسایل از داخل صندق عقب ماشینش بود، با دیدن یکی از خانم‌ها تذکر تندی درباره حجابش با لحنی بسیار تند به او داد. خانم هدفون در گوشش بود و در عالم خودش سیر می‌کرد و هیچ از سخن آن مرد نشنید. دوست دیگری که هم از محلی‌ها بود و هم در گروه پاکسازی‌کنندگان، خودش را به سرعت به آن مرد رساند و سعی کرد خیلی آرام و متین با او صحبت کند. اعضای گروه از کلامی که میان آنان رد و بدل شد چیزی نشنیدند، اما سر آخر مرد سری تکان داد و با دوست ما دست داد و داستان فیصله یافت. تذکر آن مرد باعث شد تا همه به خود آیند، لباس‌هایشان را بتکانند و با ظاهری وارد محدوده روستا شوند که نه‌تنها حساسیتی برنینگیزد، بلکه نشانه احترام و علاقه به جامعه میزبان باشد.

اما ای کاش به عنوان میزبان بدانیم اگر میهمانمان اشتباه کرد، چگونه او را متوجه کنیم. کاش بدانیم شرمنده شدن بابت یک رفتار تاثیرش بسیار بیشتر از کتک خوردن بابت یک رفتار اشتباه است. همه ما به دلایل گوناگون گاهی دچار اشتباه می‌شویم؛ چه در مقام یک گردشگر، چه به عنوان یک شهروند. اگر گردشگران در موردی دچار لغزش و اشتباه شدند و به ظن شما پا بر حرمت‌هایتان گذاشتند، چشم بر روی همه خوبی‌هایشان نبندید، ندانسته و نشناخته قضاوت نکنید و فرصت جبران را از آنان نگیرید.

یک حرکت نابجا بر پایه یک قضاوت نادرست که می‌تواند تنها ناشی از سوءتفاهم باشد، گردشگران را نیز درباره میزبانانشان دچار سوءتفاهم می‌کند و به برداشتی نادرست از کل جامعه محلی می‌انجامد. به دست‌هایی که به سوی‌مان دراز شده اعتماد کنیم و راه بر آموختن و آموزش دادن نبندیم. این‌گونه قطعا در کنار هم با لذت و رضایت بیشتری اوقات می‌گذرانیم، رضایتی از نوعی دیگر...

*کارشناس ارشد برنامه‌ریزی توریسم