مترجم: متین پدرام* در میان پنجاه ایالت آمریکا می‌توان قوانین و رویه‌های گوناگونی را درباره فروشندگان خدمات مسافرتی مشاهده کرد. قانون‌گذاران ایالتی، نهادهای اداری و دادستان‌ها مقررات، دستورالعمل‌ها و قواعد مختلفی را وضع می‌کنند که مسائل مرتبط با تبلیغات و فروش خدمات مسافرتی را تبیین می‌کند.
جستاری در قوانین گردشگری آمریکا


در میان پنجاه ایالت آمریکا می‌توان قوانین و رویه‌های گوناگونی را درباره فروشندگان خدمات مسافرتی مشاهده کرد. قانون‌گذاران ایالتی، نهادهای اداری و دادستان‌ها مقررات، دستورالعمل‌ها و قواعد مختلفی را وضع می‌کنند که مسائل مرتبط با تبلیغات و فروش خدمات مسافرتی را تبیین می‌کند. این قوانین در دوره‌های مختلفی متناقض و نارسا بوده‌اند. برخی ایالت‌ها برنامه‌های متفاوتی برای ثبت و صدور مجوز فروشندگان خدمات مسافرتی دارند؛ حال آنکه تقریبا همه ایالت‌ها مقررات یکسانی مربوط به نوعی از تبلیغات عمومی و شیوه‌های فریبنده را دارا هستند.
در سال ۱۹۷۷ میلادی، ایالت آیوا نخستین ایالتی بود که مقرراتی را تصویب و آژانس‌های مسافرتی را ملزم کرد از راه فرآیند مشخصی ثبت شوند و مجوز بگیرند. ایالت‌های دیگر از آن زمان به بعد این رویه را در پیش گرفتند. امروزه، گستره وسیعی از مقررات با الزامات و استثنائات متفاوتی وجود دارد. بسیاری از ایالات این را الزامی دانسته‌اند که فروشندگان خدمات مسافرتی برای هر ایالت مجوز جداگانه‌ای اخذ کنند. همچنین برخی ایالات قوانین دیگری دارند که مربوط به افشای مناسب اطلاعات ثبتی می‌شود، ولی ثبت رسمی را الزامی نمی‌کند.
تعدادی از ایالات مانند کالیفرنیا، فلوریدا و نیویورک قوانینی را وضع کرده‌اند که صراحتا درباره مسائلی مرتبط با تبلیغات، ترتیبات و فروش خدمات مسافرتی است. برخی ایالات مانند کالیفرنیا فروش خدمات مسافرتی را به اندازه‌ای موسع تعریف می‌کنند که دربرگیرنده فروشندگان این خدمات در ایالت کالیفرنیا و فروشندگانی که درخارج از ایالت اقامتگاه دارند ولی خدمات خود را به ساکنان ایالت کالیفرنیا نیز ارائه می‌کنند هم است. ایالت‌های دیگر مانند پنسیلوانیا مقررات خود را صرفا به مسافرت‌های درون ‌ایالتی محدود کرده‌‌اند. ایالت‌های دیگر مانند کالیفرنیا و فلوریدا الزامات ثبتی برای فروشندگان خدمات مسافرتی در نظر گرفته‌اند. به طور مشابه، برخی ایالات مانند ایلینویز، ماساچوست و نیویورک فروشندگان خدمات مسافرتی را ملزم کرده‌اند برای حمایت از مصرف‌کنندگان،‌ تراست یا تضمینی ارائه کنند. اما در ایالات دیگر مانند تگزاس چنین مقرراتی که صریحا برای فروشندگان خدمات مسافرتی وضع شده باشد، وجود ندارد. همچنین در حالی که ایالت‌های ارگان و اوهایو، مقررات خود را درباره فروشندگان خدمات مسافرتی نسخ کرده‌اند، ایالت نوادا اخیرا قانون جدیدی درباره فروشندگان خدمات مسافرتی تصویب کرده است.
همان‌طور که می‌دانیم قوانین متعدد و بعضا مغایر به معنای سردرگمی مصرف‌کنندگان و آژانس‌های مسافرتی است. در ایالات متحده آمریکا در سطح فدرال، قانونی درباره شرایط اخذ مجوز و ثبت آژانس‌های مسافرتی وجود ندارد، این در حالی است که در بسیاری از کشورها شرایط متحدالشکلی در کل کشور وجود دارد. جنبه‌هایی از الزامات فدرال ممکن است، اعمال شود مانند مقررات‌زدایی از خطوط هوایی اما چیزی مستقیما درباره آژانس‌های مسافرتی به صورت فدرال وجود ندارد. ایالات متحده آمریکا، آژانس گردشگری ملی ندارد تا با قدرت بتواند تمام جنبه‌های کسب‌وکار فروش خدمات مسافرتی را به صورت متحدالشکلی مدیریت کند. در نتیجه، فروشندگان خدمات مسافرتی موضوع قوانین و مقررات متنوعی قرار می‌گیرند و از این نظر ممکن است مجازات‌های متعددی به دلیل نقض مقررات مختلف در انتظار آنها باشد. برای نمونه نقض قوانین مربوط به خدمات مسافرتی در ایالت ماساچوست می‌تواند به عنوان رویه‌ای غیرمنصفانه در نظر گرفته شود، اما در برخی ایالات دیگر مانند نیویورک و کالیفرنیا، مجازات‌های حقوقی و کیفری از جمله حبس می‌تواند در انتظار آنها باشد.
در راستای مقررات تحمیلی متنوع بر فروشندگان خدمات مسافرتی، اهمیت دارد آژانس‌های مسافرتی به قوانین و مقررات حاکم بر کسب‌وکار خود آگاه باشند. الزامات ایالتی معمولا جایگزین یکدیگر نیستند، بلکه بعضا متناقض و دوگانه هستند. همه این تناقضات باری را بر صنعت گردشگری تحمیل می‌کند که با توجه به ماهیت خود صلاحیت‌های ایالتی را گسترده می‌کنند و اغلب به کشورهای دیگر نیز تسری می‌یابد. فرآیند دوگانه و الزامات زائد توانایی فروشندگان خدمات مسافرتی را برای رقابت و گستراندن خدمات خود کاهش می‌دهد. از این دیدگاه، به ویژه کسب‌وکارهای خانوادگی و کوچک آسیب می‌بینند.

نهاد نظارت‌کننده بر اجرای مقررات
با توجه به وضعیت هر ایالت، نهاد نظارت‌کننده می‌تواند دربر گیرنده طیف وسیعی از مقامات و نهادها باشد. ممکن است در برخی ایالات،‌ این ناظر‌ دادستان، وزارت کشور، وزارت بازرگانی، نهاد صادرکننده مجوز،‌ نهادهای مربوط به حمایت از حقوق مصرف‌کننده، شورای گردشگری، دولت محلی یا شهرداری باشد یا حتی می‌تواند وزارت کشاورزی - مانند وضعیت ایالت فلوریدا- باشد. همچنین مقررات حاکم بر این صنعت از منابع گوناگونی نشات می‌گیرد که برخی از آنها عبارتند از: مقررات ایالتی مربوط به حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان، مقررات ایالتی فروش خدمات مسافرتی، مقررات ایالتی و فدرال بازاریابی، قواعد هیات‌های ایالتی گردشگری، کمیسیون فدرال مسافرت (FTC)، وزارت حمل‌ونقل و رویه‌های قضایی ایالتی و فدرال.
* وکیل پایه یک دادگستری و مشاور حقوقی
matin@cgiran.org