«دنیای اقتصاد» بررسی می‌کند
جاذبه‌های بکر توریسم دریایی
او با بیان اینکه در گردشگری دریایی علاوه بر میراث طبیعی بایستی میراث فرهنگی ناملموس را هم در نظر گرفت، می‌افزاید: در جنوب کشور و در حاشیه شمالی خلیج فارس و دریای عمان ما در سبک زندگی مردم در استان‌های خوزستان، هرمزگان، بوشهر و سیستان و بلوچستان و در شمال در حاشیه جنوبی دریای خزر در استان‌های مازندران، گیلان و گلستان شاهد تنوع فراوانی هستیم. خوراک، موسیقی، آداب و رسوم در هر یک از این مناطق کاملا متفاوت است؛ به عنوان مثال ما مراسم زار
(یک مراسم خاص در جنوب ایران، به ویژه هرمزگان و جزیره قشم که برای خارج کردن ارواح خبیثه از بدن افراد انجام می‌شود. به اعتقاد مردم بومی، افرادی که بیمار شده‌اند و با درمان‌های معمول بهبود نیافته‌اند احتمالا «هوایی» شده‌اند به همین دلیل مراسمی خاص همراه با موسیقی برگزار می‌کنند تا فرد دوباره سلامتی‌اش را بازیابد) را در هرمزگان داریم و گواتی (مراسم گوات یا گواتی یک نوع مراسم ذکرخوانی است و ریشه مذهبی دارد و یکی از انواع موسیقی درمانی به شمار می‌رود) را در چابهار. ما می‌توانیم مجموع شیوه زیست مردم را در حیطه میراث ناملموس دریا ببینیم و در توسعه گردشگری دریایی از آنها کمک بگیریم.
نورآقایی می‌گوید: ما در دریا مجموعه فعالیت‌هایی داریم که در ساده‌ترین شکل شامل شنا، موج‌سواری یا کشتی‌سواری است. علاوه بر اینها فعالیت‌هایی مانند غواصی و... نیز در این زمینه می‌توان در نظر گرفت. با این حال ما می‌توانیم از دریا اتفاق‌های فرهنگی بیرون بکشیم که نمونه آنها ساختمان‌هایی هستند که تحت عنوان موزه دریا شناخته شده و جانوران و گیاهان دریا را به ما می‌شناسانند. علاوه بر این سبک زندگی مبتنی بر صید میگو، ماهی یا مروارید از دیگر جاذبه‌هایی هستند که توریست‌ها را مشتاق سفر به این مناطق می‌کند. او اضافه می‌کند: وقتی از گردشگری دریایی صحبت می‌کنیم در واقع از بده‌بستانی از فعالیت‌هایی صحبت می‌کنیم که بین خشکی و دریا جریان دارد و هر کدام این قابلیت را دارند که به محدوده و قلمرو دیگری بروند مشابه آنچه درباره موزه دریایی گفته شد. ما می‌توانیم موسیقی یا سبک زندگی مردم ساحل‌نشین را در قالب کشتی‌های تفریحی به دریا ببریم. در کشتی‌های کروز می‌توان غذاهای دریایی سرو و موسیقی‌های محلی را اجرا کرد. این کارشناس گردشگری ادامه می‌دهد: اتفاقات معناگرایانه بخشی دیگر از گردشگری دریایی است. شهرهای ما در ایران آلودگی صوتی و نوری زیادی دارند اما زمانی که ما یک سفر دریایی را تدارک ببینیم می‌توانیم توریست‌ها را از این آلودگی‌ها دور کنیم و آنها این فرصت را خواهند داشت که در فضایی متفاوت حضور داشته و طلوع و غروب خورشید را در دریا مشاهده کند. به گفته نورآقایی، سفر و گردش بین جزایر و بنادر از دیگر فعالیت‌هایی است که باید در گردشگری دریایی ایران به آن توجه شود. او با بیان این مطلب می‌گوید: بسیاری از ایرانی‌ها هنوز اسم جزایر و بنادر ما را نمی‌دانند چه رسد به آنکه بخواهند به این مناطق سفر کنند. ما باید با تدارک سفرهای بین جزایر، گردشگران را با این بخش از جاذبه‌های کشورمان آشنا کنیم.گفته‌های این فعال حوزه گردشگری نشان می‌دهد توریسم دریایی یکی از حوزه‌هایی است که قابلیت توسعه دارد به شرط آنکه متولیان این عرصه بتوانند فراتر از آنچه امروز در سواحل ایران انجام می‌دهند فعالیت‌هایی را تدارک دیده و آنها را توسعه دهند. فرهنگ و آداب و رسوم مردمانی که در سواحل ایران زندگی می‌کنند یکی از نقاط قوتی است که علاوه بر گردشگران داخلی توان جذب توریست‌های خارجی را که علاقه‌مند به یک سفر و تجربه متفاوت هستند دارد. متولیان گردشگری چنانچه عزم راسخی برای رونق این شیوه از گردشگری دارند باید از این پتانسیل استفاده و از این صنعت در راستای توسعه اقتصادی همگام با طبیعت این مناطق بهره بگیرند.
