بیماری سیاستی بازار گردشگری

او با اشاره به اینکه وزارت میراث فرهنگی‌‌، گردشگری و صنایع‌دستی وزارتخانه‌ای است که مسوولان آن باید توان مدیریتی بالایی داشته باشند،‌ می‌افزاید: حجم کارهایی که باید در این وزارتخانه انجام شود به اندازه سه وزارتخانه است زیرا هر کدام از حوزه‌های تخصصی گردشگری،‌ میراث فرهنگی و صنایع‌دستی آ‌نقدر اهمیت دارند که بتوانند در حد یک وزارتخانه باشند.

این فعال حوزه توریسم معتقد است مسائل حوزه گردشگری باید در نهادهای حاکمیتی و دولت حل شود. او ادامه می‌دهد: وزیر جدید باید بتواند در هیات دولت، گردشگری را به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین محورهای توسعه کشور پررنگ کند و گره‌های کور این صنعت را بگشاید.

حاجی‌سعید از تحریم و بیکاری به‌عنوان چالش‌هایی که با آن مواجه هستیم نام برده و می‌گوید: گردشگری می‌تواند فرصت‌هایی را در اختیار ما بگذارد که با استفاده از آنها بر این مسائل غلبه کنیم. اما این موضوع زمانی محقق خواهد شد که برنامه‌ریزی درستی برای گردشگری داشته باشیم. این فعال حوزه گردشگری معتقد است توسعه توریسم با حرف و شعار اتفاق نمی‌افتد و تنها با برنامه محقق می‌شود. او می‌افزاید: ما باید با برنامه عمل کرده و بودجه‌ای را برای تبلیغات و معرفی تصویر واقعی ایران کنار بگذاریم. متاسفانه این تصور وجود دارد که ما در مرکز توجه هستیم و همه ما را می‌بینند اما این برداشتی نادرست است. از این رو باید با اختصاص بودجه‌های ویژه بتوانیم ایران‌هراسی را از طریق صنعت گردشگری برطرف کنیم.

حاجی‌سعید با اشاره به اینکه در مدیریت گردشگری ما بارها با شیوه‌های خلاقانه مواجه بوده‌ایم می‌گوید: اگر وزیر جدید هم بخواهد با چنین شیوه‌هایی بحث گردشگری را پیش ببرد محکوم به شکست خواهد بود. روش‌های خلاقانه جای خود را دارند اما ما نباید شیوه‌های عادی را کنار بگذاریم.

او از شعارزدگی به‌عنوان یکی از موانع اصلی گردشگری نام برده و اضافه می‌کند: وزیر آتی گردشگری لازم است اطلاعات لازم را در این حوزه داشته باشد زیرا در صورت انتخاب نادرست بیش از هر کسی هزینه‌های آن را دولت می‌پردازد.

حاجی‌سعید می‌گوید: مسوولان گردشگری باید از افرادی انتخاب شوند که اهالی صنعت توریسم او را بشناسند و از هر نهاد یا ارگان دیگری براساس شعارهایی که مطرح کرده است انتخاب نشود. زیرا تا افرادی که تخصص یا آشنایی با این حوزه ندارند با الفبای این حوزه آشنا شوند ما دو، سه سال را از دست داده‌ایم و گردشگری دیگر طاقت چنین هزینه‌ای را ندارد.

او می‌افزاید: صنعت توریسم به واسطه بحران‌های مختلف از سال ۹۸ تاکنون درگیر زنده ماندن است،‌ بنابراین ما نمی‌توانیم آزمون و خطای دوباره داشته باشیم. وزیر جدید باید شخصیتی باشد که بداند گردشگری مبتلا به چه مصائبی است و برای آن درمانی داشته باشد. توجه داشته باشیم که توریسم مبتلا به یک سرطان وخیم نیست بلکه به بیماری بی‌توجهی مبتلاست. ما بارها در جلسات با مسوولان درباره چالش‌های گردشگری و راهکارهای آن صحبت کرده‌ایم و نیازمند گوش شنوایی هستیم که به این مسائل رسیدگی کند.

حاجی‌سعید از عدم اعتماد به بخش‌خصوصی در صنعت توریسم به‌عنوان یکی از مشکلات این حوزه یاد کرده و می‌گوید: دولت در وزارت گردشگری علاقه عجیبی به امور اجرایی دارد، این درحالی است که اگر دولت بخواهد وقت خود را صرف امور اجرایی کند از برنامه‌ریزی دور می‌ماند. پیشنهاد ما این بوده که بخش‌خصوصی امور اجرایی را انجام دهد و دولت در بخش سیاستگذاری و برنامه‌ریزی متمرکز شود زیرا چنین تقسیم کاری توان این حوزه را چندین برابر کرده و به وزارتخانه این فرصت را می‌دهد که برنامه‌ریزی درست برای رفع موانع داشته باشد.

متقاعد کردن لایه‌های بالایی تصمیم‌گیری درباره مشکلات حوزه گردشگری از دیگر خواسته‌های جامعه گردشگری به گفته حاجی‌سعید است که با بیان آن،‌ می‌افزاید: متاسفانه برخی نهادها نگاه بسته‌ای به گردشگری دارند و حتی آن را به‌عنوان یک آسیب فرهنگی می‌بینند. از این رو باید شخصی با جایگاه ویژه در راس وزارتخانه قرار گیرد تا بتواند درهای بسته‌ای را که برای توسعه گردشگری وجود دارد باز کند.