از طبیعت‌گردی تا بازدید مراکز فرهنگی تهران
نوروز در پایتخت چگونه گذشت؟
این آمارها نشان می‌دهد گرچه تعداد سفرها افزایش داشته اما اگر بخواهیم آن را با تعطیلات نوروز سال ۹۸ یا ۹۷ مقایسه کنیم می‌بینیم همچنان تعداد کسانی که ترجیح داد‌ه‌اند این نوروز را هم در قرنطینه باشند کم نیست. در شهری مانند تهران در این ایام گرچه شاهد خلوت شدن محسوس خیابان‌ها بودیم اما کافه‌‌ها یا پارک‌ها از رونق برخوردار بودند، برخی در این دوره وقت‌شان را به نمایشگاه‌گردی یا بازدید از ابنیه تاریخی اطراف شهر گذراندند. گاه دو خانواده و در مواردی تعداد بیشتری با هم جمع شده و به یک مکان تاریخی می‌رفتند تا کارشناس مربوطه برایشان توضیحات لازم را ارائه کند. این خانواده‌‌ها چه در پارک و چه در سفرهای نیم‌روزه خود معمولا همه چیز را همراه خود برده و با حفظ فاصله اجتماعی روزی از نوروز را در کنار دوستان گذراندند. حتی برخی دید و بازدیدهای نوروزی را در فضاهای شهری یا در حیاط خانه برگزار کردند. «ری‌گردی» یکی از تفریحاتی بود که برخی شهروندان ساکن پایتخت در این دوره انجام دادند. درباره تاریخچه این شهر افسانه‌‌های زیادی وجود دارد، برخی آن را به هوشنگ پسر کیومرث نسبت می‌دهند، گروهی آن را منتسب به راز بن خراسان می‌دانند و دسته‌ای معتقدند آن را کیخسرو پسر سیاوش یا پیروز پسر یزگرد بنا نهاده است. از این گذشته باستانی در ری آتشکده‌ای برجا مانده و کوهی که از چشمه‌علی این شهر به‌عنوان یکی از نقاط تفریحی شهر قابل دیدن است. علاوه بر آن باروی باستانی در حوالی چشمه است، بخشی از دیوار مرمت شده و بخش دیگر آن همچنان به همان شکل گذشته در معرض دید گردشگران است. علاوه بر آن مشرف به چشمه کتیبه‌ای از دوران فتحعلی‌شاه بر کوه حک شده که در همان نگاه اول هر گردشگری را به خود جذب می‌کند. حضور آب و کوه و آتشکده در کنار هم باعث شد در تعطیلات نوروز نه تنها معدود گردشگران بلکه خانواده‌‌های ساکن در آن محله نیز اوقات تعطیل‌شان را در همان محل سپری کنند. عموما خانواده‌‌ها در کنار چشمه بودند، برخی که دل و جرات بیشتری داشتند روی کوه رفته و در کنار دیوار عکس می‌گرفتند و برخی جوان‌ها و زوج‌ها هم رنج پله‌نوردی را بر خود هموار کرده و ترجیح می‌دادند خود را به ارتفاع آتشکده و تپه باستانی برسانند هر چند که نشانه‌‌های معدودی از آن باقی مانده است. ری اما تنها محدود به دوره باستانی نیست، آثار به جا مانده از دوره اسلامی و سلجوقی هم در این شهر مخاطبان خود را در ایام نوروز داشت. برای بازدید از برج طغرل معمولا خانواده‌‌ها یا گروه‌‌های چند نفره دوستان به این محل آمده و از کارشناس برج می‌خواستند اطلاعات لازم را به آنها بدهد. انعکاس صدا در برج نه‌تنها بچه‌‌ها بلکه بزرگسالان را به هیجان می‌آورد و معمولا همه گردشگران پس از بازدید عکسی با برج یا محوطه می‌گرفتند و سراغ دیگر جاذبه شهر ری می‌رفتند. گرچه ممکن است گشت‌وگذار در گورستان تفریح جذابی برای نوروز به نظر نرسد اما اگر این گورستان تاریخ معاصر کشورمان باشد آنگاه حضور گردشگران در نوروز در این گورستان توجیه‌پذیر می‌شود. در ایام تعطیلات عید گورستان ابن‌بابویه و امامزاده عبدالله پذیرای گردشگران بسیاری بود که می‌خواستند از این خلوتی و هوای خوش بهاری استفاده کنند و سری به آرامگاه تختی، محمدعلی فروغی، میرزاده عشقی، غلامحسین صدیقی، علی‌اکبر دهخدا، حسین فاطمی، شهدای سی‌تیر در ابن‌بابویه و سه آذر اهورایی (شهدای ۱۶ آذر)، پوران شریعت‌رضوی، توران میرهادی، عبدالحسین تیمورتاش، حسین قوللر آقاسی و دیگران بزنند. وسعت بزرگ این گورستان‌ها و خصلت تو در تو بودن امامزاده عبدالله و نداشتن هیچ‌گونه علائم راهنما اما بسیاری از بازدیدکنندگان را گیج کرده بود. به‌واسطه فقدان تابلوهای راهنما معمولا برخی از افراد کارشان در این گورستان‌ها هدایت بازدیدکنندگان است که در ایام نوروز برای برخی گردشگران چنین امکانی هم مهیا نشد. تنها معدود آرامگاه‌‌هایی نظیر آرامگاه تختی، خانواده فروغی، خانواده دهخدا، سه آذر اهورایی و پوران شریعت‌رضوی آن هم با زحمت بسیار قابل بازدید بود و دیگر آرامگاه‌‌ها نیاز به راهنمایی داشت که در این ایام حضور چندانی نداشتند. با بازدید از این اماکن گردشگری نیم‌روزه برای گردشگران پایتخت‌نشین به پایان رسیده بود درحالی‌که چرخی در تاریخ از دوره باستان تا دوران میانه و معاصر زده بودند، تا روزی دیگر که به کشف دیگری از شهر و گوشه گوشه آن برسند، شهری که در آن در ایام نوروز کافه‌گردی، قدم زدن در پارک، رستوران‌گردی، کوهنوردی سبک در کوه‌‌های شمال شهر و دیدو بازدیدهای محدود عید گاه حتی بسنده به دم در خانه و کوچه رواج داشت، مبادا که ویروس گسترش پیدا کند.
