زیر سایه بوته‌های موز

تا به‌حال به موز‌هایی که از بازار تره‌بار تهیه می‌کنید دقت کرده‌اید؟ تا به‌حال کنجکاو شده‌اید که بدانید این موزها چگونه و در کجا تولید می‌شوند؟ بیشتر موزهایی که دست کم در پایتخت و دیگر شهرهای نیمه شمالی کشور به فروش می‌رسند، خارجی هستند، اما هرچه بیشتر به سمت جنوب کشور برویم، شانس اینکه بتوانیم موزهای وطنی بخریم بیشتر می‌شود. موزهای داخلی در جایی حوالی چابهار کشت و برداشت می‌شوند.  کشاورزان زیادی در حوزه بخش زرآباد، دهستان کهیر، باهوکلات چابهار، شیرگواز و عورکی زمین‌های خود را به کشت موز اختصاص داده‌اند. این به معنای آن است که اگر راهتان به این مسیر خورد می‌توانید از موزستان‌های جذاب منطقه دیدن کنید و از نزدیک متوجه تفاوت موزهای داخلی و خارجی شوید. موزی که در باغ‌های موز سیستان‌وبلوچستان تولید می‌شود، گونه «هاریچال» است. این‌گونه موز که از پاکستان وارد و نخستین‌بار در ‌سال ۴۸ در سیستان‌وبلوچستان کاشته شد، میوه‌های کوتاهی دارد و برخلاف موزهای وارداتی کشیده نیست. اگر این موزها را امتحان کرده باشید، خواهید فهمید که طعم آن شیرین‌تر از موزهای وارداتی است و عطر بیشتری دارد.

گردش در اراضی زیر کشت موز، علاوه بر اینکه این شانس را به شما می‌دهد تا تازه‌ترین محصولات را تهیه و مصرف کنید، شما را با نحوه کشت، داشت و برداشت موز آشنا می‌کند. کشاورزانی که در این موزستان‌ها فعالیت می‌کنند، با صبوری و دقت خاصی هم باغات موز را به شما نشان خواهند داد و هم درباره روند کار خود خواهند گفت. فقط به‌خاطر داشته باشید هنگام دیدن این باغات، موجب تخریب محصولات نشوید و از مسیرهایی که کشاورزان برای بازدید تعیین می‌کنند خارج نشوید. برای اینکه دقیق‌تر بتوانید باغات موز را در مسیر پیدا کنید، بهتر است  زرآباد را در نقشه‌های اینترنتی جست‌وجو کنید و حوالی آن به دنبال موزستان‌ها باشید. نوروز یکی از بهترین زمان‌ها برای دیدن این باغ‌ها خواهد بود.