حالا اما به گزارش «صدای میراث»، ۱۴ تشکل و حدود ۳۰ کنشگر میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به علی‌اصغر مونسان، رئیس سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با انتقاد از اطلاعیه روابط‌عمومی این سازمان درباره روز کوروش و بی‌توجهی به نظر کارشناسان و متخصصان و تاریخ‌دانان کشور، از این سازمان خواسته‌اند به وظیفه ذاتی خود برای نام‌گذاری روز کوروش در تقویم رسمی کشور عمل کند. بخشی از متن نامه سرگشاده تشکل‌های میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری و فعالان حوزه‌های سه‌گانه میراث‌فرهنگی کشور به این شرح است: «اعلام دیدگاه مرکز روابط‌عمومی و اطلاع‌رسانی سازمان میراث‌فرهنگی کشور در اطلاعیه منتشر شده آن مرکز درخصوص روز هفتم آبان ماه، روز کوروش بزرگ، مبنی بر اینکه: «این سازمان فارغ از صحت و سقم روز ۷ آبان ماه و با اعتقاد بر اینکه هرگونه حاشیه به میراث‌فرهنگی کشور آسیب جدی می‌رساند، هیچ‌گونه برنامه‌ای برای این روز ندارد و در راستای عمل به وظیفه ذاتی خود هیچ استقبالی از این روز نمی‌کند» مایه‌ شگفتی دوستداران و کنشگران عرصه‌ میراث‌فرهنگی شد.

چون افزون بر آنکه در مغایرت با سخنان پیشین شما درباره‌ اهمیت گردشگری این روز برای پاسارگاد بود، سال گذشته بیست نفر از باستان‌شناسان، پژوهشگران و چهره‌های دانشگاهی کارشناس و متخصص در نامه‌ای سرگشاده به مسوول کارگروه علمی و اجرایی بزرگداشت روز کوروش بزرگ در استانداری فارس، جناب آقای هادی پژوهش‌جهرمی، به‌صورت دقیق و مبسوط مستندات علمی، تاریخی و گاه‌شماری روز هفتم آبان ماه را به‌عنوان روز کوروش بزرگ ارائه کردند و از مردم و مسوولان خواستار شدند که با رسمیت دادن به این روز و ثبت در تقویم رسمی کشور و برنامه‌ریزی مدون برای توسعه‌ گردشگری در این روز (امری که در بیانیه‌ چهار استاد سرشناس حوزه‌ تاریخ و ادب کشور هم به آن اشاره شده بود) به وظیفه‌ ذاتی خود عمل کنند؛ تاکیدی که در نامه‌ بیست انجمن حوزه‌ میراث‌فرهنگی به جناب رئیس‌جمهور نیز به چشم می‌خورد.» در بخش دیگر این نامه آمده است: «خواهشمندیم با پیگیری مطالبات درباره‌ به رسمیت شناختن روز هفتم آبان ماه به‌عنوان روز کوروش بزرگ در تقویم رسمی کشور، ضمن عمل به وظیفه‌ ذاتی خود، در عمل راه را بر کسانی که در بیرون و درون کشور می‌کوشند تا مناسبتی تاریخی را به حاشیه‌هایی غیرفرهنگی و سیاسی کشانده و در جهت خلاف امنیت ملی در راستای پروژ‌ه‌ بی‌ثبات‌سازی ایران و ایجاد تفرقه میان صفوف دوستداران کشور سوءاستفاده‌ کنند، ببندید و تهدیدها را به فرصتی طلایی تبدیل کنید.»

سابقه درخواست برای ثبت روز کوروش

به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، سال گذشته پیش از ۷ آبان بود که بهرام پارسایی، نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی از حسن روحانی به‌عنوان رئیس شورای‌عالی انقلاب فرهنگی درخواست کرد در راستای انسجام ملی و توسعه صنعت گردشگری، روز کوروش در تقویم ملی کشور ثبت شود تا دست فرصت‌طلبان و سودجویان در سوءاستفاده از این مناسبت کوتاه شود. همزمان با درخواست او، چهار تن از استادان سرشناس ادب، تاریخ و فرهنگ ایران نیز در نامه‌ دیگری به رئیس‌جمهوری خواستار توجه‌ وی برای ترتیب دادن بزرگداشتی به‌مناسبت روز کوروش شدند. میرجلال‌الدین کزازی، علی‌اصغر دادبه، ناصر تکمیل‌همایون و حکمت‌الله ملاصالحی از روحانی خواستند زمینه حضور خودجوش مردم را که روز هفتم آبان‌ماه به مجموعه پاسارگاد می‌روند، فراهم سازد.

همچنین چندی پس از ۷ آبان‌ماه سال گذشته، شماری از باستان‌شناسان و تاریخ‌پژوهان کشور طی نامه‌ای به هادی پژوهش‌جهرمی، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار فارس و مسوول کارگروه علمی و اجرایی بزرگداشت روز کوروش خواستار ثبت هفتم آبان‌ماه به‌عنوان روز کورش بزرگ در تقویم رسمی کشور شدند. در این نامه که به امضای باستان‌شناسان و تاریخ‌پژوهانی چون علیرضا جعفری‌زند، مهدی فراشیانی، علی علی‌بابایی ‌درمنی، میرمهرداد میرسنجری، عطاءالله عبدی، رضا ستاری، احمدعلی اسدی و پروین پورمجیدیان رسیده بود، تاکید شد که موضوع بزرگداشت کوروش هخامنشی از گروهک‌های معاند جداست و در صورت مدیریت درست توسط مردم و مسوولان، نه‌تنها امکان استفاده ابزاری از این روز به دست فرصت‌طلبان نخواهد افتاد، بلکه گرامیداشت این روز می‌تواند نقشی موثر در ایجاد وحدت ملی و همبستگی همه‌ ایرانیان و دستیابی به توسعه‌ گردشگری در استان فارس داشته باشد.

آنها در آن نامه، مستنداتی ارائه کردند که نشان می‌داد گرامیداشت روز ۷آبان به نام «روز کوروش» به‌صورت تاریخی مستند است. بر پایه‌ مستندات ارائه شده در آن نامه، زمان دقیق روز صدور منشور کورش بزرگ، روز سوم از ماه اَرخسمنو (طبق سال‌نامه‌ی بابلی) برابر با ۲۹ اکتبر/   هفتم آبان‌ماه از سال ۵۳۹ پیش از میلاد است. طی سال‌های اخیر گرامیداشت روز ۷آبان، موسوم به روز کوروش، به‌جای آنکه فرصتی برای ترویج میراث‌ تاریخی و فرهنگی کشور و همین‌طور توسعه گردشگری داخلی باشد، تبدیل به عرصه‌ای برای برخوردهای امنیتی شده؛ درحالی که به گواه فعالان میراث‌فرهنگی و گردشگری، مدیریت این موضوع می‌تواند از سوءاستفاده‌های سیاسی برخی گروه‌ها نیز بکاهد.