معترضان بر این باور بودند که پیش از این درباره ناکافی بودن زیرساخت‌ها در موزه و کاهش هزینه‌های دولتی در نگهداری بهینه از این موزه هشدار داده بودند؛ اما کسی به هشدار آنها توجهی نکرده بود.  یکی از معترضان مشهور آتش‌سوزی موزه ملی برزیل پائولو کوئیلو، نویسنده معروف برزیلی است که در مطلب کوتاهی، دولت این کشور را مقصر اصلی بروز این حادثه دانست و اعلام کرد: «موزه ملی برزیل تنها محل نگهداری تاریخ این کشور نبود بلکه خود ساختمان موزه نیز بخشی از این تاریخ بود. اما حالا به جای آنکه جشن ۲۰۰ سالگی موزه ملی را برپا کنیم، برزیل در ترس فرو‌رفته؛ چرا که این موزه در آتش سوخته است.»  علت آتش‌سوزی در موزه برزیل هنوز هم مشخص نیست. شعله‌های موزه برزیل روز یکشنبه خاموش شد؛ اما بیشتر آثار در اثر آتش و آبی که برای خاموش شدن آن استفاده می‌شد از بین رفت.

یک مقام موزه‌داری در این کشور اعلام کرده که آسیب وارده غیر قابل بازگشت است. رئیس‌جمهوری این کشور نیز در اظهار نظری گفته که این آتش‌سوزی غیر قابل پیش‌بینی بود و این روز غم‌انگیز برای همه برزیلی‌هاست. سرجیو سعید لیتوو، وزیر فرهنگ برزیل نیز گفت کشور در حال سوگ است و شرایط موزه‌های دیگر برای جلوگیری از این اتفاق بررسی می‌شود. در ایران نیز واکنش‌ها نسبت به آتش‌سوزی موزه برزیل در بین موزه‌داران بیشتر بود. آنها هم از این اتفاق بسیار شوکه و ناراحت شدند و در عین حال از اینکه چنین اتفاقی سر موزه‌های کشور بیاید نیز اظهار نگرانی و دلهره کردند؛ چون بسیاری از موزه‌های ایران در بناهایی واقع شده‌اند که یا سیستم اطفای حریق مناسبی ندارند یا ساختمان آنها قدیمی است. در این بین اما محمدرضا کارگر، مدیرکل امور موزه‌های کشور سعی کرد به دغدغه‌ها در این مورد، این‌طور پاسخ دهد که جای هیچ نگرانی وجود ندارد. چون سیستم اطفای حریق در موزه‌ها پیش‌بینی شده و البته آتش‌سوزی اتفاقی غیرقابل پیش‌بینی است.