حالا جامعه‌ باستان‌شناسی کشور در نامه‌ای به عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی کشور خواستار متوقف کردن این طرح شده‌اند. در بخشی از نامه‌ این باستان‌شناسان که در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، آمده‌ است: «چندی است اخبار بسیار نگران‌کننده‌ای درباره‌ «مجموعه میراث‌جهانی شوش»، یکی از مهم‌ترین کانون‌های فرهنگی و تمدنی ایران و جهان به گوش می‌رسد. مجموعه باستانی شوش که سال ۱۳۹۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید، شامل شهری تاریخی و باستانی و محوطه‌های اقماری آن، دربرگیرنده میراثی هفت هزار ساله است. «شوش» که در دو دوره عیلامی و هخامنشی برای بیش از چند سده پایتخت بوده، از کهن‌ترین پایتخت‌های جهان به‌شمار می‌آید. شهر شوش تا دوران میانه اسلامی نیز همچنان به‌عنوان یکی از مراکز مهم فرهنگی و اقتصادی از اهمیت بالایی برخوردار بود.»

امضاکنندگان ادامه داده‌اند: «در دولت دهم، به بهانه‌ بهینه کردن وضعیت راه و جاده، بحثی درباره‌ تعویض پل روگذر شوش-اندیمشک و تبدیل آن به «زیرگذر» مطرح شد که متاسفانه اخیرا این طرح به اجرا گذاشته شده و بنا بر اخبار هم‌اینک پل روگذر مذکور در حال تخریب و تغییر کاربری است. این در حالی است که تاسیسات مذکور درون عرصه و حریم باستانی مصوب ملی و جهانی قرار دارند و چنین فعالیتی مغایر قواعد و ضوابط میراثی است.» براساس این نامه، محدوده‌ «عرصه و حریم حفاظتی شهر شوش» در سال ۱۳۷۸ تعیین شد و در سال ۱۳۹۲ به تصویب سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور رسید. قاعدتا ضوابط محدوده‌ عرصه و حریم شهر باستانی شوش باید ملاک عمل نهادها و سازمان‌های تابعه دولت، ازجمله وزارتخانه‌ راه و شهرسازی باشد.

جامعه‌ باستان‌شناسی ایران در این نامه تاکید کرده است: «تعلل در پیشگیری از این اقدام ویرانگر، نه‌تنها خسارات جبران‌ناپذیری برای میراث و سرمایه‌های تاریخی و فرهنگی ما در پی خواهد داشت بلکه بازتاب‌های منفی و وسیع جهانی نیز به دنبال خواهد آورد که برای وجهه و حیثیت میهن، ملت و دولت ما ناخوشایند خواهد بود.» به گزارش «دنیای اقتصاد» تعرض به حریم محوطه‌های جهانی آنها را در معرض خطر خروج از فهرست جهانی قرار می‌دهد. در شرایطی که مسوولان سازمان میراث‌فرهنگی همواره به دنبال ثبت تعداد بیشتری محوطه و بنا در فهرست یونسکو هستند، سهل‌انگاری در حفظ بناهای ثبتی موجود می‌تواند به شائبه سوءمدیریت دامن بزند.