گزارش بیبیسی از سفر به جمع عشایر قشقایی
گروه گردشگری: بیبیسی در تازهترین گزارش خود درباره سفر در میان عشایر ایرانی و خطر از بینرفتن چنین شیوه زندگی نوشته است. پاسکال مانرتس در این گزارش ضمن بیان تجربه سفر به جمع عشایر قشقایی ایران، به قدمت این کوچنشینان اشاره کرده و توضیح داده است: «عشایر قشقایی ایران نسلها است در میان دشتهای جنوب غربی ایران برای صدها سال کوچ کردهاند. »
گزارش بیبیسی با بیان روند کوچ ایل قشقایی ادامه داده است: «هر ساله، آنان با گلههای بز و گوسفند از مراتع ارتفاعات ییلاقی به مراتع قشلاقی کمارتفاعتر و گرمتر نزدیک به خلیجفارس کوچ میکنند؛ سفری که حدود ۴۸۰ کیلومتر به سوی جنوب امتداد دارد.
گروه گردشگری: بیبیسی در تازهترین گزارش خود درباره سفر در میان عشایر ایرانی و خطر از بینرفتن چنین شیوه زندگی نوشته است.پاسکال مانرتس در این گزارش ضمن بیان تجربه سفر به جمع عشایر قشقایی ایران، به قدمت این کوچنشینان اشاره کرده و توضیح داده است: «عشایر قشقایی ایران نسلها است در میان دشتهای جنوب غربی ایران برای صدها سال کوچ کردهاند.»
گزارش بیبیسی با بیان روند کوچ ایل قشقایی ادامه داده است: «هر ساله، آنان با گلههای بز و گوسفند از مراتع ارتفاعات ییلاقی به مراتع قشلاقی کمارتفاعتر و گرمتر نزدیک به خلیجفارس کوچ میکنند؛ سفری که حدود ۴۸۰ کیلومتر به سوی جنوب امتداد دارد. روش زندگی آنان تعادل خوبی میان انسان، حیوان و محیطزیستشان است.» براساس گزارش مانرتس، این روش سنتی زندگی به سرعت در حال از بین رفتن است. تعداد عشایرنشینان قشقایی به ۴۰۰ هزار نفر رسیده و تلاشهای زیادی برای یکپارچه شدن این مردم با جامعه اصلی ایرانی شده است.
این گزارش سپس به زندگی یک زوج از این عشایر پرداخته و عنوان کرده است: «غزل و همسرش ترکناز، نیمی از سال را نزدیک دهکده کوهمر سرخی که تقریبا در ۵۰ کیلومتری شیراز قرار دارد، سپری میکنند. آنان وقتی هوا سردتر میشود، ۲۰۰کیلومتر به سمت شمال حرکت میکنند تا به نزدیکی شهر کازرون برسند. مانند بسیاری از قشقاییها، آنان نسبت به ترک شیوه زندگی سنتی خود پاسخ منفی دادهاند و به شیوهای که پیشینیان آنها برای سدهها زیستهاند، زندگی میکنند. غزل که اکنون بازنشسته است، به مدت ۳۰ سال معلم درس فارسی برای کودکان عشایر بوده است، او معتقد است که این کار بسیار مهم است زیرا به ایل قشقایی اجازه میدهد که استقلال و فرهنگ خود را حفظ کنند.»
این گزارش خاطرنشان کرده است: «سیاست ادغام در چند دهه اخیر، بسیاری از قشقاییها را در شهرها یا روستاها یکجانشین کرده است؛ درحالیکه مراکز شهری در حال رشد هستند. با این حال، سبک زندگی عشایری تاکنون ادامه یافته است. قشقاییها نمیتوانند زندگی را بدون احشام تصور کنند و گلهداری بخشی از بقای آنان را تشکیل میدهد. آنها از بزها برای تهیه شیر، پنیر و گوشت برای نیازهای لبنی خود و نیز فروش آنها در بازار شیراز برای کسب درآمد برای خرید کالاهای لازم استفاده میکنند. با این حال، افزایش مشکلات پیشروی ایل قشقایی موجب آسیب دیدن این شیوه زندگی شده است.» مانرتس به صنایعدستی این ایل نیز اشاره کرده و نوشته است: «برای قرنها، ایل قشقایی در سراسر ایران با قالیها و سایر محصولات پشمی شناخته شدهاند. پشم تولید شده در کوهستانها بهطور استثنایی نرم و زیبا بوده و رنگ بهتری نسبت به سایر محصولات پشمی مشابه دارد.»
ارسال نظر