تهیه پلان بر اساس اطلاعات و تحلیل‌های تاریخی، استفاده از روش‌های مناسب در فرآیند و استحکام‌بخشی مرمت، توجه به فضای سبز، نحوه سکونت ساکنان، وضعیت موجود ساختمان‌های تاریخی، مستندسازی ایده‌های مختلف، ترافیک و حمل‌ونقل شهری و... از جمله اقدامات انجام شده در احیای شهر فرارای ایتالیا (شهری به‌جا مانده از قرن هشتم میلادی» عنوان می‌شود که در فهرست میراث جهانی نیز به ثبت رسیده است. کارلو چزاری، کارشناس احیای بناهای تاریخی در ایتالیا با بیان این اقدامات در کارگاه آموزشی آشنایی با تجارب جهانی مرمت و بهسازی شهر‌های تاریخی که با حضور چهارتن از کارشناسان جهانی حفاظت، مرمت و معماری شهرهای تاریخی برگزار شد، خاطرنشان کرد: «این موارد از ضروریاتی است که در مطالعه حفاظت و احیای بناها و شهر‌های تاریخی باید به آن توجه شود.»

به گزارش خبرگزاری مهر، ماروچامپا کارشناس دیگر این نشست نیز انجام مطالعات شهری با حضور باستان‌شناسان، معماران و مهندسان هیدرولیک را به‌منظور رسیدن به مورفولوژی و تیپولوژی شهری مهم برشمرد و گفت: «این روندی است که باید در احیای شهرها و بافت‌های تاریخی لحاظ شود.» یوکا یوکیلتو نظریه‌پرداز مرمت و معمار مشهور فنلاندی هم به عنوان سومین سخنران با تاکید بر برنامه‌ریزی حفاظتی شهرهای تاریخی با همکاری تمام دستگاه‌های مسوول، توجه به ویژگی‌های بومی، مورفولوژی و تیپولوژی در اصول طراحی شهری و منزلت فضاهای اجتماعی، اتفاقات افتاده در بافت‌های تاریخی کرمان و شیراز را بحران بزرگ فرهنگی توصیف کرد و گفت: «میراث مشترک شهر باید برای همه مردم شهر حفظ شود و نباید در بافت‌های تاریخی صرفا به حفظ تک بناهای تاریخی پرداخت. باید تمام مسوولان مدیریت شهری با مشارکت شهروندان در تصمیم‌گیری با هم همکاری و همفکری کنند و به فکر تداوم زندگی در این محیط‌های تاریخی باشند. دراین بافت‌ها همانطور که یک ارگ و یا یک کاخ اهمیت دارد خانه‌های ساده شهری نیز در تداوم بیان زندگی مهم هستند.» استاد عالی‌رتبه مدرسه عالی معماری و شهرسازی ایتالیا تاکید کرد: «باید مردمان ساکنان بافت‌های تاریخی از ارزش‌های میراثی محیط زندگی خود مطلع شوند و بدانند که منافعشان در استمرار بازسازی بافت تاریخی و حفظ هویت فرهنگی شهرشان است.»