رهبر جدید، چین را خصوصی خواهد کرد؟ - ۲ آذر ۹۱
یاسر میرزایی
دبیر گروه اندیشه
اقتصاد چین، در سال ۲۰۱۱، دومین اقتصاد دنیا شد و در عین حال آهنگ رشد این اقتصاد رو به افول است. در میان علل متعددی که برای این افول ذکر می‌شود، موکدترینشان غلبه شرکت‌های عظیم دولتی در چین است. تقریبا بر سر این موضوع اتفاق نظر هست که اگر چین می‌خواهد آهنگ رشدش را حفظ کند، چاره‌ای ندارد جز اینکه بهای بیشتری به شرکت‌های خصوصی و خصوصا کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط بدهد. هفته پیش برای چین اتفاقی مهم افتاد. شی‌جین‌پینگ به عنوان رهبر جدید اژدهای زرد انتخاب شد. عموما سیاست‌مداران چینی را به دو گروه بزرگ تقسیم می‌کنند: عده‌ای که از دل استان‌های داخلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های توده‌گرایانه دارند و دولت بزرگ و قدرتمند را می‌ستایند و عده‌ای که از استان‌های ساحلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های نخبه‌گرایانه دارند و به تجربه رشد شگفت‌انگیز ناشی از خصوصی‌سازی را دیده‌اند.
دبیر گروه اندیشه
اقتصاد چین، در سال ۲۰۱۱، دومین اقتصاد دنیا شد و در عین حال آهنگ رشد این اقتصاد رو به افول است. در میان علل متعددی که برای این افول ذکر می‌شود، موکدترینشان غلبه شرکت‌های عظیم دولتی در چین است. تقریبا بر سر این موضوع اتفاق نظر هست که اگر چین می‌خواهد آهنگ رشدش را حفظ کند، چاره‌ای ندارد جز اینکه بهای بیشتری به شرکت‌های خصوصی و خصوصا کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط بدهد. هفته پیش برای چین اتفاقی مهم افتاد. شی‌جین‌پینگ به عنوان رهبر جدید اژدهای زرد انتخاب شد. عموما سیاست‌مداران چینی را به دو گروه بزرگ تقسیم می‌کنند: عده‌ای که از دل استان‌های داخلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های توده‌گرایانه دارند و دولت بزرگ و قدرتمند را می‌ستایند و عده‌ای که از استان‌های ساحلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های نخبه‌گرایانه دارند و به تجربه رشد شگفت‌انگیز ناشی از خصوصی‌سازی را دیده‌اند.
یاسر میرزایی
دبیر گروه اندیشه
اقتصاد چین، در سال ۲۰۱۱، دومین اقتصاد دنیا شد و در عین حال آهنگ رشد این اقتصاد رو به افول است. در میان علل متعددی که برای این افول ذکر می‌شود، موکدترینشان غلبه شرکت‌های عظیم دولتی در چین است. تقریبا بر سر این موضوع اتفاق نظر هست که اگر چین می‌خواهد آهنگ رشدش را حفظ کند، چاره‌ای ندارد جز اینکه بهای بیشتری به شرکت‌های خصوصی و خصوصا کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط بدهد. هفته پیش برای چین اتفاقی مهم افتاد. شی‌جین‌پینگ به عنوان رهبر جدید اژدهای زرد انتخاب شد. عموما سیاست‌مداران چینی را به دو گروه بزرگ تقسیم می‌کنند: عده‌ای که از دل استان‌های داخلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های توده‌گرایانه دارند و دولت بزرگ و قدرتمند را می‌ستایند و عده‌ای که از استان‌های ساحلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های نخبه‌گرایانه دارند و به تجربه رشد شگفت‌انگیز ناشی از خصوصی‌سازی را دیده‌اند. شی جین پینگ از گروه دوم است.
بنابراین یکی از مهم‌ترین سوالاتی که در مورد رهبر جدید چین می‌توان پرسید این است که آیا او خواهد توانست قدرت را از شرکت‌های عظیم دولتی بگیرد و به کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط خصوصی انتقال دهد؟ نشانه‌هایی از پاسخ مثبت و منفی به این پرسش وجود دارد: او از دسته نخبه‌گرایان است، تجربه‌اش در توسعه بخش‌های خصوصی خوب است، مدیر قاطعی است؛ سابقه درخشانی در مبارزه با فساد دارد و برای رسیدن به هدفش پافشاری می‌کند، اما از دیگر سو منفعت او و خانواده‌اش با دولت بزرگ چین بستگی دارد؛ همچنین حزب کمونیست قدرت بسیار دارد و عمل مستقل از آن دشوار است.در سال ۲۰۰۵، سهم شرکت‌های خصوصی از دولتی در چین بیشتر شد. آیا رهبر جدید چین می‌تواند این نسبت را باز هم بزرگ‌تر کند؟ این یکی از مهم‌ترین سوالاتی اقتصادی است که شی‌جین‌پینگ با آن مواجه است
دبیر گروه اندیشه
اقتصاد چین، در سال ۲۰۱۱، دومین اقتصاد دنیا شد و در عین حال آهنگ رشد این اقتصاد رو به افول است. در میان علل متعددی که برای این افول ذکر می‌شود، موکدترینشان غلبه شرکت‌های عظیم دولتی در چین است. تقریبا بر سر این موضوع اتفاق نظر هست که اگر چین می‌خواهد آهنگ رشدش را حفظ کند، چاره‌ای ندارد جز اینکه بهای بیشتری به شرکت‌های خصوصی و خصوصا کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط بدهد. هفته پیش برای چین اتفاقی مهم افتاد. شی‌جین‌پینگ به عنوان رهبر جدید اژدهای زرد انتخاب شد. عموما سیاست‌مداران چینی را به دو گروه بزرگ تقسیم می‌کنند: عده‌ای که از دل استان‌های داخلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های توده‌گرایانه دارند و دولت بزرگ و قدرتمند را می‌ستایند و عده‌ای که از استان‌های ساحلی برآمده‌اند، دیدگاه‌های نخبه‌گرایانه دارند و به تجربه رشد شگفت‌انگیز ناشی از خصوصی‌سازی را دیده‌اند. شی جین پینگ از گروه دوم است.
بنابراین یکی از مهم‌ترین سوالاتی که در مورد رهبر جدید چین می‌توان پرسید این است که آیا او خواهد توانست قدرت را از شرکت‌های عظیم دولتی بگیرد و به کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط خصوصی انتقال دهد؟ نشانه‌هایی از پاسخ مثبت و منفی به این پرسش وجود دارد: او از دسته نخبه‌گرایان است، تجربه‌اش در توسعه بخش‌های خصوصی خوب است، مدیر قاطعی است؛ سابقه درخشانی در مبارزه با فساد دارد و برای رسیدن به هدفش پافشاری می‌کند، اما از دیگر سو منفعت او و خانواده‌اش با دولت بزرگ چین بستگی دارد؛ همچنین حزب کمونیست قدرت بسیار دارد و عمل مستقل از آن دشوار است.در سال ۲۰۰۵، سهم شرکت‌های خصوصی از دولتی در چین بیشتر شد. آیا رهبر جدید چین می‌تواند این نسبت را باز هم بزرگ‌تر کند؟ این یکی از مهم‌ترین سوالاتی اقتصادی است که شی‌جین‌پینگ با آن مواجه است
ارسال نظر