مهدی نوروزیان
دبیر گروه بازار پول
آیا حذف ارز مسافرتی تصمیمی درست بود؟ پاسخ به این سوال از دو منظر قابل بحث است. منظر اول: در شرایط کنونی که محدودیت‌هایی در انتقال ارز وجود دارد باید ذخائر ارزی صرف مصارف ضرروی شود. بنابراین اختصاص ارز با قیمت مرجع به مسافران خارج از کشور دلیلی ندارد.علاوه بر این سهمیه در نظر گرفته شده به اندازه‌ای نیست که هزینه‌های یک سفر خارجی را پوشش دهد. با این حساب قطع سهمیه و اختصاص مجموع آن (که سالانه 4 میلیارد دلار برآورد می‌شود) به کالاهای ضروری ثبات بخش بازار است.
منظر دوم:نوسان بازار ارز در کنار محدودیت های بوجود آمده در بازار ریشه در عوامل روانی دارد. در این حالت ضروری است که در کنار اتخاذ راه‌حلی برای دور زدن محدودیت‌ها تدابیری برای مدیریت روانی بازار اتخاذ شود. بنابراین باید از هر گونه اقدامی که تقاضا را متوجه بازار غیررسمی کند پرهیز کرد. زیرا نوسان نرخ بازار غیررسمی موجب افزایش حملات سفته بازانه و فراخوان سرمایه‌گذاری به بازار می‌شود. بنابراین گرچه ۴ میلیارد دلار تقاضا برای ارز مسافری قابل توجه است، اما شوک روانی ناشی از آن می‌تواند تبعات بیشتری داشته باشد. پیشنهاد این رویکرد کاهش میزان ارز مسافری به جای حذف آن است.
نتیجه‌گیری: تصمیم‌گیری بر اساس هر کدام از دو رویکرد تبعات خود را دارد؛ زیرا هر دو برای ثبات ارز نسخه تجویز می‌کنند. هدف رویکرد اول کنترل عرضه و هدف دومی مدیریت بازار است. سیاست‌گذار باید انتخاب کند که اولویت با کدام است