محصولات خوبی داریم اما امان از شرایط - ۱۱ آبان ۹۱
رویا تیموریان از آن دست بازیگرانی است که در نقش‌های مختلف درخشیده است، او می‌تواند مادر سخت‌گیر و غمگین علی «سنتوری» باشد یا بیوه بازیگوش «کافه ستاره»، او می‌تواند رییس «زندان زنان» باشد و در عین حال در «بید مجنون» بازی معصومانه‌ای را به نمایش بگذارد. با این بازیگر سینما و تئاتر در مورد حال و هوای این روزهای هنر گپی کوتاه زدیم، گپی که در آن تیموریان ما را به دیدن یک تئاتر دعوت کرد. این روزها اگر قصد داشته باشید برای تفریح از خانه خارج شوید، رفتن به تئاتر یا سینما را انتخاب می‌کنید؟
قطعا، البته تئاتر را ترجیح می‌دهم، چون اعتقاد دارم هنوز در تئاتر می‌توان کارهای با کیفیت‌تر و مناسب‌تری را تماشا کرد.
قطعا، البته تئاتر را ترجیح می‌دهم، چون اعتقاد دارم هنوز در تئاتر می‌توان کارهای با کیفیت‌تر و مناسب‌تری را تماشا کرد.
رویا تیموریان از آن دست بازیگرانی است که در نقش‌های مختلف درخشیده است، او می‌تواند مادر سخت‌گیر و غمگین علی «سنتوری» باشد یا بیوه بازیگوش «کافه ستاره»، او می‌تواند رییس «زندان زنان» باشد و در عین حال در «بید مجنون» بازی معصومانه‌ای را به نمایش بگذارد. با این بازیگر سینما و تئاتر در مورد حال و هوای این روزهای هنر گپی کوتاه زدیم، گپی که در آن تیموریان ما را به دیدن یک تئاتر دعوت کرد. این روزها اگر قصد داشته باشید برای تفریح از خانه خارج شوید، رفتن به تئاتر یا سینما را انتخاب می‌کنید؟
قطعا، البته تئاتر را ترجیح می‌دهم، چون اعتقاد دارم هنوز در تئاتر می‌توان کارهای با کیفیت‌تر و مناسب‌تری را تماشا کرد.
چه نوع تئاتری را انتخاب می‌کنید؟
فکر می‌کنم سوال شما به دلیل اینکه هیچ‌گاه در شرایط استاندارد تئاتر نبودیم، بی‌معنی است. در حقیقت به دلیل محدودیت‌هایی که در تئاتر وجود دارد خیلی حق انتخاب نداریم و معمولا سعی می‌کنم تا جایی که بتوانم تمام تئاتر‌ها را ببینم. برای تماشای تئاتر تلاش می‌کنم دسته‌بندی نکنم، چون در حقیقت دسته‌بندی وجود ندارد. اگر ما در شرایطی بودیم که به عنوان مثال در یک سالن که کارهای کمدی به نمایش در آمد، سالن دیگر کارهای درام را اجرا می‌کرد و... آن وقت می‌توانستیم بپرسیم که چه تئاتری را انتخاب می‌کنم اما امروز حق انتخابی وجود ندارد، زیرا تعداد اندکی تئاتر برای پایتخت‌نشینان اجرا می‌شود.
با توجه به افزایش قیمت بلیت‌های تئاتر و سینما برای مردم، به نظر شما چگونه می‌شود کاری را انتخاب کرد که دیدنش با توجه به هزینه‌ای که انجام شده برای مردم مقرون به صرفه باشد؟
یک اجرای خوب فقط مربوط به گروه نمایش‌دهنده آن نمی‌شود. ایجاد شرایط مناسب برای یک گروه به سیاست‌گذاران و مدیران و بحث‌های آموزشی و... هم مربوط می‌شود که بحث وسیعی خواهد بود. نمی‌توان همه چیز را به گردن گروه‌های تئاتری‌انداخت؛ در شرایطی که با یک گروه تئاتری قرارداد نمی‌بندند، خط قرمزهای زیادی برایشان تعیین می‌شود، مدت تمرین‌ها کوتاه است و پس از اجرا هم این تئاتر‌ها یا تعطیل می‌شوند یا پرداخت‌های بسیار ضعیفی دارند، نمی‌توان خیلی انتظار کار خوب داشت. برخی از این تئاتر‌ها برای تامین هزینه‌هایشان مجبور می‌شوند تنها به گیشه اکتفا کنند و نگاه‌های سبک عوام در این تئاتر‌ها بسیار دیده می‌شود و طبیعتا این عوامل بر کیفیت کار تاثیر می‌گذارد. به نظر من افراد توانا در عرصه هنر داریم اما به دلیل شرایط نامناسبی که سال‌های سال است بر تئاتر و جامعه هنری ما حکمفرماست، طبیعتا این اتفاقات رخ می‌دهد. در نتیجه همه تقصیر‌ها بر گردن هنرمندان تئاتر، سینما و بخش‌های دیگر نیست.
در مورد سینما چه طور؟
من فکر می‌کنم محصولات خیلی خوب در سینما هم وجود دارد البته شرایط سینما به دلیل اینکه یک هنر نیمه خصوصی است طبیعتا از روابط و ضوابط خاصی برخوردار است که در این سال‌ها صدمه بیشتری نیز خورده است و ما باید این نکته را بپذیریم. اتفاقات زیادی در یک سال اخیر در سینما رخ داد که به نفع سینما و سینماگران نبود و متاسفانه ما ضرر این اتفاقات را در سال‌های آینده خواهیم دید. حقیقتا برخی از فیلم‌هایی که امروز اکران شده‌اند من را متعجب می‌کنند که چطور به این فیلم‌ها مجوز اکران داده می‌شود و برای این فیلم‌ها خط قرمزهای معمول مثل گریم خانم‌ها و لباس‌ها و موضوعات بسیار سخیف وجود ندارد؛ اما فیلم‌هایی که حرفی برای گفتن دارند و مردم می‌توانند با آنها همذات پنداری کنند و از کیفیت بالاتری برخوردار هستند همچنان در صف اکران می‌مانند،؛ اجازه اکران نمی‌یابند و موارد زیادی از اصلاحات و مونتاژ‌های دوباره را می‌طلبند. فکر می‌کنم همه ما این روزها به نوعی گیج هستیم؛ در خیابان که راه می‌رویم و تبلیغات یک فیلم به خصوص را با تصاویر بزرگ از خانم‌هایی با آرایش‌های زننده‌ای می‌بینیم، برایمان سوال ایجاد می‌شود که چطور به این فیلم‌ها ایرادی گرفته نمی‌شود؟ تبلیغات بسیار سبکی که فیلم را ندیده از روی پوستر می‌توان تشخیص داد که فیلم بی‌کیفیتی است. حال سوال این است که چطور به این فیلم‌ها اجازه اکران می‌دهند و شئون لازم در این فیلم‌ها رعایت نمی‌شود، اما فیلم‌هایی که مردم قطعا به آنها توجه ویژه نشان خواهند داد، برای اکران مجوز نمی‌گیرند و مورد اصلاحات زیادی قرار می‌گیرند.
با همه این شرایط برخی از کارهای روی صحنه هستند که ارزش دیدن دارند. شما از کارهایی که روی صحنه هستند چه کاری را به مردم توصیه می‌کنید؟
من چون این روزها درگیر کار هستم، متاسفانه به علت کمبود وقت، هنوز نتوانسته‌ام تمام کارها را ببینم؛ فقط در سالن اکو اجرایی دیدم از آقای امیر رضا کوهستانی که بسیار کار سختی برای بازیگران و کارگردانان بود و به علت نداشتن دکور می‌توان این تئاتر را به نوعی تئاتر محیطی به حساب آورد. در «دیوار چهارم» تماشاگران دو بازیگر را همراهی می‌کنند. می‌توانم بگویم که در این تئاتر بعد از مدت‌ها یک بازی خوب با تمرکز فراوان دیدم.
از بین آثار سینمایی اثری را که اخیرا مشاهده کرده‌اید و دوست داشتید برایمان معرفی کنید؟
من خودم را در حدی نمی‌بینم که برای مردم خط‌کشی کنم و به آنها اثری را معرفی کنم و بگویم فلان کار را ببینید یا حتی نبینید، اما در شرایطی که در یک سال گذشته سینمای خودمان مخاطب خود را از دست داده، چه فرقی می‌کند که تماشاگران ما فیلم فلان کارگردان خارجی را مشاهده کنند. قطعا، مردم خودشان آثار خوب را می‌شناسند و آنها را تماشا می‌کنند. امیدوارم اوضاع هنر خوب شود و در شرایطی این مصاحبه را انجام دهیم که من ندانم از بین خیل کارهای خوب کدام اثر را به مخاطب معرفی کنم.
قطعا، البته تئاتر را ترجیح می‌دهم، چون اعتقاد دارم هنوز در تئاتر می‌توان کارهای با کیفیت‌تر و مناسب‌تری را تماشا کرد.
چه نوع تئاتری را انتخاب می‌کنید؟
فکر می‌کنم سوال شما به دلیل اینکه هیچ‌گاه در شرایط استاندارد تئاتر نبودیم، بی‌معنی است. در حقیقت به دلیل محدودیت‌هایی که در تئاتر وجود دارد خیلی حق انتخاب نداریم و معمولا سعی می‌کنم تا جایی که بتوانم تمام تئاتر‌ها را ببینم. برای تماشای تئاتر تلاش می‌کنم دسته‌بندی نکنم، چون در حقیقت دسته‌بندی وجود ندارد. اگر ما در شرایطی بودیم که به عنوان مثال در یک سالن که کارهای کمدی به نمایش در آمد، سالن دیگر کارهای درام را اجرا می‌کرد و... آن وقت می‌توانستیم بپرسیم که چه تئاتری را انتخاب می‌کنم اما امروز حق انتخابی وجود ندارد، زیرا تعداد اندکی تئاتر برای پایتخت‌نشینان اجرا می‌شود.
با توجه به افزایش قیمت بلیت‌های تئاتر و سینما برای مردم، به نظر شما چگونه می‌شود کاری را انتخاب کرد که دیدنش با توجه به هزینه‌ای که انجام شده برای مردم مقرون به صرفه باشد؟
یک اجرای خوب فقط مربوط به گروه نمایش‌دهنده آن نمی‌شود. ایجاد شرایط مناسب برای یک گروه به سیاست‌گذاران و مدیران و بحث‌های آموزشی و... هم مربوط می‌شود که بحث وسیعی خواهد بود. نمی‌توان همه چیز را به گردن گروه‌های تئاتری‌انداخت؛ در شرایطی که با یک گروه تئاتری قرارداد نمی‌بندند، خط قرمزهای زیادی برایشان تعیین می‌شود، مدت تمرین‌ها کوتاه است و پس از اجرا هم این تئاتر‌ها یا تعطیل می‌شوند یا پرداخت‌های بسیار ضعیفی دارند، نمی‌توان خیلی انتظار کار خوب داشت. برخی از این تئاتر‌ها برای تامین هزینه‌هایشان مجبور می‌شوند تنها به گیشه اکتفا کنند و نگاه‌های سبک عوام در این تئاتر‌ها بسیار دیده می‌شود و طبیعتا این عوامل بر کیفیت کار تاثیر می‌گذارد. به نظر من افراد توانا در عرصه هنر داریم اما به دلیل شرایط نامناسبی که سال‌های سال است بر تئاتر و جامعه هنری ما حکمفرماست، طبیعتا این اتفاقات رخ می‌دهد. در نتیجه همه تقصیر‌ها بر گردن هنرمندان تئاتر، سینما و بخش‌های دیگر نیست.
در مورد سینما چه طور؟
من فکر می‌کنم محصولات خیلی خوب در سینما هم وجود دارد البته شرایط سینما به دلیل اینکه یک هنر نیمه خصوصی است طبیعتا از روابط و ضوابط خاصی برخوردار است که در این سال‌ها صدمه بیشتری نیز خورده است و ما باید این نکته را بپذیریم. اتفاقات زیادی در یک سال اخیر در سینما رخ داد که به نفع سینما و سینماگران نبود و متاسفانه ما ضرر این اتفاقات را در سال‌های آینده خواهیم دید. حقیقتا برخی از فیلم‌هایی که امروز اکران شده‌اند من را متعجب می‌کنند که چطور به این فیلم‌ها مجوز اکران داده می‌شود و برای این فیلم‌ها خط قرمزهای معمول مثل گریم خانم‌ها و لباس‌ها و موضوعات بسیار سخیف وجود ندارد؛ اما فیلم‌هایی که حرفی برای گفتن دارند و مردم می‌توانند با آنها همذات پنداری کنند و از کیفیت بالاتری برخوردار هستند همچنان در صف اکران می‌مانند،؛ اجازه اکران نمی‌یابند و موارد زیادی از اصلاحات و مونتاژ‌های دوباره را می‌طلبند. فکر می‌کنم همه ما این روزها به نوعی گیج هستیم؛ در خیابان که راه می‌رویم و تبلیغات یک فیلم به خصوص را با تصاویر بزرگ از خانم‌هایی با آرایش‌های زننده‌ای می‌بینیم، برایمان سوال ایجاد می‌شود که چطور به این فیلم‌ها ایرادی گرفته نمی‌شود؟ تبلیغات بسیار سبکی که فیلم را ندیده از روی پوستر می‌توان تشخیص داد که فیلم بی‌کیفیتی است. حال سوال این است که چطور به این فیلم‌ها اجازه اکران می‌دهند و شئون لازم در این فیلم‌ها رعایت نمی‌شود، اما فیلم‌هایی که مردم قطعا به آنها توجه ویژه نشان خواهند داد، برای اکران مجوز نمی‌گیرند و مورد اصلاحات زیادی قرار می‌گیرند.
با همه این شرایط برخی از کارهای روی صحنه هستند که ارزش دیدن دارند. شما از کارهایی که روی صحنه هستند چه کاری را به مردم توصیه می‌کنید؟
من چون این روزها درگیر کار هستم، متاسفانه به علت کمبود وقت، هنوز نتوانسته‌ام تمام کارها را ببینم؛ فقط در سالن اکو اجرایی دیدم از آقای امیر رضا کوهستانی که بسیار کار سختی برای بازیگران و کارگردانان بود و به علت نداشتن دکور می‌توان این تئاتر را به نوعی تئاتر محیطی به حساب آورد. در «دیوار چهارم» تماشاگران دو بازیگر را همراهی می‌کنند. می‌توانم بگویم که در این تئاتر بعد از مدت‌ها یک بازی خوب با تمرکز فراوان دیدم.
از بین آثار سینمایی اثری را که اخیرا مشاهده کرده‌اید و دوست داشتید برایمان معرفی کنید؟
من خودم را در حدی نمی‌بینم که برای مردم خط‌کشی کنم و به آنها اثری را معرفی کنم و بگویم فلان کار را ببینید یا حتی نبینید، اما در شرایطی که در یک سال گذشته سینمای خودمان مخاطب خود را از دست داده، چه فرقی می‌کند که تماشاگران ما فیلم فلان کارگردان خارجی را مشاهده کنند. قطعا، مردم خودشان آثار خوب را می‌شناسند و آنها را تماشا می‌کنند. امیدوارم اوضاع هنر خوب شود و در شرایطی این مصاحبه را انجام دهیم که من ندانم از بین خیل کارهای خوب کدام اثر را به مخاطب معرفی کنم.
ارسال نظر