غلامرضا ترابی
کلمه چهل و چهلمین در آموزه‌های دینی و مذهبی و در طبیعت مرز و مقطع کمال محسوب می‌شود و عدد چهل جایگاه ویژه‌ای برای بلوغ صنعت فولاد در ذوب‌آهن اصفهان است که با گذشت از ظرفیت‌های اسمی و عبور از تولید ۱۰ میلیون تن فولاد چشم‌انداز نویدبخشی را هدف قرار داده است. از زمانی که اتوبوس حامل کارشناسان ایران و شوروی از مسیرهای پرپیچ و خم بوروکراسی اداری حکومت طاغوتی از امین‌‌آباد شهر ری، کرج، ازنا، قم، کرمان عبور کردند و به دشت طبس در ۴۰کیلومتری غرب اصفهان رسیدند و کلنگ احداث اولین کارخانه فولادسازی ایران را به زمین زدند چهل سال می‌گذرد.
استفاده از فولاد در تمامی مصنوعات دست بشر و استفاده از آن در کاربردهای صنعتی و ساختمانی از نیازهای اولیه در صنایع زیربنایی محسوب می‌گردد و به این دلیل آرزوی دیرینه ملت ایران در دستیابی به فنون آهن‌ریزی با آثار مکشوفه در تپه‌های حسن‌لو و سیالک حکایت از وجود صنعت متالورژی تولید فولاد در ایران به 1000سال قبل از میلاد دارد، چراکه ایرانیان از زمان‌های قدیم به درستی لمس کرده بودند که صنایع متالورژی و در راس آن ذوب‌آهن می‌تواند پایه‌گذار ترقی و پیشرفت کشور باشد و بر این اساس در سال 1215 جعفرقلی بیک از طرف عباس‌میرزا برای شناختن فن‌ آهن‌ریزی به روسیه فرستاده شد و حاج‌محمد حسین امین‌الضرب در سال 1263 با پشتیبانی امین‌السلطان یک ذوب‌آهن کوچک برای احداث در مازندران خریداری نمود که به علت رقابت فرانسه، انگلستان و روسیه و ضعف دولت مرکزی ناتمام ماند و به دنبال آن واحدهای آهن‌ریزی قورخانه تهران و بندر انزلی تاسیس و طرح 50هزار تنی کارخانه ذوب‌آهن در سال 1304 به تصویب مجلس شورا رسید. در سال 1312 این کارخانه که قرار بود در امین‌آباد شهر ری احداث شود به ظرفیت 200هزار تن افزایش و قرار شد در کرج احداث شود که به علت فعل و انفعالات دوران جنگ میسر نشد و نهایتا با بررسی همه‌جانبه طرح ذوب‌آهن در سال 1346 در اصفهان شروع گردید.
با حلول انقلاب شکوهمند اسلامی در بهمن ۱۳۵۷ که سرچشمه‌اش رحمت و فیض الهی بود، نیل به استقلال اقتصادی و صنعتی با حفظ وحدت و همبستگی و ریشه‌کن کردن نفوذ استعمار در کلیه ابعاد اقتصادی جامعه میسر گردید.
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای آن که در امتداد قطع وابستگی به اجانب حرکت نمود خودکفایی و اتکا به نیروهای متخصص و متعهد داخلی در ذوب‌آهن اصفهان بود که به‌رغم تمامی مشکلات و تنگناهای موجود با خروج کارشناسان خارجی از ذوب‌آهن نقش خود را در این زمینه ایفا نمودند و در دوران دفاع مقدس با بسیج تمام نیروها و امکانات در خدمت جنگ و تقدیم صدها شهید، خط تولید فولاد در این مجتمع صنعتی متوقف نشد و هر روز با افزایش و ایجاد رکوردهای تولیدی بر افتخارات آن افزوده شد و به دنبال آن شاهد ترقی و رشد صنعتی در خط مقدم جبهه صنعت یعنی ذوب‌آهن اصفهان بودیم که منشا خدمات و برکات برای تمام صنایع کشور شد و اکنون با گذشت بیست و نه سال از انقلاب شکوهمند اسلامی شاهد به بار نشستن دستاوردهای ذوب‌آهن در سرتاسر سرزمین پهناور اسلامی از نیشابور تا بندر عباس، از کردستان تا خوزستان از میبد تا طبس هستیم که چراغ‌های اقتصادی کشور را به حرکت درآورد و سرچشمه تولید و توسعه می‌باشد.
تولید فولاد ایران در سال ۱۳۵۹ حدود ۶۰۰هزار تن بوده و اکنون با همت تلاشگران صنعت فولاد از مرز ۱۰میلیون تن گذشته است. صنعت فولاد یکی از بخش‌های مهم در اقتصاد محسوب می‌گردد و به دلیل دارا بودن کثرت حلقه‌های ارتباطی با دیگر بخش‌های اقتصادی به عنوان صنعتی پیشرو و کلیدی از اهمیت خاصی برخوردار است به طوری که میزان تولید و مصرف آن نشان‌دهنده پیشرفت کشور و تحرک دیگر بخش‌های اقتصادی است. توسعه صنایع صنعتی و زیربنایی طی سال‌های گذشته در ایران منجر به افزایش سرانه مصرف فولاد در کشورمان به بیش از ۲۰۰کیلوگرم گردیده است.
لازمه افزایش مصرف فولاد واردات حجم زیادی فولاد به کشور می‌باشد و عارضه آن خروج میلیاردها دلار سرمایه از مملکت است، بنابراین شایسته است با تکیه به منابع بیکران ملی که در دل خاک کشورمان نهفته و منابع عظیم گازی و نیروی انسانی پرجوش و مجرب از سرمایه‌های ملی در جهت تولید فولاد خام جایگزینی واردات گردد و شاهد باشیم روزی که تولید فولاد در کشورمان از مرزهای 30میلیون تن فراتر رود و به تاریخ چندین هزار ساله صنعت متالورژی در ایران افتخار کنیم و به استناد قرآن مجید یقین داریم که خداوند آهن را نازل کرد و در آن سختی کارزار و نیز منافع بسیار برای مردم قرار داد.