تحریم و دارو از اتهام‌زنی تا چاره‌اندیشی - ۱۱ آبان ۹۱
میثم هاشم‌‌خانی
گروه اندیشه
دبیرکل سازمان ملل، مدتی پیش و درست یک هفته مانده به شصت و هفتمین سالگرد تاسیس سازمان ملل متحد، انتقاداتی رسمی را نسبت به تاثیر منفی تحریم‌ها بر واردات داروهای بیماری‌های صعب‌العلاج به ایران، مطرح نمود. هفته پیش هم، وزیر بهداشت، در انتقادی صریح از کشورهای غربی، اعلام کرد که اگرچه این کشورها هیچ تحریمی را به طور مستقیم در زمینه ورود دارو به ایران وضع نکرده‌اند، اما تحریم‌های بانکی وضع‌شده علیه کشورمان، باعث ایجاد مانع در صادرات داروهای مختلف به کشور شده است.
در مقابل، اتحادیه اروپا و دیگر کشورهای غربی، مدعی هستند که در مصوبات مربوط به تحریم‌ها علیه ایران، حتی یک جمله هم در مورد محدودسازی صادرات دارو به ایران در نظر گرفته نشده است.
اما در کنار این اتهام‌زنی‌های مکرر، یک واقعیت بدیهی وجود دارد: بروز محدودیت در واردات دارو و نیز مواد اولیه مصرفی داروسازان داخلی، مساله‌ای بغرنج ا‌ست که اگر استراتژی حساب‌شده‌ای در قبال آن اتخاذ نشود، می‌تواند لطماتی سنگین بر سلامت هزاران ایرانی بر جای گذارد. قطعا، برای طراحی یک استراتژی مناسب به منظور جلوگیری از بروز محدودیت در ورود دارو به کشور، لازم است در کنار به‌کارگیری دیپلماسی فعال، از ظرفیت‌های بخش خصوصی، ظرفیت‌های سازمان‌های خیریه غیردولتی (NGOها)، و نیز سازمان‌های بشردوستانه بین‌المللی به خوبی استفاده شود.
فراموش نکنیم که محمدالمنیر صفی‌الدین، نماینده صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) در ایران، به طور رسمی اعلام کرده که یونیسف، آمادگی دارد از ظرفیت‌های خود برای کمک به دولت ایران در زمینه کاهش موانع ناشی از تحریم‌های تجاری در زمینه ورود دارو به کشور، استفاده کند .