قابل توجه مدیران ساختمان‌ها: دعوا نکنید به شارژ، تشویقی ببندید در تابلوی اعلانات مجتمع‌های مسکونی معمولا ابتدای هر ماه ولوله‌ای به پا می‌شود. مدیر مجتمع هفته اول ماه که می‌گذرد و برای او محرز می‌شود که تعدادی از ساکنان خیال پرداخت شارژ ماهانه مجتمع را ندارند، تصمیم می‌‌گیرد اسامی بدهکاران به همراه شماره واحدمسکونی آنها را لیست کرده و در تابلوی اعلانات در سالن ورودی یا لابی نصب کند تا بلکه بدهی اهالی مجتمع، به صندوق مجتمع پرداخت شود.
چالش پرداخت شارژ ماهانه ساختمان تقریبا در همه مجتمع‌های مسکونی -ساختمان‌های ۴ واحدی و بالاتر- وجود دارد با این تفاوت که در مجتمع‌های زیر ۱۰ واحد، بدهی ساکنان خفیف و در مجتمع‌‌های بالای ۳۰ واحد، شدت اختلافات داخلی ساکنان برسر نحوه محاسبه شارژ و میزان تاخیر در پرداخت آن فوق‌العاده زیاد است.
به همین دلیل است که انتخاب مدیرساختمان در مجتمع‌ها کاری بس دشوار محسوب می‌شود تا جایی که به دلیل پرهیز اعضا از مدیر شدن، گاهی اوقات حضار مجبور به قرعه‌کشی می‌شوند تا برنده بدشانس برای دوره‌ای 6 ماهه یا حداکثر یکساله، مسوولیت سنگین مدیریت ساختمان را برعهده بگیرد. وصول شارژ ماهانه سخت‌ترین مسوولیت یک مدیر ساختمان و هزینه‌کرد آن ساده‌ترین و جذاب‌ترین بخش از این مسوولیت به حساب می‌آید! گاهی اوقات آنچه باعث مقاومت ساکنان در پرداخت شارژ می‌شود، رفتار سلیقه‌ای و از نگاه ساکنان غیرمنطقی مدیر در هزینه موجودی صندوق ساختمان است. اما گذشته از این موضوع، دعوای شارژی در آپارتمان‌ها ریشه در دو موضوع دارد. موضوع اول مبلغ شارژ و موضوع دوم تنبلی ساکنان در پرداخت به موقع آن است. تجربه نشان داده مدیر ساختمان معمولا از روی هزینه‌های چند ماه متوالی مجتمع، به عددی می‌رسد که تصور می‌کند آن عدد باید ملاک محاسبه شارژ ماهانه باشد. در این میان، نحوه هزینه‌کرد اصلا مورد توجه قرار نمی‌گیرد. باز هم تجربه نشان داده به محض تعویض مدیر ساختمان، میزان شارژ نیز یک ماه بعد تغییر می‌کند. خواه سال به پایان رسیده باشد یا سال در نیمه قرار داشته باشد! ما در این گزارش برای پایان دادن به دعوای شارژی در مجتمع‌های شما، بعد از کلی تحقیق و بررسی درباره هزینه‌هایی که این روزها به بخش مشاع -مشترک- ساختمان‌های مسکونی تحمیل می‌شود، فرمول جدید و منطبق با واقعیتی را برای محاسبه شارژ ماهانه ساختمان تدارک دیده‌ایم و معتقدیم این فرمول می‌تواند در همه مجتمع‌ها مورد استفاده قرار بگیرد. اما قبل از اینکه از این فرمول رونمایی کنیم، شیوه‌‌های رایج در مجتمع‌ها را با هم مرور می‌کنیم:
قدیمی‌ترین شکل محاسبه شارژ ماهانه ساختمان، تعیین یک عدد مطلق برای همه واحدها است. در این روش، مدیرساختمان کاری به متراژ واحد و تعداد اعضای خانوار ندارد و برای همه ساکنان، یک مبلغ را تعیین می‌کند. ایراد این شیوه این است که ساکنان کم‌تعداد یا کسانی که در هفته یکی دو روز در منزل نیستند، شارژ را اجحاف به خود می‌دانند و از پرداخت آن سر باز می‌زنند. شیوه دیگری برای محاسبه شارژ وجود دارد که ابتدا یک رقم پایه برای همه ساکنان تعیین می‌کند و سپس متناسب با متراژ واحدها، درصدی به شارژ پایه افزوده می‌شود.
در شیوه سوم نیز ملاک محاسبه شارژ، تعداد اعضای خانوار است که ایراد این شیوه نیز رابطه مخدوش بین تعداد اعضا با میزان مصرف خدمات مشاع ساختمان نظیر آب، برق و گاز است (ممکن است یک خانوار 4نفره در هفته 4بار از حمام استفاده کند، اما یک زوج تازه، برای رفتن به میهمانی‌های شبانه، هفته‌ای حداقل 7بار - سرجمع 14بار به ازای هر نفر- از حمام استفاده کند). پس همانطور که ملاحظه می‌شود در تمام شیوه‌های فعلی محاسبه شارژ ماهانه، ایراد و نقص و مشکل وجود دارد. بررسی‌ها در تهران نشان می‌دهد: بهترین روش برای محاسبه شارژ ماهانه مجتمع‌های مسکونی، تعیین نرخ ثابت برای همه واحدها برمبنای هر مترمربع است. در این فرمول که با احتساب قیمت کنونی آب، برق و گاز دستمزد سرایدار محاسبه شده، به ازای هرمترمربع از بنای مفید واحدمسکونی، مبلغ 790 تومان شارژ تعیین می‌شود.
فراموش نشود که این عدد نه خیلی مبلغ گران و نه خیلی ارزان محسوب می‌شود، طوری که برای یک برج مسکونی در شمال تهران می‌توان از همین فرمول و معیار برای شارژ استفاده کرد و همزمان برای یک ساختمان مسکونی در جنوب تهران نیز این عدد کارآیی دارد.
همچنین در این فرمول، راهی نیز برای پرداخت به موقع شارژ آن دسته از افرادی که دنبال بهانه می‌گردند تا شارژ را پرداخت نکنند، پیش‌بینی شده است.
مدیران مجتمع‌های مسکونی می‌توانند برای واحدهایی که در هفته اول هر ماه، شارژ را پرداخت می‌کنند، تشویقی درنظر بگیرند. این تشویقی عبارت خواهد بود از تخفیف ۱۰۰ تومانی مبلغ شارژ بابت هر مترمربع؛ به این صورت که شارژ این دسته از ساکنان، متری ۶۹۰ تومان محاسبه شود. اشتباه تاکتیکی مدیران ساختمان‌ها در برخورد با ساکنان بدحساب، استفاده از ابزار تنبیه و افزایش مبلغ شارژ است. تجربه‌ای که هیچ وقت جواب نداده بلکه برعکس، به کینه‌ای شدن فرد بدحساب و طولانی‌شدن مدت تاخیر منجر شده است.
اما شیوه تشویقی در برج‌هایی که تعداد کل واحدها در آن به مرز 100 واحد می‌رسد، کاملا جواب داده و این مدل برای ساختمان‌های با تراکم کمتر از 100 واحدمسکونی، به خوبی قابلیت استفاده دارد.